MovieSense vroeg eindredacteur Dana van Son om haar film top 10 samen te stellen. Dit is de lijst:
In mijn top 10 heb ik gekozen voor het drama. Eigenlijk kan elke film op welk nummer dan ook staan en er ontbreken natuurlijk nog tientallen fil
(1993) Als in het China van 1924 ouders geen geld hadden om een kind op te voeden, konden zij het altijd aan de Chinese Opera afstaan. Dit verhaal gaat over twee mannen die, na een keiharde opleiding daar, een groot succes worden in het theater. Duan Xiaolou (Zhang Fengyi) speelt altijd de mannenrol en zijn vriend Cheng Dieyi (Leslie Cheung) vertolkt, zoals gebruikelijk bij de Chinese Opera, altijd de vrouwenrol. Tegen de politieke achtergrond van destijds en de dreiging van de oorlog met Japan, speelt de complexe verhouding tussen de twee vrienden en de vrouw die tussen hen in komt te staan. Dieyi kan op den duur zijn rol als vrouw niet meer scheiden van de realiteit en wordt verliefd op zijn vriend. Xiaolou op zijn beurt krijgt gevoelens voor de courtisane Juxian (Gong Li). Uiteindelijk zullen de twee mannen vijftig jaar bevriend blijven. Een prachtige film (1993) van regisseur Kaige Chen, met een tragisch verhaal. Laat je niet afschrikken door de klanken van de Chinese Opera, daar is te mooi voor.
(1995) De eerste keer dat ik deze film van regisseur Tim Robbins zag, was ik aan het eind compleet overstuur. Tranen met tuiten. Sean Penn in een fantastische rol van de ter dood veroordeelde Matthew Poncelet die in eerste instantie de naïeve non Helen Prejean (Susan Sarandon), die hem steeds opzoekt in de dodencel, van zijn onschuld wil overtuigen. Ook wij zijn geneigd hem te geloven totdat het echte verhaal er steeds meer uitkomt. Helen Prejean bezoekt ook de ouders van de slachtoffers en de ouders van Poncelet. Tegen het eind van de film heb je natuurlijk een gruwelijke hekel gekregen aan de ter dood veroordeelde, een gevoel dat meteen omslaat bij de laatste beelden van zijn executie door middel van dodelijke injecties. De kracht van dit verhaal ligt in het feit dat je na het zien van deze film met iederéén medelijden hebt, zelfs met Poncelet omdat je treurig wordt van de verspilde levens en dus ook van het zijne.
(2006) Deze documentaire uit 2006 van Rob Stewart over de haaienmaffia doet je haren ten berge rijzen, het kippenvel kruipt over je armen. Het gaat hier om de haaienvinnen die met name in Azië een delicatesse zijn in de vorm van soep; haaienvinnensoep. In de wateren van Costa Rica, de Cocos Eilanden, Guatemala en de Galapagos Eilanden worden deze dieren en masse gevangen; de vinnen worden er ter plekke afgesneden en het, nog levende, lichaam van de haai wordt weer in de zee gegooid. De tussenhandel verdient afschuwelijk veel geld aan deze haaienvinnen. Stewart probeert samen met Paul Watson van deze vangsten in de wateren van Guatemala te verijdelen. Door allerlei maffiapraktijken loopt hun leven zoveel gevaar dat ze uiteindelijk moeten vluchten. We weten ongeveer hoe de wereld in elkaar zit en waar mensen toe in staat zijn. Dìt had ik nooit kunnen bedenken.
(2008) Een heel andere film die voor mij toch een groot verhaalgehalte heeft en waarvan de beelden wel heel indringend zijn. Wie denkt dat het hier om een gewone horror slasher film gaat, komt bedrogen uit. Anna (Morjana Alouie) en Lucie (Mylène Jampanoï) gaan terug naar de mensen die Lucie vroeger gemarteld hebben. Dit gaat niet zonder het nodige bloedvergieten en Lucie laat hierbij het leven. Anna gaat verder op onderzoek uit en wordt uiteindelijk ook een slachtoffer. Maar van wie of van wat? Wat haar aangedaan wordt, schijnt lange tijd bijna zonder reden te gebeuren. Bíjna, want langzaamaan wordt steeds duidelijker dat hier wèl iets achter zit. Maar wàt en om welke reden? Een onvergetelijke film uit 2008 van Pascal Laugier met een plot die de hele film nog duisterder maakt.
(2004) Dit is een heel naar verhaal dat je hart breekt maar niettemin zeer de moeite waard is. Het leven is niet altijd een lolletje en al helemaal niet voor de zevenjarige Jeremiah (Jimmy Bennet). Nadat hij een paar jaar is opgevoed door lieve pleegouders, wil zijn moeder dat hij bij haar komt wonen. Mama Sarah is een Courtney Love-achtig persoon, een subliem gespeelde rol van Asia Argento die ook de regisseur is. Ze sleept Jeremiah mee in haar sex-drugs-en rock & roll leven, on the road van hot naar her. Mannen zijn haar inkomen, drank en pillen zijn haar vrienden. En het kan geen kwaad haar zoon af en toe een pilletje te geven. Op een gegeven moment raakt Jeremiah de draad kwijt; is hij nog de zóón van zijn moeder, haar dochter of ìs hij zijn moeder. Behalve zeer aangrijpend, een ook interessante film uit 2004 over een kind dat zich, in de krankzinnige wereld van zijn moeder, toch staande moet zien te houden. Of dat lukt?
(2001) Erika Kohut (Isabelle Huppert) woont nog bij haar moeder en verdient de kost als pianolerares op het conservatorium. Moeder (Annie Girardot) is de baas in huis èn over het leven van haar kuise en nette dochter die niet zo blij is met dit dorre leven. Als maagd van in de veertig heeft ze ook zo haar verlangens en die verborgen kant uit zich in de ranzige hokjes van peep shows. De op den duur seksueel totaal verwrongen psyche van Erika zorgt voor bizarre situaties. Ik ben fan van Huppert, steractrice van de fantastische Haneke die voor de regie tekende. Door haar vaak afstandelijke manier van spelen weet ze haar personages juist een extra dimensie te geven. In één scène zit ze doodstil in een zaal te luisteren naar haar student Walter (Benoît Magimel) op wie ze verliefd is. De camera is enkel op haar ogen gericht en daarin speelt zich van alles af. Grandioos als je dat kunt als acteur. De grote vraag in deze film uit 2001 is; komt het nog goed?
(1996) Een film van Jane Campion uit 1996. De Amerikaanse erfgename en vrij denkende Isabel Archer (Nicole Kidman) toert door Europa om zichzelf te vinden en belandt op een gegeven moment via Engeland in Italië waar ze Gilbert Osmond (John Malkovich) ontmoet. Ze wordt geïntrigeerd door, en uiteindelijk verliefd op de koele, afstandelijke en manipulatieve verzamelaar van kunst; een rol die alleen Malkovich zo weergaloos kan spelen. Isabel treedt met hem in het huwelijk en dan begint een psychologisch spel waarin zij elke keer het onderspit lijkt te delven. Osmond en zijn minnares zijn uit op haar geld en Isabel merkt dat zij uiteindelijk niets meer was dan een toevoeging aan zijn kunstcollectie. Er zijn mensen die je uithollen tot er niets van je overblijft en je moet zorgen dat je de benen neemt, vóór het te laat is. Een prachtig verfilmd verhaal over liefde, intrige en wrede manipulatie.
(2006) Ik heb nog nooit in een film zo’n schattig meisje gezien dat zó naturel speelde. Ook gaat over manipulatie, maar dan in een wel heel andere vorm. 1920; in een ziekenhuis in Los Angeles verblijft het meisje Alexandria (Catinca Untaru) vanwege haar gebroken arm. Ze zwerft de hele dag door de gebouwen en zo ontmoet ze de gewonde stuntman Roy Walker (Lee Pace) die ze daarna elke dag opzoekt want hij vertelt haar verhalen. Die verhalen over vijf mythische helden worden op surrealistische en sublieme wijze in beeld gebracht en fantasie verweeft zich met realiteit. De maker van , Tarsem Singh, waarvan de fantasiebeelden toen ook al hevig indruk op mij maakten, tilt dit alles in naar een nog hoger niveau en zijn ‘schilderijtjes’ zijn adembenemend, plus deze keer een, ook letterlijk, fantastisch verhaal. Alexandria moet Roy wel ‘betalen’ voor die droomverhalen. Is dit manipulatie? Of is hier de ene dienst de andere waard? Ik had gewild dat deze film de hele avond zou duren.
(2006) Marokko, Mexico/Amerika, Japan. Verhalen die niets met elkaar te maken lijken hebben. Levens die totaal los van elkaar schijnen te staan. Toch is er één gebeurtenis die alles verbindt en het fenomeen ‘butterfly effect’ brengt allen bij elkaar. Prachtige beelden van de scènes in Marokko, waar voor de rollen gebruik werd gemaakt van de lokale Berber bevolking. Grote namen als Brad Pitt en Kate Blanchett zijn ondergeschikt aan het verhaal, in feite heeft niemand echt een hoofdrol, waardoor je helemaal in alle gebeurtenissen mee kunt gaan. Het Mexicaanse en het Japanse gedeelte zijn eveneens indrukwekkend en aangrijpend. Ik wil hier de soundtrack niet onvermeld laten. Componist Gustavo Santaoalla en diverse muzikanten hebben fantastisch werk afgeleverd. Van het reeds bestaande nummer van Ryuichi Sakamoto krijg ik nog steeds kippenvel. Net zo mooi als deze film uit 2006, is de making of. Hoe er gewerkt werd met bijvoorbeeld de Berberbevolking en het grote feest dat gegeven werd toen de film eenmaal klaar was, is interessant en vooral ontroerend om te zien. Ik bedank regisseur Aléjandro González Inárritu voor . Film èn making of; onvergetelijk!
(1982) In het New York van 1947 huurt de jonge schrijver Stingo (Peter MacNicol) een kamer; zijn bovenburen zijn de Poolse Sophie (Meryl Streep) en haar vriend, de Amerikaans-Joodse Nathan, een prachtige rol van Kevin Kline. Stingo leert hen kennen en trekt steeds vaker met het stel op. Nathan is een sprankelende maar labiele man met depressieve en ook agressieve buien; Sophie heeft veel met hem te stellen, geobsedeerd door de Holocaust als hij is. Dan vertelt Sophie Stingo beetje bij beetje over haar ‘spoken’ uit het verleden; de onmogelijke en gruwelijke keuze die ze moest maken, en Auschwitz overleven. werd geschreven door William Styron en in 1982 verfilmd door Alan J. Pakula. Het boek heb ik gelezen en ik moet zeggen dat deze verfilming fantastisch gedaan is met een zware rol voor de toen nog veel jongere Streep; een rol die ze met respect voor het onderwerp heeft behandeld. Een glansrol. , een misschien wat vergeten document over kiezen tussen kwaden in een periode waarin het Kwaad regeerde.
