MovieSense vroeg redacteur Ricardo Tomás Dias om zijn film top 10 samen te stellen. Dit is de lijst:
(1983) Brian De Palma's meesterwerk uit 1983 is misschien wel de meest verkeerd geïnterpreteerde film ooit. Vaak vereerd om de verkeerde redenen, is dit een film die op ultieme wijze de jaren '80 verbeeldt. De soundtrack, de aankleding, de politieke spanningen, stuk voor stuk tijdsgebonden. Maar wat mensen vooral vaak vergeten is de sublieme wijze waarop dit gangster-epos in beeld wordt gebracht. De Palma's gebruikelijke kraanshots vinden in hun hoogtepunt en de mise-en-scène is op momenten subliem. is de ultieme jaren '80 film.
(1974) Tobe Hoopers debuut uit 1974 is een aanslag op je zenuwen. Vanaf het moment dat Leatherface ten tonele komt neemt je bij de strot en laat je tot de laatste seconde niet meer los. Hysterie is nog nooit zo goed in beeld gebracht als tijdens de befaamde dinerscène. "Hit her grandpa!" Brrr, angstaanjagend goed, helemaal in acht nemende onder welke barre omstandigheden deze horrorklassieker tot stand is gekomen. De documentaire is hierdoor zeer de moeite waard.
(2008) De Franse cinema heeft ons zenuwstelsel de laatste jaren flink op de proef gesteld. Confronterender worden ze met titels als , of niet snel gemaakt. Pascal Laugiers is een titel die hier makkelijk onder te scharen valt. De eerste helft van de film kent een knap geschoten klassieke aanpak wat horrorfilmerij betreft, maar de ontknoping neemt een loopje met onze verwachting. is een intense filmervaring, maar bovenal onvervalste gevoelscinema. De Amerikaanse remake staat al in de planning..
(1960) Alfred Hitchcocks meesterwerk uit 1960 is de moeder van de moderne horrorfilm. Voor 1960 werd horror voornamelijk verbeeld via het bovennatuurlijke. Het publiek werd bang gemaakt met monsters uit zwarte lagunes en mannen die bij volle maan rare geluiden maken. is de eerste film die het publiek bang wilde maken met horror die realistisch was. Hitchcock wilde shockeren, wat goed lukte en wat deuren opende voor terreur dat we vandaag de dag kennen. Net zo historisch is de nerveuze score van Bernard Herrmann die het beste tot zijn recht komt tijdens de befaamde douche-scène.
(2006) Digital video. Niet iedereen is er gek van, maar als een beeldende kunstenaar als David Lynch zich hieraan waagt wordt het ineens erg interessant. En wat een parel van een film toch weer! Goed, de look van is niet even warm als de op film geschoten of , maar de artistieke vrijheid die je met dit format verkrijgt heeft in handen van David Lynch geleid tot de creatie van een waar meesterwerk. Ik was er ondersteboven van. Een Lynchiaanse 'trip into madness'. Een pracht van een film.
(2002) Als we het hebben over confronterende cinema dan zal iedereen het hebben over Gaspar Noé's nachtmerrie die heet. De audiovisuele aanpak, de geflipte montage en script en een stel scènes die voor altijd in je geheugen gegrift zullen blijven. Niet voor iedereen weggelegd, maar wat een donderslag van een film. Indrukwekkendere gevoelscinema bestaat niet.
(1968) Er zijn veel regisseurs op te noemen die wel hebben geflirt met veel genres, maar er zijn er maar weinig die kwalitatief zo constant zijn als Stanley Kubrick. , , , , allemaal klassiekers in hun genre. Het sciencefiction genre heeft hij verrijkt met het filosofische meesterwerk . Vernieuwend op het gebied van special effects en nog steeds actueel wat het onderwerp betreft, maar is bovenal een hypnotiserende trip die zijn hoogtij viert in de ontknoping.
(1978) Als het op sfeer aankomt zit je wel goed bij John Carpenter, de meester van de B-horror. Maar ook als het aankomt op een knap geschoten film die optimaal gebruik weet te maken van het kader waarin het zich afspeelt. Widescreen wordt door niemand zo goed gebruikt als door John Carpenter. Zo is de mise-en-scène in haast een personage op zich en weet deze de op zich al angstaanjagende Michael Myers nòg angstaanjagender te maken. Zeer effectieve horrorfilm die aan de wieg stond van de slasherhype van de jaren '80 en die de meest geniale horrorsoundtrack ooit kent.
(2001) David Lynch is de enige regisseur die twee keer in deze top 10 verschijnt. De hoogste notering is weggelegd voor de ultieme droom: . Lynch bereikt hier zijn top. heeft alles wat deze regisseur zo fascinerend maakt, namelijk mysterie, een geweldige soundtrack, een betoverende score van Angelo Badalamenti, twee prachtige hoofdrolspeelsters, maar vooral sfeer, sfeer en nog eens sfeer. Wat maakt het uit als je niets van de plot snapt? Gewoon achterover leunen en genieten van deze belevenis.
(1974) is een controversiële karakterstudie. De zonderling, de sociale 'outcast', de Vietnam-veteraan Travis Bickle, fenomenaal geportretteerd door Robert De Niro, toont ons een wereld die niet mooi is, een wereld die hem niet begrijpt. is een film die voor het eerst draait om een persoon waar niemand eigenlijk wat van wil weten, wat het destijds geen geliefde film maakte. Het is ook niet voor niets dat de Oscar voor Beste Film verloor aan , een crowdpleaser. Tegenwoordig staat het vast: Martin Scorsese's meesterwerk uit 1974 is een historische, maar bovenal fenomenale film.
