Masterclass Roel Reiné

Eind september presenteerde de veelzijdige regisseur en cameraman Roel Reiné tijdens het Film By The Sea filmfestival zijn plannen voor een film over Michiel de Ruyter. Verder gaf hij een Masterclass en was er de wereldpremière van zijn nieuwste filmDead in Tombstone.

Masterclass

Al direct bij aanvang van de Masterclass is duidelijk dat de innemende regisseur er zin in heeft. Vol passie vertelt hij aan de zaal hoe zijn carrière verlopen is, wat hij geleerd heeft van zijn jaren in Hollywood en hoe hij te werk gaat. Vervolgens gaat hij kort in op de talloze projecten die hij op dit moment ontwikkelt en pitcht (zoals een televisieserie over de laatste jaren van de Azteken). Hoewel hij zijn publiek uitnodigt om actief deel te nemen door tussendoor vragen te stellen of opmerkingen te geven, kan de zaal alleen maar ademloos geboeid luisteren naar de liefde die Roel Reiné uitstraalt voor zijn vak.

Roel Reiné was niet zonder reden te vinden op Film By The Sea; hij heeft dan ook een speciale band met het festival. In 1999 ging zijn debuutfilmThe Delivery namelijk in première op de allereerste editie van Film By The Sea. In de Nederlandse pers werd die low budget actiethriller (slechts 350.000 dollar) lauw onthaald, maar het publiek dat de film wist te vinden, reageerde positief en Reiné ontving zelfs een Gouden Kalf voor zijn regie. Lionsgate kocht vervolgens de internationale rechten en verkocht de film aan meer dan vijftig landen.

Na zijn tweede prentAdrenaline - dat geen succes was - verkocht de regisseur zijn huis en vertrok hij naar Amerika om daar zijn succes te zoeken. Hij vond onderdak bij niemand minder dan Jan de Bont, die Reiné wilde helpen om een film te ontwikkelen. Deze verloor helaas op het laatste moment de financiering, waardoor de regisseur zonder project zat. Maar hij besloot niet bij de pakken neer te gaan zitten. Men zegt dat een concertpianist 10.000 uur moet oefenen voordat hij toe is aan een optreden en Reiné legde zichzelf een soortgelijke proef op; hij zou 10.000 uur regisseren om zo beter te worden in zijn vak. Het koste hem destijds zijn agent, maar dat weerhield hem er niet van zijn droom na te jagen.

De eerste stapjes

Met een minimaal budget (40.000 dollar), vier acteurs en een kleine crew dook hij de woestijn in omDrifterte maken. Volgens de “illusion of success” methode verzond hij rond ieder aspect van die film (aankondiging, casting, daadwerkelijk filmen) een persbericht uit om zijn naam in het geheugen van de filmbonzen te houden. Hij liet er tevens een knappe trailer van maken, dat hem ter plekke een cheque opleverde om een ander project uit te werken. Dat werdDeadwater, volgens hemzelf veel te snel en zonder volwaardig script gemaakt. Hij besloot dan ook zijn naam van de aftiteling te laten halen. Maar de eerste stapjes in Hollywood waren gezet. En niet zonder succes. Binnen de kortste keren kreeg Roel Reiné namelijk een aanbod van Sony Pictures Home Entertainment om een nieuwe Steven Seagal film te maken. Zijn collega’s raadden hem het af, maar hij hield voet bij stuk en leverde metPistol Whippedvolgens fans de beste Seagal film in jaren af.

Studio system

Vanaf dat moment kwam de carrière van Roel Reiné in een stroomversnelling. Sindsdien maakt hij gemiddeld twee films per jaar en is hij een veelgevraagd regisseur in het zogeheten “studio system”. Dat zijn low budget films (meestal met een flinke dosis actie, wat minder grote sterren en een verwaarloosbaar verhaal) die door studio’s speciaal gemaakt worden voor de thuismarkt (direct-to-video) of de speciale studiokanalen op televisie. Vroeger werden deze films weggeschreven als B-films, maar daar is tegenwoordig niet altijd sprake meer van. In realiteit behoren deze films tot de favorieten van een grote doelgroep en veel studio’s rekenen op het zekere geld dat ze met deze prenten (vaak sequels en prequels om mee te kunnen liften op de naam) verdienen.

Regisseur Reiné zal de eerste zijn om toe te geven dat dit niet altijd meesterwerkjes oplevert, maar in zijn opzet slaagt hij zonder twijfel. Van iedere film die hij maakt, leert hij en deze ervaring neemt hij mee om zijn volgende film beter te maken. Enkele van zijn films, zoals deDeath Raceprequels zijn door tientallen miljoenen mensen gezien. Daar dromen sommige filmmakers van mainstreamprojecten zelfs van. Toch wenst iedere filmliefhebber die deze enthousiaste en innemende man heeft ontmoet hem een succesvolle, internationale bioscooprelease toe. Zelf schaamt hij zich (terecht) niet voor zijn carrièrepad, maar het zou zo’n heerlijke lange neus zijn naar een aantal critici in Nederland die hem altijd maar weer omschrijven als de 'Koning van de B-film'.

Naast de wereldpremière van zijn nieuwste filmDead in Tombstonehad Roel Reiné nog een reden om af te reizen naar Film By The Sea. Daar presenteerde hij namelijk zijn plannen rondomMichiel de Ruyter, een - zoals hij het zelf omschrijft - episch politiek kostuumdrama over het leven van de bekende zeeheld.Niet geheel toevallig, want de zeeheld was een prominente inwoner van Vlissingen, al sinds jaar en dag de thuishaven van het festival. Voor het eerst sindsAdrenalinezal Reiné dus weer een film in Nederland maken. Met de ervaringen die hij opdeed in Hollywood vond men in hem de ideale regisseur om het leven van Michiel de Ruyter op het witte doek te toveren.

Gepensioneerde zeevaarder

Reiné bleek al langer rond te lopen met het idee om een speelfilm te maken over de VOC-periode, dus toen hij door producent Klaas de Jong en scriptschrijver Alex van Galen gevraagd werd voor dit project, hoefde hij niet lang na te denken. Vooral het aspect van de republiek Nederland die omringd wordt door vijandige monarchieën (en op kleinere schaal de nationale strijd tussen de republikeinen en de orangisten) sprak hem enorm aan. De centrale figuur in deze periode was Michiel de Ruyter, een gepensioneerde zeevaarder die zijn eigen principes als orangist opzij zette in dienst van het land en als admiraal ongekende successen boekte. Hij herenigde Nederland in de strijd tegen Engeland en Frankrijk en werd daarmee een nationale held.

Als eerste kon Reiné melden dat de financiering (van maar liefst zes miljoen euro) van het project rond is en de film daarmee officieel in productie is gegaan. Dat houdt in dat men dat het script zijn laatste revisies ondergaat en dat men begonnen is met de casting (waar men begrijpelijk nog niets over kon en wilde zeggen, ondanks de slimme vraagtechnieken van enkele filmjournalisten), het scouten van locaties (naast enkele plaatsen in Zeeland ook in Den Haag en op Texel), en de voorbereidingen van design en kostuu 23 mei gaat hij beginnen met draaien om zo de film begin 2015 in de bioscoop te brengen. De film zal worden uitgebracht door Universal Pictures.

Met de film zal ruwweg de laatste dertig jaar van het leven van Michiel de Ruyter verteld worden. Meer specifiek begint het verhaal met de Eerste Engelse Zeeoorlog en zal het eindigen met de dood en begrafenis van de zeevaarder. Hierbij probeert Reiné zo authentiek mogelijk te zijn in verhaal en beeld en zal er dus niet geromantiseerd worden. Wel zal hij bepaalde randzaken achterwege laten om de film niet onnodig op te houden. De belangrijkste personages zijn - naast de titelheld - diens vrouw Anna (die een belangrijke rol speelde in zijn leven en zaken), de gebroeders de Witt, Maarten en Cornelis Tromp en Willem III. Het geheel zal ongeveer twee uur en twintig minuten duren en Roel Reiné zegt tevens een geheim te openbaren dat de Oranjes niet zal plezieren. Dat belooft wat!

Uiterlijk

De inspiratie voor het uiterlijk van de film wordt gehaald uit schilderijen uit die periode. Dat zal ook terugkomen in de belichting, waarvoor Reiné een speciaal systeem aan het ontwikkelen is, waarmee realistisch kaarslicht kan worden nagebootst. Rembrandt is hierbij de grootste inspiratiebron. Daarnaast wil de regisseur bijna uitsluitend op locatie schieten en zal er dus geen gebruik worden gemaakt van studiosets of green screen. Wel zal men met digitale hulpmiddelen bepaalde zaken verbeteren of wegwerken. Zo moet de oude haven en skyline van Vlissingen grotendeels uit de computer worden getrokken en moet Madame Tussauds worden weggepoetst bij een scène die men op de Dam wil schieten.

Hoewel de film eerder aan andere regisseurs was aangeboden, wilden die allemaal vanwege budgettaire redenen de zeeslagen schrappen uit het script. Zo niet Roel Reiné, die dankzij zijn ervaringen in Hollywood alle vertrouwen heeft in de actie die daarbij komt kijken. Volgens het huidige script zal er zelfs vijftig minuten aan zeeslagen en scènes op schepen aanwezig zijn. Daarvoor heeft de regisseur grote plannen met twee authentieke replica’s die gebruikt mogen worden. Deze zullen (met behulp van de marine) zo opgesteld worden dat het lijkt alsof ze op volle zee zijn, terwijl in werkelijkheid de cast en crew makkelijk aan boord kan. De strijd wordt vervolgens gesimuleerd met praktische en digitale effecten om een zo realistisch mogelijk beeld van de strijd te geven. Zelfs als maar de helft van Reinés enthousiasme voelbaar is in de uiteindelijke film, dan moet dit prachtige plaatjes gaan opleveren.