MovieSense redacteur Angelo Pèrez Lebbink interviewde Loft -regisseuse Antoinette Beumer.
Hoe heb je de verschillende lagen in je film, de vele acteurs, de grote feesten in de film, een plaats gegeven binnen jouw regievisie?
Antoinette Beumer
Voor mij was het meteen belangrijk dat ik me met bijna iedereen zou kunnen identificeren. Ik wilde nooit eendimensionale karakters neerzetten maar dat het allemaal mensen van vlees en bloed zouden zijn. Dan ga ik met alle acteurs kijken waar dat zit, en de ene rol heeft meer vlees aan de botten om het te laten zien, en bij anderen heb je minder tijd om dit te laten zien. Dan moet je gewoon heel specifiek zijn in wat je dan wel en niet vertelt. Ik vond het ook heel belangrijk dat ondanks dat de meesten in een situatie komen waarin niet iedereen even aardig zou zijn, wilde ik wel dat je snapt dat het vrienden zijn. Dat er iets leuks zit aan die mensen. Ik heb dan ook erg mijn best gedaan om een geloofwaardige vriendengroep neer te zetten. Dat was het uitgangspunt van waaruit je de lijnen verder uit gaat zetten. Deze film was best ingewikkeld omdat sommige karakters anders blijken te zijn dan je in eerste instantie denkt, maar in een whodunit zit je met de balletjes hoog houden; je net genoeg prikkels afgeeft zodat je niet meteen weet wie het gedaan heeft. En dat je, als je wel weet wie het gedaan heeft, je niet denkt: "dat is zo ongeloofwaardig, dat geloof ik niet".
Hoe heb je jouw regie laten gelden tijdens de grote feesten in de film?
Die zitten op zoveel fronten. Op de aankleding, waar je het zich laat afspelen, het soort milieu. De locatie waar we nu zijn (Muziekgebouw Aan ’t IJ) speelt een belangrijke rol in een van de feesten. Ik wilde toch wel een zeker decadent milieu laten zien, mensen die zich onaantastbaar wanen, alles kunnen maken. Dat was een reden dat ik het leuk vond om het casino in een kerk te laten afspelen. Dat zijn toch wel twee dingen die vloeken; een casino in een kerk. We hebben hier gewerkt aan het in stand houden van de kerkelijke dingen, maar er ook een geloofwaardig casino van te maken. De plek hier (Muziekgebouw Aan ’t IJ), je hebt hier toch het gevoel van het grootstedelijke, het boven de wereld uitstijgen. Hier kun je een beetje naar de rest kijken terwijl je zelf hoger staat. Dat was een belangrijk aspect. Ook wilde ik laten zien op die feesten dat die mensen het met elkaar leuk hebben. En omdat die feesten zo’n belangrijke rol spelen, wilde ik ook dat ze een eigen sfeer zouden hebben. Dan zoek je dat ook in de muziek, de aankleding, en het soort gasten.
Ook natuurlijk vanuit je visie, het is heel veel, wie bekijkt wie en andersom, point of view shots, wat weet die van die op dat moment in de film. Lijkt mij heel complex en uitdagend om dit in één feest te uiten.
Zeker. En de feesten waren ook het meest arbeidsintensief. Ik had er ook voor gekozen om locaties te hebben waarin je ook een deel buiten ziet. En omdat we korte nachten hadden, betekende dit dat we heel veel nachten moesten draaien, ook omdat ik het verhaal ’s nachts wilde vertellen. Dat betekende dat de voltallige cast aanwezig was, plus twee drie honderd figuranten; het was heel arbeidsintensief.
Hoe hou je iedereen even gemoedelijk?
Ik doe het gelukkig niet in mijn eentje. Ik heb een hele goede first AD (Assistant Director) – Gerrit Martijn - en hij is heel goed in het managen van grote sets. Ik kan mij dan richten op de acteurs. Dat was echt wel iets wat wij samen deden. Zo moesten de acteurs, de dames, soms een hele nacht wachten om iets in de achtergrond te doen. Het was voor iedereen een opgave, maar ik vond het heel belangrijk dat die vrouwen aanwezig waren, ik wilde ze lijfelijk voelen in de film. Meer nog dan in de Belgische film. In het casino is iedereen aanwezig, ook bij de receptie, en bij het huwelijk.
Vergt wel perfectie.
Ja, ik had er wel heel goed over nagedacht. Je kunt niet een film maken, en gaan improviseren.
tijdens de opnamen van Loft
Het origineel, Loft . Ik wil er niet teveel woorden aan vuil maken, maar hoeveel van jouw visie is identiek aan het origineel, of andersom?
Als je gaat vergelijken zijn er meer overeenkomsten dan verschillen omdat ik het scenario volg. Maar het is op een ander niveau anders omdat ik een ander regisseur ben dan Erik, en ik mijn accenten op andere dingen leg. Bijvoorbeeld de vrouwen, die moesten allemaal leuk zijn. En de mannen moesten goede huwelijken hebben omdat wanneer zij het thuis leuk hebben, ze meer te verliezen hebben. Dus dat was één visie van mij die anders was. Als mensen beide films naast elkaar in een videorecorder zouden stoppen, ziet men ook dat er vijf mannen in een loft staan bij een dode vrouw. Maar kleine dingen zijn anders waardoor deze film op zichzelf staat.
Je zus (Famke Janssen) is ook aan het regisseren geslagen ( Bringing Up Bobby ). Heeft haar regiedrang de jouwe opgewekt of andersom?
Volgens mij staat dat los van elkaar. We zijn alle drie in deze business 
terechtgekomen, mijn jongste zus was altijd actrice, en is nu scenarioschrijver. We zijn fan van elkaars werk, en we kijken naar elkaars werk, maar het is niet zo dat omdat ik regisseer zij nu ook wil regisseren.
Maar ik kan mij voorstellen dat Famke jou dan opbelt en zegt: "wat ik nou heb gevonden voor mijn film..."
Dat is zeker zo, ik speel alleen geen rol in het feit dat zij is gaan regisseren.We waren nu tegelijk een film aan het maken en aan het afwerken. Ik stuurde haar de trailer dus het is ook wel bijzonder. Ik heb haar eerste versie van het scenario gelezen. We sturen wel alles naar elkaar.
Van welke regisseur heb je het meest geleerd tijdens een draaiperiode, of een stage verband?
Als regisseur sta je zelden op sets van andere regisseurs. Ik heb wel een paar jaar lang opnameleiding gedaan. Zo heb ik bij een aantal regisseurs op de set gestaan, en ik heb bij Willem van de Sande Bakhuyzen voor Ik Omhels Je met 1000 Armen back up gedaan, maar ik had zelf al heel veel geregisseerd toen ik dat ging doen. Hij is wel de regisseur van wie ik heel veel geleerd heb door gewoon te kijken. Een heel waardevolle periode in mijn leven omdat ik erbij mocht zijn. Hij vond spelregie heel belangrijk, en daar heb ik heel veel aan geleerd. En ik heb veel geleerd van Theu Boermans van wie ik les heb gehad. Ook richting spelregie. Een paar sessies, maar hij had een heldere manier van regisseren. Ik heb een tijdje in een groep gezeten van allemaal regisseurs die acteurs uitnodigden om ons te regisseerden. Toen hebben we de rollen omgedraaid zodat wij ook leerden hoe het is om geregisseerd te worden. En daar hebben heel veel acteurs en regisseurs ons les in gegeven, Theu was daar één van.
Moet je dan ook spelen?
We hebben met Theu acht weken gewerkt aan De Meeuw van Tsjechov. Met Helmert Woudenberg en Pieter Verhoeff hebben we scènes gedaan. Veel mensen. Ik heb dat in totaal twee jaar gedaan.
In Loft werk je met acteurs die verbonden zijn aan Toneelgroep Amsterdam, en in een enkel geval het Ro Theater (Gijs Naber). Dat moet wel een zegen zijn.
Ik had natuurlijk een waanzinnig ensemble tot mijn beschikking waarin niemand voor de ander onderdoet. Ik had alleen maar goede acteurs. En ik had in mijn eerste film met Carice en Waldemar gewerkt dus ik was al verwend. Jaap Spijkers.
Mensen zullen gaan vergelijken. Hoe ga jij om met kritieken die komen gaan?
Ten eerste denk ik dat vooral journalisten vergelijken. Het publiek zal daar niet mee bezig zijn. We hebben die film getest, en daar zat een rits aan vragen bij. Een van die vragen was: weet u dat er al eerder een film in Belgïe is gemaakt? 1 procent van de 400 mensen wist het. Het publiek gaat straks kijken naar een spannende film en hopelijk gaan ze tegen hun vrienden zeggen dat ze een goede film gaan zien.
Vindt je het eerlijk dat journalisten gaan vergelijken?
Dat hoort bij je werk, maar tegelijkertijd ga je bij een opvoering van Hamlet toch ook niet alle eerdere Hamlets bekijken? Ik hoop dat mensen de film op zichzelf gaan beoordelen. Maar als ze de film langs de lijn van een andere film leggen dan zeg ik nu al dat ze meer overeenkomsten dan verschillen zullen zien. De film speelt zich voor de helft van de tijd af in een loft met vijf vrienden en een lijk. Het is immers hetzelfde scenario. Ik hoop dat mensen snappen dat ik niet geprobeerd heb een film ná te maken, dat kan niet. Je moet gewoon een eigen visie en verhaal maken. Ik hoop dat mensen dat zien.
Wat trekt je aan in Loft ?
Dat het gaat over vertrouwen, over hoe goed je elkaar kent. Dat alles anders blijkt te zijn. En hoe goed ken ik mijzelf?
