MovieSense vroeg redacteur Rick de Jong om zijn film top 10 samen te stellen. Dit is de lijst:
(1995) Ik durf het bijna niet te zeggen, maar is eigenlijk een beetje opvulling. Vergelijk het met een moorkop; het taartje is lekker, maar het gaat om de opvulling van slagroom dat het tot een mooi geheel maakt. valt in een groep nagenoeg briljante films als en ga zo maar door. Waarom heeft dan net de top tien gehaald? De sfeer. Wederom weet David Fincher daar zoveel punten mee te scoren dat het een geniale thriller met een overheerlijk film-noir sausje is.
(2009) Mensen die mij wat beter kennen weten van mijn onvoorwaardelijke liefde voor de Alice-boeken van Lewis Carroll. Het liefst zou ik met deze verhalen trouwen. Helaas is het tot op heden nog niet goed verfilmd, ik wacht dan ook met smart op de Tim Burton-versie. Als surrogaat-Alice dook dit jaar ineens op. De film is stukken beter dan het boek dat wel èrg veel gelijkenissen heeft met . Beter goed gejat dan slecht bedacht, want het knap gemaakte is een prachtige animatie geworden die je moet hebben gezien.
(2001) Aan de ene kant had ik een stuk hoger willen zetten in mijn top tien, aan de andere kant stukken lager. Qua aantal keren dat ik een film heb gezien staat hij namelijk bovenaan, maar qua verhaal laat hij te wensen over. Deze aaneenschakeling van wat je het best als ‘ideeën’ kunt omschrijven, heeft nauwelijks een verhaallijn, maar komt ermee weg. Het is kunst, wetenschap en filosofie in zo’n mooie vorm gegoten dat ik keer op keer geboeid blijf kijken en geen minuutje wil missen. Kunst.
(2007) Dagen nadat ik had gezien spookte hij nog steeds door mijn hoofd. Al vanaf het begin voel je dat er meer achter alles zit wat gaande is en ergens op twee-derde slaat de film om in meer op actie-gericht vermaak. Het laat de genialiteit van Danny Boyle zien, want hij was hier in topvorm. Het is geen film voor het grote publiek, ik snap ook waarom hij niet helemaal aansloeg, maar het is mijn top tien, toch? Ik had zelf nooit gedacht dat ik een sci-fi film erin zou zetten, maar toch is het zo.
(1999) Chuck Palahniuk is een briljante schrijver die ideeënromans tot een kunst heeft verheven en tot in de puntjes geperfectioneerd. is zijn enige boek dat tot nu toe is verfilmd. Ik zal de twist niet uit de doeken doen, maar de regisseur heeft een gore, maar perfect passende alternatieve realiteit neergezet waarin alles lijkt te kunnen, zeker als het om Tyler Durden gaat. Ook de acteerklasse van Brad Pitt en Edward Norton komen komen hier naar boven drijven als een zwemband in het water.
(2004) De grappigste film ooit. Wat heb ik hierom hard gelachen en het lijkt of hij per keer dat je kijkt elke keer een stukje beter wordt. De aaneenschakeling van briljante punchlines, one-liners, briljant vertolkte personages en onzin maakt voor mij de beste komedie ooit gemaakt. Als ik soms enorm de filmnerd uithang, is dit de film waaruit ik waarschijnlijk de meeste citaten kan opdreunen. Om met de woorden van Ron Burgundy te spreken: ‘Great Odin’s raven,’ wat is dit een fantastische komedie.
(1939) Ik heb ook een paar rode schoenen, zou willen dat mijn kat een pratende leeuw was en in mijn tuin een levende vogelverschrikker stond en ik blikken man had. Da’s natuurlijk overdreven en een tikkeltje kinderachtig, maar het is even om mijn liefde voor aan te geven. Dit fantastische kinderboek is prachtig verfilmd, zeker voor de jaren '30. Het is zo’n dvd die ik rond de kerstdagen in mijn dvd-speler moet doen, anders is de kerst niet compleet.
(1974) De eeuwige strijd tussen deel één en twee is wat mij betreft een afgetekende overwinning voor het tweede deel in -reeks. The rise (and fall) van Michael Corleone weet mij iets meer te boeien dan die van Don Vito. Ik moet wel eerlijk toegeven dat ik even heb getwijfeld over überhaupt een vermelding van in mijn lijstje, het is nogal een cliché namelijk. Toch is de kwaliteit niet te ontkennen en moet hij er gewoon in.
(2008) Een perfecte bad guy, daar heeft de tweede plek in mijn top tien aan verdiend. Christopher Nolan schreef een ijzersterk verhaal om de even sterke superheld, maar het geheel werd door Heath Ledger pas legendarisch. The Joker is briljant in de simpelheid. Door gebrek aan logica is alles onvoorspelbaar, onvoorstelbaar en naar. Vooral heel naar. Een van die films die ik meerdere malen in de bios ben gaan kijken.
(2004) Absoluut bovenaan mijn lijstje staat . Het is zo’n film waarvan je jezelf af gaat vragen of degene die hem heeft gemaakt jou stiekem kent. Ik ken Zach Braff niet, maar hij had blijkbaar mijn grote broer kunnen zijn. Hij laat ook zien hoe belangrijk muziek is in een film, want wat draai ik die soundtrack grijs! Ook het acteerwerk, het fantastische verhaal, de acteurs zelf en hoe het eruit ziet maakt het een nagenoeg perfecte film voor mij. Op een saaie avond zet ik ‘m nog weleens op en blijf ervan onder de indruk.
