Amerrika - recensie

Amerrika gaat over de Amerikaanse droom die in Palestijns gebied nog even aanlokkelijk is als in het vroegere Westen.

Het Palestijnse gebied, al zo’n veertig jaar bezet door Israël, is geen fijne plek om te wonen, zo laten moeder Mouna en tienerzoon Fadi zien. De vernederingen bij de controleposten en het uitzichtloze bestaan tussen terrorisme en de kolonisatie lijken binnenkort verleden tijd, want Mouna en Fadi krijgen een green card voor Amerika .

Osama en een hamburgerrestaurant
Mouna (Nisreen Faour), een lieve warme Palestijnse, twijfelt nog even. Haar man heeft haar ingewisseld en ze heeft de zorg voor haar moeder. Ze laat zich al snel overhalen door haar zoon Fadi, die op een dure privéschool zit. "Je geeft al je geld uit aan mijn opleiding, maar ik vind hier toch geen baan", zegt Fadi terecht.

Mouna en Fadi vetrekken hoopvol uit hun vernederde Palestina, naar Mouna’s zus Raghda in Illionois. Natuurlijk, niets is daar zoals het lijkt. Ze arriveren op het moment dat Amerika Irak binnenvalt en voor de kortzichtige Amerikanen staat alles wat Arabisch is, gelijk aan terrorisme en de aanslagen van 9/11.

Ze krijgen te maken met tenenkrommend racisme. Zo wordt de leergierige, vriendelijke Fadi Osama genoemd door zijn klasgenoten in highschool. Mouna, met tien jaar ervaring en twee diploma’s in het bankwezen heeft geen enkel vooruitzicht op een baan en met haar gebroken Engels neemt niemand haar serieus. Ze komt terecht in het hamburgerrestaurant ‘White Castle’

Luchtig verdriet
De nieuwe ervaringen in het beloofde land van Mouna en Fadi worden met een luchtige triestheid vertelt. Zonder al teveel drama zien we de strijd van de twee nieuwkomers en de frustrerende bekrompenheid van de Amerikaanse bevolking. We zien Mouna nog altijd optimistisch, en Fadi worstelend met zichzelf. Toch wordt het niet te stereotype. Mouna blijft vriendelijk en optimistisch en raakt bevriend met de joodse schooldirecteur. Ze bakt stiekem falafelburgers in het hamburgerrestaurant en droomt over het openen van een Arabisch restaurant. Haar zus is minder zonnig. "In dit huis zijn we in Palestina!", schreeuwt ze tegen haar puberdochters. Raghda haat Amerika en begrijpt niet wat haar zus komt doen.

Conclusie
Raghda, gespeeld door Hiam Abass, is een krachtig personage. Haar spel is bijzonder goed en laat de tweestrijd zien van een immigratie. Het acteerwerk is in Amerrika sterk. Mouna heeft een warme, lieve uitstraling en draagt de film. De personages in de film komen volledig uit de verf en als kijker heb je het gevoel deel uit te maken van hun verhaal. Wat overblijft na het bekijken van Amerrika is een gevoel van noodgedwongen optimisme. Zoals Mouna zegt tegen de teleurgestelde Fadi: "Habibi, it sucks everywhere!"