Beyond the Hills - recensie

De grootste zonde is onverschilligheid.

Alina (Cristina Flutur) en Voichita (Cosmina Stratan) zijn samen opgegroeid in een Roemeens weeshuis waar ze een zeer sterke band hadden. Alina is daarna in Duitsland gaan werken en Voichita heeft haar intrek genomen in een sektarisch orthodox klooster, geïsoleerd van de buitenwereld. Dan kom t Alina op bezoek om Voichita mee te nemen naar Duitsland. Aanvankelijk stemt Voichita toe en regelt de benodigde papieren, maar dan bedenkt ze zich weer. Zij heeft een ander pad gekozen en wil haar leven wijden aan God. Want mensen komen en gaan en God is altijd bij je. Alina besluit om ook in het klooster te blijven. Niet uit religieuze motieven, maar om Voichita alsnog over te halen om met haar mee te gaan. Met haar opstandige, opvliegende natuur is Alina niet te handhaven in het klooster. De kloosterleiding besluit om ‘de vijand die haar kwelt’ te verdrijven, met dramatische gevolgen.

Beyond the Hillsis de derde film van regisseur en scenarioschrijver Cristian Mungiu. De film won tijdens het Filmfestival van Cannes 2012 zowel de prijs voor Beste Actrice (gedeeld door Cristina Flutur en Cosmina Stratan) als voor Beste Scenario. Eerder verwierf Mungiu bekendheid met4 Months, 3 Weeks and 2 Days, die in 2007 een Gouden Palm won.

Beyond the Hillsis gebaseerd op de non-fictie boeken van Tatiana Niculescu Bran, waaronder Deadly Confession(2006). Dit boek gaat over de gebeurtenissen in het Tanacu klooster in Roemenië, waarbij een jonge vrouw werd onderworpen aan een duivelsuitdrijving en het leven liet. Het incident vond plaats in 2005 en deed veel stof opwaaien in de Roemeense en internationale pers en op internet. De Orthodoxe Kerk distantieerde zich van het gebeurde. OpvolgerThe Book of the Judgesgaat over het proces dat werd aangespannen tegen de priester die de exorcisme rituelen leidde.

Mungiu wil met zijn manier van filmen de werkelijkheid zo dicht mogelijk benaderen. Elke scène bestaat slechts uit één shot en er wordt geen achtergrondmuziek gebruikt. Het zorgt ervoor dat je soms haast het gevoel hebt naar een documentaire te kijken. Mungiu neemt de tijd om het verhaal te vertellen, in 150 minuten wordt heel langzaam naar de ijzingwekkende climax toegewerkt. Toch is de film nergens langdradig en blijft de spanning goed behouden.Beyond the Hillsgaat over de vrije wil en de dingen die mensen doen uit naam van de liefde en het geloof, maar ook over het grijze gebied tussen goed en kwaad, afhankelijk van de context. De film veroordeelt niet en wijst geen schuldigen aan. Mungiu vindt het belangrijk dat de kijker zelf een mening vormt. Zolang we maar niet onverschillig blijven – want dat is misschien wel de grootste zonde van allemaal.

Beyond the Hillsis een indringende film over liefde en geloof als rechtvaardiging voor menselijk gedrag en het moeilijk te maken verschil tussen goed en kwaad. Heel langzaam wordt naar de ijzingwekkende climax toegewerkt, terwijl de spanning toch behouden blijft. Een film die tot nadenken stemt.