Arthur 3: De Strijd Tussen De Twee Werelden - recensie

Met het derde deel van Arthur en de Minimoys eindigt Luc Besson niet alleen (voorlopig) de serie maar ook het grootschalige animatieproject eromheen. Was het alle tijd en moeite waard?

In 2006 kwam Besson met de eerste verfilming van de kinderboekenserie Arthur en de Minimoys, die hij samen schreef met zijn goede vriendin Céline Garcia. Het gaat om de jongen Arthur die ontdekt dat er op het erf van zijn grootouders een nederzetting met pietepeuterige elfjes woont; de Minimoys. Via een magische telescoop van zijn opa transformeert de jongen in een Minimoy en helpt hij hen in de strijd tegen Malthazard (Hugo Metsers), een boosaardige ondode Minimoy die wil heersen over de andere kleine volken. Standaard fantasy-kost over het algemeen, maar de 3D-animaties waren voor een Europese productie al vanaf het begin erg fraai.

Wat vooraf ging
In 2009 verscheen Arthur 2: De Wraak van Malthazard , maar zo simpel en doeltreffend als het eerste plot was, zo rommelig en onbevredigend was de tweede. Arthur krijgt een paar maanden na het eerste avontuur een noodoproep van zijn grote liefde, prinses Selenia (Kim-Lian van der Meij). Pas op het eind van de film weet hij het kleine dorp te bereiken. Daar loopt hij in een val van Malthazard, die de telescoop gebruikt om tot menselijke proporties te groeien. Op dit punt kregen veel ouders in de bioscoop krijsende kinderen te verduren, want hier eindigt deel 2 en begint De Strijd Tussen De Twee Werelden .

Moeilijk te volgen
Waarom ik zoveel over de eerdere delen vertel? Omdat de derde film dat niet doet. In twee minuten worden er razendsnel fragmenten getoond met een ratelende vertelstem, maar de kinderen voor wie dit avontuur bedoeld is, zullen zich alsnog af en toe op hun hoofd moeten krabben. En Luc Bessons serie is geen Harry Potter waarbij je als regisseur erop kunt vertrouwen dat het merendeel van de kijkers volwassen fans zijn. Daarbij worden er een paar vreemde logicasprongen gemaakt. Een secundaire slechterik uit deel 1 verschijnt weer op het toneel voor een grote rol en hoewel hij toen duidelijk verdronk vindt Besson het niet nodig dit plotgat te dichten. Verder weten zowel Malthazard als Arthur ineens dat er op opa’s boekenplank een groeidrankje staat. Andere elementen uit het plot van deel 2 worden wel overgeheveld naar het derde deel, maar dit zijn blijkbaar scènes die toentertijd op de editingtafel zijn gesneuveld.

De strijd
Het duurt dan wel iets langer dan een hele film voor Besson alle stukken op het bord heeft staan, maar daarna barst dan eindelijk een erg fraaie strijd los. De Franse 3D-animatoren zijn sinds 2006 zienderogen gegroeid in hun vaardigheid en de regisseur laat tijdens de actiescènes voor de zoveelste keer zien dat hier zijn grote kracht zit. Plotpunten zoals Arthurs modelautootjes en zijn allergie voor bijensteken, worden ook goed uitgebuit.

De twee werelden
Een andere aspect waar de serie zichzelf vernieuwt, is de interactie tussen de real life- en de 3D-personages. Ze rijden met elkaar in de auto, schudden elkaar de hand en steken samen een authentiek Amerikaanse stadje in de fik. Nogmaals een pluim voor de animatoren. Wat betreft het stemmenwerk van de Nederlandse cast, zit die ongeveer op hetzelfde acceptabele niveau als de Amerikaanse, tenzij je kijkt naar de hoeveelheid starpower. Dan kan Kim-Lian natuurlijk niet tippen aan het stemrolletje voor Iggy Pop.

Conclusie
De Strijd Tussen De Twee Werelden is waarschijnlijk de beste uit de Arthur -trilogie. Het plot laat her en der steekjes vallen, maar dit deden de eerdere delen ook al. Bovendien zullen de kleinere bioscoopkijkers zich vast en zeker vermaken met de spectaculaire achtervolgingen en stunts. Niet Besson op zijn best, maar ook geen totale ramp.