Belgica verveelt zelden, maar haalt nooit het niveau van Felix van Groeningens vorige twee fil
De Belgische regisseur Felix van Groeningen liet metDe Helaasheid derDingen enThe Broken Circle Breakdownzien dat hij bij de interessantste Europese regisseurs van dit moment hoort. Zeker in die laatste film liet hij zien dat hij aan de hand van unieke personages een hartverscheurend verhaal kan vertellen, en daarbij maatschappelijk relevante onderwerpen op een originele manier kan aansnijden.The Broken Circle Breakdownwon dan ook terecht veel Europese filmprijzen, en kreeg daarnaast ook een Oscarnominatie.
Opkomst en ondergang
Belgicais helaas lang niet zo bijzonder. De film volgt twee broers, Jo (Stef Aerts) en Frank (Tom Vermeir) die het café Belgica openen. In de eerste helft van de film zien we hoe hun café steeds succesvoller wordt. In de tweede helft van de film zien we hoe het café met financiële problemen en onrust te maken krijgt, waardoor de relatie van de broers verstoord raakt. Het is een verhaal van opkomst en ondergang zoals we er al heel veel van hebben gezien. Als de filmmakers een eigen draai aan zo een verhaal kunnen geven, is daar niets mis mee. Dat lukt van Groeningen niet zo goed, ook al lijkt hij bij uitstek de juiste man hiervoor.
Uitbreiding Belgica
Van Groeningen's interessantste beslissing is om nooit duidelijk te maken hoe Jo de baas wordt van Belgica, en hoe hij er een bescheiden succes van heeft kunnen maken. Als de film begint staat hij al in een druk café aan de toog bier te tappen. Hij wordt daar bezocht door broer Frank die hem overtuigt een grotere ruimte te kopen om Belgica uit te breiden. De film maakt duidelijk dat Frank en Jo daarvoor een niet al te gemmakelijk leven hebben gehad met een afwezige vader, maar het is niet geïnteresseerd in dat leven. Het wil voornamelijk laten zien hoe zij Belgica runnen en waarom dat café zo populair was.
Muziek
Deze aanpak levert enkele mooie scenes op. Het enthousiasme en de oprechte liefde die de werknemers van Belgica voor hun café voelen komt zeker aan het begin van de film goed naar voren. Dat is zeker het geval tijdens de scenes waarin we zien jonge muziekidolen een feestje bouwen in het café. Van Groeningen liet al in The Broken Circle Breakdown zien dat hij muziek scenes op een hele aanstekelijke, energieke manier in beeld kan brengen. Je krijgt zin om mee te dansen op de toog van Belgica. Er zijn echter te veel soortgelijke scenes; de film valt te vaak in herhaling in zijn pogingen Belgica als 'uw favoriete oord van verderf' af te schlderen.
Scorsese
Belgicawordt getoond als een café waarin de bezoekers helemaal los kunnen gaan, en waarin een hoop dingen gebeuren die het daglicht niet verdagen kunnen. De presentatie hiervan is vaak te opzichtig beïnvloed door Martin Scorsese en films alsGoodfellas. Dat geldt zeker voor de manier waarop broer Frank wordt afgebeeld. Hij is nog steeds boos op zijn inmiddels overleden vader, en kan zijn agressiviteit maar moeilijk bedwingen. We zien veel scenes waarin hij coke snuift, zijn vrouw bedriegt en gewelddadig is tegenover lastige klanten. Natuurlijk worden deze scenes vergezeld door passende pop/rockmuziek.
Conclusie
Felix van Groeningen laat metBelgicazien dat ook hij matige films kan maken.Belgicalijkt te vaak op een poging om een Belgische Scorsesefilm te maken. Van Groeningen mist echter de overtuiging van Scorsese, waardoor te veel scenes als plichtmatige imitiaties overkomen
