De film top 10 van Peter de Jonge

MovieSense vroeg redacteur Peter de Jonge om zijn film top 10 samen te stellen. Dit is de lijst:

10 - Requiem for a Dream (2000)
Je hebt van die films, die zo deprimerend zijn dat je uren nadat je de film hebt gezien nog steeds geen glimlach op je gezicht weet te toveren. De enige reden dat je die film dan toch opnieuw wilt zien, is omdat hij zo verdomde goed is. Darren Aronofsky’s Requiem for a Dream is er zo’n eentje. De film concentreert zich op vier personages die allen met elkaar in verbinding staan en bovendien iets gemeenschappelijks delen; een verslaving. Technisch zit de film briljant in elkaar. Prachtige soundtrack, een originele montage en bovendien een hartverscheurend verhaal.

(2007) Javier Bardem zou met Anton Chigurh in weleens een van de engste bad guys uit filmland neergezet kunnen hebben. Hij speelt een ongrijpbare moordenaar met volstrekt eigen principes en een laag moraalgevoel. Sowieso barst de film van sterke acteurs, niet onlogisch bij een film van de Coen broers. Zo speelt Josh Brolin een geweldige rol van een jager die bij toeval een grote som geld vindt en door die mee te nemen zelf een prooi wordt voor Anton Chigurh. Met leveren de Coen broers een van hun beste films af.

(2002) Net als Jim Carrey in , Will Ferrell in en Ben Stiller in weet ook komedie-man Adam Sandler een geweldige rol neer te zetten in een serieuze film. In Paul Thomas Andersons volgen we Barry Egan (Adam Sandler). Hij is de eigenaar van een klein bedrijf en heeft, behalve zijn zeven zussen die hem constant lastigvallen, vrijwel niemand anders in zijn leven. Tot hij op een dag Lena Leonard (Emily Watson) ontmoet. Vanaf dat moment neemt Paul Thomas-Anderson de kijker mee op een bizarre reis over de drang naar liefde.

(1992) Michael Haneke is één van mijn favoriete regisseurs en alhoewel een ondergewaardeerde film van hem is, weet deze film mij het meest te grijpen. De film gaat over Benny (Arno Frisch), een jongen van veertien jaar die een ziekelijke interesse heeft in een video, waarop te zien is hoe een varken geslacht wordt. Een niet ondenkbare gedachte schiet door Benny heen; hoe voelt het om iemand te vermoorden? Dan gaat hij een stap verder en begaat daadwerkelijk een moord. De scène waarin Benny gemorste melk opruimt en even later met dezelfde betekenisloze blik bloed opruimt, is choquerend in zijn eenvoud.

(1948) Met zoveel briljante Hitchcock films was het lastig kiezen, maar uiteindelijk kies ik toch voor Misschien niet zijn beste film, maar de film steekt technisch vernuftig in elkaar. Hitchcock wilde schieten alsof er niet geknipt wordt en met loodzware camera’s die om de tien minuten nieuwe film nodig hadden. Dat is een dapper idee dat ik enorm kan waarderen. Of het nou helemaal werkt of niet, is een heerlijk schouwspel om naar te kijken waarin twee mannen de 'perfecte moord' uit voeren en het lijk verstoppen in hun appartement. Dan komen er gasten voor een etentje en begint het spel pas echt.

(2003) Prachtige beelden van Japan, ijzersterke acteurs en een sfeer om u tegen te zeggen. is de ultieme film over gevoelens van eenzaamheid, onzekerheid en hopeloosheid. Bill Murray en Scarlett Johansson zijn een genot om naar te kijken in deze film van Sofia Coppola ( ). De film vertelt over een verveelde filmster (Bill Murray) die in Tokyo in contact komt met een pasgetrouwde jongedame (Scarlett Johansson). Tegen de tijd dat de twee samen in een hotelbed liggen te praten over het leven en Bill de woorden “You’re not hopeless” tegen Scarlett uitspreekt, kan ik de tranen niet meer onderdrukken.

(2003) Beangstigend, bevreemdend en compleet waanzinnig. David Lynch weet als geen ander de kijker te manipuleren en gaat hierbij zo precies te werk dat ik niet anders dan respect voor deze man kan opbrengen. is wederom een heerlijk surrealistisch snoepje dat de volle aandacht van de kijker opeist. Met een korte samenvatting van het plot van zou ik de film teniet doen. Ik verwijs je daarom graag door naar een van de engste filmscènes die ik tot nu toe heb mogen aanschouwen. In ontmoet onze hoofdrolspeler, Fred Madison (Bill Pullman), op een feestje een mysterieuze man.

(1957) Twaalf juryleden wacht de taak om te bepalen of een achttienjarige knul schuldig is aan de moord op zijn eigen vader. Voor elf van de twaalf mannen is de zaak zo klaar als een klontje, maar de laatste is daar niet honderd procent zeker van. Langzaamaan probeert de al wat oudere man (Henry Fonda) de rest te overtuigen dat ze de jongen niet de doodstraf kunnen geven, als er ook maar één twijfel bestaat of hij schuldig is. 12 Angry Men speelt zich compleet af in de jurykamer, maar is spannend tot op het bot.

(2001) Alhoewel ik heb getracht zo’n divers mogelijk top tien op te stellen (hier had net zo goed een Pixar of Studio Gibli film kunnen staan), moet ik wel nog een film van David Lynch erin plaatsen. Met . weet hij de kijker wederom op een mind blowing reis mee te nemen, waarbij het je op het einde alleen nog maar meer begint te duizelen. Wat voor verhaal er wordt verteld ligt vooral aan je eigen interpretatie ervan, maar soms is sfeer zoveel meer superieur aan het verhaal. Naomi Watts vertolkt de rol van een soort Alice in een Lynchiaanse Wonderland en dat doet ze fenomenaal.

(1968) De enige film die ik tot op de dag van vandaag perfect durf te noemen. Na het zien van deze film van Stanley Kubrick moest ik nog een aantal uren bijkomen om hem een dag later weer op te zetten. De prachtige klassieke muziek, de magische beelden in de ruimte die de tand des tijd heeft weerstaan, de montage. Als het aan mij ligt bestond er een museum met elke frame uit de film aan een muur. deed mij inzien dat film een echt kunstwerk kan zijn. “Let the Awe and Mystery of a Journey Unlike Any Other Begin”.