Blair Witch - recensie

Verdwalen in het bos moet in deze tijd een stuk lastiger zijn, of lijkt dat maar zo?

In 1999 konden we zien hoe de filmploeg vanThe Blair Witch Project vijf jaar eerder de bossen van Burkittsville introk met niets meer dan kampeerspullen, twee camera's, een DAT en een kaart. Heather, Josh en Mike werden nooit meer gevonden, maar hun filmmateriaal wel. De nepdocumentaire werd in de markt gezet als waargebeurd, en tot vandaag de dag oogt het materiaal geloofwaardig en beangstigend.

Absence of Closure

Wat er precies met het drietal is gebeurd, weet niemand. Zo ook James (James Allen McCune) niet, die zich na 20 jaar nog steeds afvraagt of zijn zus Heather misschien nog leeft. Als hij een video op het internet vindt van een gebruiker die zich Darknet666 noemt, krijgt hij hoop dat Heather misschien nog ronddoolt in de bossen van Burkittsville. Hij vormt toevallig ook het onderwerp van de documentaire die Lisa Arlington (Callie Hernandez) aan het maken is over het verliezen van een dierbare. Samen met Ashley (Corbin Reid) en Peter (Brandon Scott) besluiten James en Lisa op onderzoek uit te gaan op de plek waar Heather al die jaren terug verdween.

Darknet666

Naast het groepje vrienden zijn er nog twee anderen die zich bezig houden met de mysterieuze gebeurtenissen in het bos, het stel Lane (Wes Robinson) en Talia (Valorie Curry). Deze twee alternatieve verschijningen zijn tevens de mensen die het recentere beeldmateriaal op een band gevonden hebben in het bos. Als de vriendengroep bij ze aanklopt, grijpen ze dan ook meteen de kans om mee te gaan kamperen op de plek des onheils. Maar zoals hun voorgangers jaren geleden, duurt het niet lang voordat de groep er achter komt dat er iets heel erg mis is in het bos.

Gelukkig hebben de jonge filmmakers geleerd van de fouten die Heather en co. maakten in 1994 en gaan ze volledig uitgerust de bossen in. Bewapend met een cameradrone, meerdere filmcamera's, walkietalkies en een voor iedereen een oortje met camera en GPS, lijkt het bijna onmogelijk om te verdwalen. De oortjes staan vrijwel continu aan, waardoor we als kijker alles vanuit het oogpunt van zo'n beetje alle karakters meemaken. Hoe goed de groep ook is voorbereid en hoe goed ze elkaar ook in de gaten houden, tegen sommige dingen blijkt niemand zich te kunnen wapenen....

Het is niet eerlijkBlair Witch van Adam Wingard(You're Next, V/H/S) te vergelijken met de film die zo'n beetje het hele genre found footage horror heeft gelanceerd, maar omdat ze nu eenmaal familie van elkaar zijn is het onvermijdelijk.Blair Witch voelt gescript, de acteurs acteren te veel volgens het boekje, in plaats van de cast uit 1999 die bijna alles improviseerde. Daarom voelt de angst niet echt, voelen de ruzies geforceerd en mist de emotie. Of het nu ligt aan de grootte van de cast, het script of de regie, de magie mist inBlair Witch.Er is niemand echt sympathiek genoeg om je in te verplaatsen en de angst en waanzin voelt niet oprecht. En ook al is de dreiging op papier inBlair Witch misschien groter, inThe Blair Witch Project was hij veel duidelijker aanwezig in de sfeer. Als je dan bedenkt datThe Blair Witch Project slechts in acht dagen is opgenomen, lijkt het bijna alsof er overBlair Witchte hard is nagedacht. Waardoor de makers misschien zelf verdwalen in het bos van hun goede bedoelingen, met alle gevolgen van dien.

Conclusie

Blair Witchis een prima film in het genre, maar wel dertien-in-een-dozijn. Helaas slaan de makers regelmatig de plank mis, waardoor het zijn voorganger niet altijd eer aan doet. Om te beginnen is het camerawerk beduidend minder interessant. Het found footage principe is krampachtig vastgehouden, maar doordat er in de eerste helft continu wordt geschakeld tussen de point of view beelden van de hoofdpersonen, voelt het bijna alsof er naar een gewone film wordt gekeken. Het interessante aan found footage films is namelijk dat er zich vaak dingen afspelen buiten beeld, of als de camera uitstaat. De camera's inBlair Witchzijn alom vertegenwoordigd, lijken onuitputtelijke batterijen te hebben en zijn soms net iets te strategisch geplaatst om een geloofwaardig gevoel van 'echte beelden' te geven. Om nog maar te zwijgen over de te gelikte HD-beelden die zogenaamd uit camera-oortjes zouden moeten komen.

Daarnaast is er in deze reboot gekozen voor een van de meest makkelijke uitwegen in de hedendaagse horror: schrikeffecten. In plaats van de onderhuidse spanning op te zoeken waar het verhaal zich zo voor leent, hebben we hier te maken met een doorsnee horrorfilm waarin een groep jonge mensen wordt opgejaagd door iets kwaads. Niet alleen de momenten, maar ook de verhaallijn laat zich aardig voorspellen. Er zijn momenten waarin de film even veelbelovend lijkt, maar dat wordt helaas snel teniet gedaan door de formule-achtige manier van werken.

Blair Witch is geen slechte horrorfilm, maar steekt er zeker niet met kop en schouders bovenuit. Hoewel de promotie van de film belooft dat deze film 'het genre opnieuw uitvindt', is het beter om er gewoon rekening mee te houden dat het zich netjes aan de regels van een horrorfilm houdt. Waar zijn voorganger cultstatus bereikte door de originele invalshoek, isBlair Witch een product van de uitgemolken found footage horrorhype. Dat is jammer, want juist in dit geval had de vorm zo veel toe kunnen voegen en de brug kunnen slaan naar een van de meest interessante horrorfilms die we de afgelopen 20 jaar hebben gezien.