As Above, So Below - recensie

Een onderzoekster daalt met haar team de Parijse catacomben af op zoek naar een vermeende schat. Dat verloopt uiteraard niet zonder kleerscheuren.

Scarlet (Perdita Weeks) is een getalenteerde jongedame met meer titels op haar naam dan iedere andere leeftijdsgenoot. Ze is archeologe en doet al heel haar leven onderzoek naar Flamel’s Philosopher Stone. De steen kan iets bovennatuurlijks: het verandert metaal in goud en garandeert het eeuwige leven. Hebben dus, die steen. Maar zo makkelijk is het niet. Een serie van cryptische puzzels leidt Scarlet en haar documentairemakers naar het hart van Parijs waar ze ook ex-scharrel George (Ben Feldman) recruteert om haar te helpen met het vertalen van het Armeens. Via de lokale waaghaals Papillion en twee van zijn maten komt Scarlet terecht in de catacomben van Parijs waar de schat van Flanel’s Philosophers Stone op hen ligt te wachten… als ze hem te pakken kunnen krijgen.

De broers Dowdle hadden al een aantal jaren het idee voor een vrouwelijke Indiana Jones in hun hoofd. Het verhaal voor de film baseerden zij op verhalen die zich rondom de catacomben de ronde doen. Dat de heren research hebben gedaan voor hun film mag duidelijk zijn. Flamel’s Philosophers Stone zou namelijk echt kunnen bestaan, maar velen geloven dat dit een mythe is. De broers kregen als eerste filmproductie in de geschiedenis toestemming om in de catacomben te filmen, iets wat natuurlijk voor een onvergetelijke film- en kijkervaring zou kunnen zorgen. Het filmen had behoorlijk wat voeten in de aarde. Zo moest er bijvoorbeeld een auto zes verdiepingen onder de grond worden gebracht. Het werden opnames in guerilla stijl: weinig crewleden, handheld camera’s en geen elektriciteit in de buurt.

Abracadabra

Iedereen zal het er over eens zijn dat de catacomben van Parijs de plek bij uitstek zijn om een horrorfilm te maken. Maar hoe laat je je hoofdpersoon daar terecht komen? De broers Dowdle koppelden de mythe rondom Flanel aan de locatie. Op zich geen slecht idee, want de mythe heeft veel interessante kanten. Maar de manier waarop deze in de plot is verwerkt, is nogal omslachtig: Scarlet is razend enthousiast over raadsels en puzzels die voor de kijker abracadabra zijn en blijven. Daarnaast bevatAs Above, So Below te veel toevalligheden die onze hoofdrolspeelster net iets te goed uitkomen.“Hoe kom ik toch bij die geheime kamer?” vraagt Scarlet zich af. En opeens zit er op miraculeuze wijze een vage gast in de hoek van de catacomben een boekje te lezen (op je dooie gemak een boekje lezen in een grafkamer?) die haar vertelt dat ze op zoek moet gaan naar een man genaamd Papillion. Op die manier is er nauwelijks nog sprake van een mysterie en lijkt de hele onderneming meer op een speurtocht bij een kinderfeestje.

Parodie?

De Dowdle broers zijn deze mazzeltjes ook niet ontgaan. Zo nu en dan, wanneer er zich weer zo’n profitabele toevalligheid voordoet, lijkt het erop dat de broers hier de kijker een kleine knipoog toewerpen. Neigt de film dan toch meer naar een parodie? Toch is daarvoor de komedie te weinig aanwezig. Er wordt meer gegriezeld dan gelachen en daardoor is de humor gewoonweg een storende factor geworden. Dit alles is erg jammer, want eigenlijk had dit een hele goede horrorfilm moeten zijn. De locatie is gewoonweg geniaal. Vanaf het moment dat de groep de catacomben betreedt, voel je je samen met hen opgesloten. Er zijn tal van genietbare griezelmomenten en de acteurs voelen, dankzij hun relatieve onbekendheid, vrij authentiek aan. Daarnaast is het verhaal van Flanel het verfilmen waard, het is jammer dat nou net deze regisseurs er mee aan de haal zijn gegaan.

As Above, So Belowis een soortThe Mummy meetsThe Descent. Lekker griezelen in een claustrofobische ruimte waar zombies, graftombes en verborgen kamers wachten. In dat opzicht doet de film zijn werk naar behoren. Maar de plot lijkt enkel in dienst te staan van het verlangen om in de catacomben te kunnen filmen, waardoor alles wat gebeurt geforceerd overkomt. Hierdoor wordt deze horror - onbedoeld - bijna een komedie. En dat is zeker niet grappig.