De oorsprong en verschillende variaties van zombies binnen de cinema.
Sinds Victor Halperins film White Zombie uit 1932 zijn er talloze films gemaakt waarin zombies voorkomen. Voordat we hier induiken, is het goed te kijken naar de oorsprong van de zombies. Deze bevindt zich namelijk in de voodoo cultuur van West-Afrika.
Bokor
West-Afrikaanse Voodoo
Volgens de leer van de West-Afrikaanse voodoo kan een persoon na de dood weer tot leven worden gewekt door een bokor (tovenaar), waarna deze persoon onder zijn wil staat. Er wordt ook gezegd dat deze zombies niet door middel van het doorboren van de hersenen kunnen worden uitgeschakeld, maar simpelweg door ze zout te laten eten. De zombie keert dan zelf terug naar het graf.
Volgens de leer van de West-Afrikaanse voodoo kan een persoon na de dood weer tot leven worden gewekt door een bokor (tovenaar), waarna deze persoon onder zijn wil staat. Er wordt ook gezegd dat deze zombies niet door middel van het doorboren van de hersenen kunnen worden uitgeschakeld, maar simpelweg door ze zout te laten eten. De zombie keert dan zelf terug naar het graf.
Er is ook zoiets als een astrale zombie, wat toebehoort aan de menselijke ziel. De bokor steelt deze, stopt het in een flesje en verkoopt het aan derden voor geluk. God zou na een tijdje dit astraal lichaam weer ophalen dus het geluk is wel tijdelijk.
Haiti
Ook in Haiti zijn er geschriften gevonden die voodoo-praktijken rondom zombies aanduiden. In 1907 zou er een 29-jarige vrouw door een medicijn weer tot leven zijn gewekt. Ze was al diep onder de grond begraven, maar keerde na toediening van het goedje toch terug. Onderzoek naar hoe dat kwam, liep helaas op niets uit, omdat de mensen van Haïti niet veel loslieten. Zora Neale Hurston, die dat onderzoek deed, concludeerde hieruit dat wanneer de moderne wetenschap het Haïtiaanse voodoo tot op de bodem zou uitzoeken, ze nogal wat nieuwe ontdekkingen zouden doen, met name over medicijnen.
Ook in Haiti zijn er geschriften gevonden die voodoo-praktijken rondom zombies aanduiden. In 1907 zou er een 29-jarige vrouw door een medicijn weer tot leven zijn gewekt. Ze was al diep onder de grond begraven, maar keerde na toediening van het goedje toch terug. Onderzoek naar hoe dat kwam, liep helaas op niets uit, omdat de mensen van Haïti niet veel loslieten. Zora Neale Hurston, die dat onderzoek deed, concludeerde hieruit dat wanneer de moderne wetenschap het Haïtiaanse voodoo tot op de bodem zou uitzoeken, ze nogal wat nieuwe ontdekkingen zouden doen, met name over medicijnen.
White Zombie
In 1932 werd de allereerste zombie speelfilm uitgebracht: White Zombie . Het verhaal grijpt nog terug naar voodoo op Haïti, iets wat in latere zombiefilms meer naar de achtergrond zou verdwijnen. In de hoofdrol is Béla Lugosi te zien, bekend van zijn Dracula-rol. De film is in zijn geheel hieronder te zien.
In 1932 werd de allereerste zombie speelfilm uitgebracht: White Zombie . Het verhaal grijpt nog terug naar voodoo op Haïti, iets wat in latere zombiefilms meer naar de achtergrond zou verdwijnen. In de hoofdrol is Béla Lugosi te zien, bekend van zijn Dracula-rol. De film is in zijn geheel hieronder te zien.
Vegetariërs en Vleeseters
De oorspronkelijke zombie was geenszins een vleeseter, maar eerder een overdreven trouw huisdier die alles deed wat zijn baasje hem commandeerde. De eerste zombies die in films voorkwamen, waren dan ook precies dat. Soms inderdaad vanuit de voodoo opgewekt, soms door een simpel drankje van een duistere wetenschapper of door buitenaardse wezens ( Invisible Invaders uit 1959). In sommige films keerden ze zich welliswaar tegen hun verwekker, maar altijd waren ze in eerste instantie een soort van ondode slaaf. Nooit waren het mensenetende rottende lijken die door een beet andere mensen konden infecteren.
De oorspronkelijke zombie was geenszins een vleeseter, maar eerder een overdreven trouw huisdier die alles deed wat zijn baasje hem commandeerde. De eerste zombies die in films voorkwamen, waren dan ook precies dat. Soms inderdaad vanuit de voodoo opgewekt, soms door een simpel drankje van een duistere wetenschapper of door buitenaardse wezens ( Invisible Invaders uit 1959). In sommige films keerden ze zich welliswaar tegen hun verwekker, maar altijd waren ze in eerste instantie een soort van ondode slaaf. Nooit waren het mensenetende rottende lijken die door een beet andere mensen konden infecteren.
George A. Romero
George A. Romero
Dat idee kwam uit 1968 van regisseur George A. Romero toen hij zijn film Night Of The Living Dead uitbracht. Hierin worden enkele mensen belaagd door vleesetende zombies. Hoe het kan, wordt niet helemaal duidelijk, maar een wetenschapper denkt dat het komt doordat een ruimtesonde in de Aardse atmosfeer is ontploft en daardoor radioactiviteit heeft losgelaten. Geen voodoo, geen slaven, maar wel een nieuw tijdperk in het zombie-genre.
Dat idee kwam uit 1968 van regisseur George A. Romero toen hij zijn film Night Of The Living Dead uitbracht. Hierin worden enkele mensen belaagd door vleesetende zombies. Hoe het kan, wordt niet helemaal duidelijk, maar een wetenschapper denkt dat het komt doordat een ruimtesonde in de Aardse atmosfeer is ontploft en daardoor radioactiviteit heeft losgelaten. Geen voodoo, geen slaven, maar wel een nieuw tijdperk in het zombie-genre.
De Italiaanse filmmaker heeft zich echter wel door een eerdere film laten inspireren, namelijk The Last Man On Earth , waarin vampieren de wereld veroverden. Romero maakte zijn zombies, net als vampieren, besmettelijk. Een simpele beet deed je veranderen in een zombie waardoor net als in The Last Man On Earth een wereldwijde apocalyps werd gecreëerd.
Twee soorten
We kunnen nu dus opmaken dat er grof genomen twee soorten zombies zijn binnen de filmwereld; zombies die slaaf zijn van hun verwekker en de besmettelijke vleesetende zombie. Ofwel de pre-Romero en de post-Romero zombie. Ondertussen is er binnen die twee soorten al behoorlijk wat geëxperimenteerd, waardoor er naast de twee soorten nog meer verschillende zombievariaties bestaan.
We kunnen nu dus opmaken dat er grof genomen twee soorten zombies zijn binnen de filmwereld; zombies die slaaf zijn van hun verwekker en de besmettelijke vleesetende zombie. Ofwel de pre-Romero en de post-Romero zombie. Ondertussen is er binnen die twee soorten al behoorlijk wat geëxperimenteerd, waardoor er naast de twee soorten nog meer verschillende zombievariaties bestaan.
Komende donderdag gaan we in deel 2 hier dieper op in en beschrijven we enkele opmerkelijke zombievarianten. Tevens vragen we ons af hoe ver we kunnen gaan om nog steeds te kunnen spreken van een zombie.
