360 - recensie

360 vertelt de verschillende liefdesverhalen van mensen over de hele wereld die afkomstig zijn uit verschillende milleus. Zonder dat ze het weten, hebben hun beslissingen invloed op de levens van mensen aan de andere kant van de wereld.

In de lobby van een hotel in Wenen zit Michael Daly (Jude Law), een succesvol zakenman die het thuis in Londen goed voor elkaar heeft. Althans zo lijkt het, want het ogenschijnlijk gelukkige huwelijk dat hij heeft, begint barsten te vertonen op het moment dat hij een callgirl (Lucia Siposová) bestelt. De bestelling wordt echter wegens omstandigheden nooit geleverd en dat betekent de ontgrendeling van een geschakeld plot waarin verschillende personen een rol spelen: een getrouwde vrouw en haar minnaar, een vrijgezelle studente op weg naar Brazilië, een vader die op zoek is naar zijn verdwenen dochter, een vers vrijgelaten zedendelinquent en een Russische crimineel. Deze personen zijn allemaal schakels in het verhaal dat, na 360 graden, uiteindelijk weer terugkomt bij Michael Daly.

Schrijver Peter Morgan is goed met woorden. Zelfs zo goed dat hij in 2007 voorThe Queenen in 2009 voorFrost/Nixongenomineerd werd voor een Oscar. En dat is niet het enige wat Morgan heeft geschreven. OokThe Last King of ScotlandenThe Other Boleyn Girl zijn door zijn pennenstreek beroerd. Op dit moment werkt hij aan Rush,de biografie over formule 1 racer Niki Lauda. Voor zijn werk reist Morgan regelmatig tussen Wenen, Londen, New York en Los Angeles. Tijdens deze reizen kreeg hij het idee dat de wereld eigenlijk grenzeloos is geworden. Financiële crisissen verspreiden zich in een rap tempo en ook virussen zijn in een mum van tijd aan de andere kant van de wereld. De beslissingen die we maken kunnen gevolgen hebben voor mensen aan de andere kant van de wereld. Hij verwerkte dit idee uiteindelijk tot het script van360. Niet het idee van grenzeloosheid maar de verschillende milieus waarin de hoofdpersonen van de film verkeren, was de reden voor Fernando Meirelles (City of God) om zich te binden aan360. Meirelles, die zich na het tegenvallendeBlindness meer is gaan richten op de regie van televisieseries en de productie van documentaires, zette voor het eerst in drie jaar weer zijn handtekening onder het contract van een film.

360 is als een carrousel die je al zittend op de rug van een houten paard alle delen van de wereld laat zien. In elk deel van die wereld speelt zich een liefdesverhaal af en elke liefde kent een andere kern. Tegelijk met het tonen van de verschillende culturen worden ook verschillende talen gesproken: Engels, Duits, Frans, Russisch, Arabisch, Slovaaks en Portugees. En geheel in stijl kent elk liefdesverhaal een eigen (veel te hard staande) soundtrack met een vaak in de gesproken taal gezongen lied. De filmbuff zal de opzet van360wellicht bekend in de oren klinken. In 1950 werd in Frankrijk een film met een soortgelijk idee op groot scherm uitgebracht:La Ronde. Het is onduidelijk of Morgan stiekem leentjebuur heeft gespeeld, maar ook hij kan de gelijkenis niet ontkennen. Uiteraard is dat geen zonde in een tijdperk waarin remakes de dienst uitmaken .

Hoewel de filmposter een kwartet aan bekende acteurs laat zien (Anthony Hopkins, Jude Law, Rachel Weisz en Ben Foster), bestaat het overgrote deel van de cast uit onbekende spelers. De keuze om de A-listers op de poster te zetten is begrijpelijk, maar doet de overige acteurs geen eer aan. Deze spelen immers net zo goed, zo niet beter, dan de bekende koppen. Films met meerdere verhaallijnen worden ook wel mozaïekfilms genoemd. Het belangrijkste kenmerk van de mozaïekfilm is echter ook een vloek; alle acteurs, soms in meerdere, soms in mindere mate, hadden te maken met een slecht uitgewerkte rol. Ook 360gaat gebukt onder de last van deze vloek. Het ontbreken van innerlijke motieven bij bepaalde personages en het niet afronden van verhaallijnen maken het dat je je als kijker soms bekocht voelt. In andere mozaïekfilms alsValentine’s DayofHe’s Just not that into yourijmt dit bekochte gevoel met de oppervlakkigheid van de film. Maar in een dramafilm van dit formaat is het een niet te permitteren misstap. In vergelijkbare films alsCrashenBabelwaren de verhaal gewoonweg beter uitgewerkt.

Met vier bekende A-list acteurs en de namen van Morgan en Mereilles op de filmposter roept360 bewust hoge verwachtingen op. Een logische marketing zet, maar bij hoge verwachtingen ligt teleurstelling op de loer.360gaat tevens gebukt onder de last van de vele verhaallijnen. Sommige hiervan komen absoluut niet tot hun recht en zaaien eerder verwarring dan een beter verhaalbegrip. Aan het acteerwerk ligt het verder niet; daar is niets op aan te merken. We maken zelfs kennis met een aantal zeer getalenteerde nieuwe acteurs. Maar de teleurstelling maakt dat360niet de onvergetelijke film is waar Mereilles en Morgan op hadden gehoopt.