Weer tien maanden wachten op verdere ontwikkelingen. Maar tussen de twee groepen fans vanGame of Thronesliggen de verhoudingen nu anders.
Pakweg een jaar geleden pende ik voor deze webzijde een column waarin ik weeklaagde over mijn sociale isolement dat voortkwam uit het lezen van bepaalde vuistdikke fantasyboeken die door een zekere betaalzender naar een bovengemiddeld succesvolle dramaserie zijn vertaald. Je weet wel, die met die draken en ontblote lichaamsdelen en zo. Ik uitte mijn zielenleed over mijn verwording tot een paria in mijn vriendenkring, dankzij de uit die boeken opgedane voorkennis die in sociale situaties een heikel punt in conversaties vormde, daar ik dikwijls dreigde in een onbezonnen moment van loslippigheid dusdanig veel informatie los te laten, dat het toekomstig visueel vertier van mijn kameraden erdoor in het gedrang kwam. Een tragisch lot als vaste klant op allerlei schimmige Internetfora, waar dubieuze types hun nog dubieuzere theorieën over het wel en wee van Westeros spuien, viel mij tijdenlang ten deel. Echter, sinds kort ben ik volkomen bevrijd van dat eenzame bestaan, en legioenen boeklezers met mij.
De heren Benioff en Weiss - geprezen zij hun naam, de genieën achter voornoemde hitserie - zagen in al hun wijsheid dat het zo niet langer kon. Het leed dat zij de maatschappij berokkenden met de polarisatie tussen zij die lezen en zij die kijken, om nog maar te zwijgen over de tweedeling tussen vrienden uit beide kampen wereldwijd, liet zelfs hen niet onberoerd, waardoor zij probeerden om het kwaad dat zij hadden losgelaten te beteugelen. Onder hun wakend oog deed het schrijversteam van het bovengenoemde televisiefenomeen haar uiterste best om met rappe schreden – in sommige gevallen een stuk rapper dan zowel kijkers als lezers lief was, dat moet gezegd worden – de serie en de boeken op min of meer hetzelfde punt te krijgen. Het aantal personages en verhaallijnen dat sneuvelde in hun zoektocht naar een snellere tred, overstijgt de toch al aanzienlijke hoeveelheden koelbloedig uit de weg geruimde karakters die de reeks in de loop der jaren een stigma van genadeloze moordzucht hebben toegedicht. Een enkele uitzondering daargelaten staan boek en serie nu chronologisch op gelijke voet. Wat heet, in sommige gevallen heeft het tv-succes het zelfs al durven wagen ver op het bronmateriaal vooruit te lopen. Een goede zaak? Daarop kan zowel een bevestigend als een ontkennend antwoord gegeven worden.
Bevestigend, omdat de boeklezers en de seriekijkers nu eindelijk gelijken genoemd mogen worden. De voorkennis die de eerste groep heden heeft is nu slechts minimaal, lang niet zo intimiderend voor de niet literair ingewijden als voorheen. Niet langer hoeft de boeklezer op feestjes en bijeenkomsten vermeden te worden als een met een besmettelijke ziekte getroffen persoon. Niet langer kan de minder ethisch verantwoorde boeklezer zijn onwetende medefanaten rücksichtslos afpersen met wat hij weet dat zij niet weten. Onschuldige kindertjes op schoolpleinen waar opvoedkundige handhaving ernstig tekortschiet zullen niet langer gedwongen worden hun zakgeld af te staan aan de kwaaie bullebakken die dreigen bij weigering hun de huid vol te spoilen over de lotgevallen van hun favoriete personages. Boeklezer en seriekijker zijn nu één wat betreft hun kennis van zaken over de voortgang van het plot, en die maandenlange anticipatie verbindt hen als nooit tevoren. Het afstropen van het wereldwijde web op zoek naar mogelijke antwoorden en profetieën is niet langer voorbehouden aan sneue enkelingen die zich eerder af dienden te zonderen van hun medemens, maar is nu verworden tot een gezelschapsbezigheid waarbij hele volksstammen in groepsverband mogelijkheden en meningen verspreiden en ontvangen in de digitale publieke ruimte. Ook het ontwijken van spoilers op het Internet hoeft niet langer een dagtaak te zijn, aangezien het nu slechts allemaal om geruchten in plaats van waarheden gaat. Niets is zeker, dus daadwerkelijke spoilers zijn een schaars goed geworden. Niemand kent de Waarheid behalve de Schepper van dit alles, en die weet tenminste wijselijk zijn mond te houden.
Diezelfde Schepper is helaas geen al te snelle schrijver en heeft er bovendien nog een hoop projectjes naast lopen. En daarin schuilt het ontkennende antwoord. Zes jaar duurde het wachten op het vijfde boek na publicatie van het vierde, en de boeklezers zullen minstens zo lang, zo niet langer, geduld moeten oefenen voor de uiteindelijke verschijning van dat nieuwste werk. Het vijfde werk stamt onderhand alweer uit het jaar 2011, terwijl een datum van uitbreng voor de volgende gang uit dit imposante magnum opus helaas nog niet nader bepaald is. En dus is het onvermijdelijk dat de serie haar geschreven tegenhanger in zal halen, zoals in het geval van sommige verhaallijnen al een bewezen feit is. Dat is spijtig voor de boeklezers, die nu het ongenoegen ten deel zal vallen dat de serie hen uiteen zal zetten hoe het verhaal, zij het in sterk ingekorte, haast samengevatte, vorm voort zal schrijden. De ironie van de situatie is echter onweerstaanbaar, want volgend jaar zal de situatie zoals die zich tot dusver aftekende honderdtachtig graden gedraaid zijn, en zijn de boeklezers vogelvrij waar het spoilers betreft, indien zij de ongelukkige maar niet onbegrijpelijke keuze maken de serie links te laten liggen tot het volledige epos in literaire zin afgerond is. Voorheen door hen onheus bejegende seriekijkers kunnen zich dan copieus laven aan dat bekende gerecht dat koud het best opgediend wordt, hun papierminnende tegenhangers een koekje van eigen deeg gevend door hen te gijzelen met spoilers. Te verwachten valt echter dat weinig boeklezers het zover zullen laten komen en het merendeel zich voortijdig aan haar nieuwsgierigheid zal overgeven door zich gulzig te storten op de door het audiovisuele product aangereikte antwoorden.
Hoewel niet te ontkennen valt dat de serie op kwalitatief niveau wat steekjes heeft laten vallen, verschafte het vijfde seizoen van de toptelevisieserie in kwestie – die ene met die overdaad aan voortijdig de pijp uitgaande geliefde personages en wandelende doden: nee, nietdieserie met wandelende doden – een herboren gevoel van saamhorigheid en verbondenheid als nooit tevoren. Wij zijn allen hoe langer hoe meer één in onze onwetendheid. Vrijwel alle toekomstige informatie is nieuw voor iedereen.Spoilers are no longer coming.
