Meestal komt de goedheiligman bij ons op bezoek, maar dit keer ging Peter zelf eens langs bij die goeie ouwe Sint.
Een aantal dagen geleden had ik de eer om bij een van Nederlands bekendste regisseurs langs te mogen gaan. Hij won op het afgelopen Imagine filmfestival de Career Achievement Award en is op dit moment bezig met het filmen van zijn nieuwste werk in Nederland. Ik heb het uiteraard over onze eigen Dick Maas, bekend van werken als De Lift , Flodder , Amsterdamned en zijn meest recente film Moordwijven uit 2007. Op dit moment is Dick bezig met het filmen van een Nederhorror in Amsterdam, of zoals Dick het liever zegt: “Een thriller met horrorelementen”.
Wellicht heb je er al over gehoord. Het tot stand brengen van de film gaat dan ook niet zonder slag of stoot. Het Filmfonds deed, zoals gebruikelijk bij Dick Maas, moeilijk met de financiering en gaf pas toe nadat er gedreigd werd met juridische stappen. Ook over de film zelf is al wat te doen geweest. Niet zo gek als je bedenkt dat zijn nieuwste film een horror is, met in de hoofdrol niemand minder dan Sinterklaas, in de film Niklas genoemd. De teaser is inmiddels vrijgegeven en je kunt op bijvoorbeeld Facebook al behind the scenes footage van Sint zien. Duidelijk is in ieder geval dat die goeie ouwe Sint helemaal niet zo goed is, maar een verschrikkelijke bisschop die samen met zijn barbaarse Pieten onschuldige kinderen ontvoert en vermoordt. Niet bepaald het typische beeld dat we hebben van de Goedheiligman en daarmee al helemaal niet geschikt voor de kleintjes onder ons.
Zoals ik al zei had ik de eer om bij Dick Maas langs te gaan en om precies te zijn, tijdens de opnamen van de film. Samen met “Mr. Horror” Jan Doense, die op dit moment een workshop horrorfilm maken geeft (waar ik aan deelneem) en de overige cursisten, mochten we een kijkje nemen op de set. Terwijl we naar de locatie van de opnamen rijden, zie ik de volle maan in de lucht hangen en mijn gedachten drijven nog verder naar de film. In de film komt Sint namelijk alleen langs als het op vijf december volle maan is.
Op de set aangekomen is het al aardig donker geworden en zijn de vele crewleden flink bezig met de voorbereidingen. We vallen met onze neus in de boter, want de opnamen betreffen een kwaadaardige Sint die het hoofd van een politieagent afhakt met zijn staf. Huub Stapel, die de Sint speelt, is niet aanwezig en de Sint op het paard is een stuntman met een statisch masker. Desalniettemin ziet het gezicht van de Sint er zeer indrukwekkend en beangstigend uit, iets wat nog meer tot uitdrukking zal komen wanneer Huub Stapel met al zijn make-up, omgetoverd wordt tot de Sint. Het gezicht van Niklas wordt overigens met man en macht beschermd en moet geheim blijven tot op het moment dat je in de bioscoop zit en het zelf mag aanschouwen. Dat weerhoudt mij er natuurlijk niet van om te zeggen dat het er zeer goed en eng uitziet. Ook de Pieten zou je niet graag in het donker willen tegenkomen en als even later hoofdrolspeler Egbert-Jan Weber ( Het Leven uit een Dag ) op de set komt, is het niet heel gek dat het een opname betreft waarbij hij angstig om zich heen kijkt, loerend naar het gevaar in het donker.
Tussen de opnamen door krijgen we de kans om met wat sleutelfiguren rondom de film te praten. Harry Wiessenhaan (special effects) legt uit wat voor soorten sneeuw hij allemaal gebruikt in de film en hij spuit even later de halve set onder met schuim- en papiersneeuw. Producent Tom de Mol laat ons duidelijk trots het storyboard van de betreffende scène zien en legt uit dat Dick Maas een regisseur is die storyboards graag zo uitgebreid mogelijk ziet. We ontmoeten ook kort nog even director of photography Guido van Gennep ( ) die even later op een kraan zit, om het shot waarbij het hoofd wordt afgehakt vanaf de bovenkant te filmen. Uiteindelijk maken we kennis met Dick Maas zelf, die ondanks de drukte toch nog even met ons kan praten. Als iemand de Nederhorror nieuw leven in kan blazen is hij het wel, al merkt hij zelf op dat de film meer een thriller met horrorelementen is, zoals bijvoorbeeld ook niet uitsluitend horror is. Maar maak je geen zorgen, er is genoeg bloedvergieten en er zullen genoeg rondslingerende ledematen te vinden zijn in , zo verzekerd Maas ons.
Wanneer we rond elf uur vertrekken (de opnamen gingen door tot zo’n zeven uur ’s ochtends) lopen we nog even langs de make-up afdeling waar een acteur net een prothese op zijn gezicht krijgt aangebracht, waardoor het lijkt alsof zijn halve gezicht is bewerkt met een mes. Het is indrukwekkend om al deze elementen die zich rondom het maken van een grote Nederlandse film afspelen, mee te maken. Wanneer je een (Nederlandse) film kijkt, wil je dit nog weleens vergeten, maar pas als je het proces ervan van dichtbij meemaakt, al is het maar voor een paar uur, realiseer je je hoeveel werk er in wordt gestoken. De twee uur die wij bij de opnamen hebben mogen meemaken, vertaalt zich waarschijnlijk maar naar een aantal seconden in de uiteindelijke film. Maar als ik Sint , die op 25 november dit jaar zal gaan draaien, uiteindelijk ga zien, kan ik tijdens die paar seconden terugdenken aan die ene avond met volle maan. De avond waarbij ik in de kunstmatige mist mocht meemaken hoe Dick Maas de Nederhorror nieuw leven inblies.
