Brooklyn's Finest - recensie

Brooklyn, New York, een harde en duistere plaats. Drie agenten proberen afzonderlijk van elkaar in de wijk te overleven terwijl ze gebukt gaan onder psychologische en emotionele sores.

Brooklyn's Finest zijn drie politieagenten die opereren in Brooklyn, uiteraard. Ze kennen elkaar niet, hebben niets met elkaar te maken, behalve het feit dat ze in dezelfde film zitten en dat de kijker ze alledrie leert kennen. Ouwe rot in het vak, Eddie (Richard Gere), heeft nog maar zeven dagen voor zijn pensioen te gaan. Hij heeft er net zoveel zin in als de gemiddelde caissière bij Dirk van den Broek en moet zijn stinkende best doen om te vechten tegen de drang zichzelf door het hoofd te schieten. Undercover agent Tango (Don Cheadle) werkt al jaren in de straten van Brooklyn, waar hij één van de grotere drugsdealers en tevens zijn beste vriend, Caz, (Wesley Snipes) in de gaten moet houden. Tango is het zat om zijn dagen op straat door te brengen en wil niets liever dan promotie zodat hij weer een normaal leven kan leiden. De film start met Sal (Ethan Hawke), een neurotische agent die voornamelijk drugspanden ontmaskert en ontmantelt. Sal gaat privé gebukt onder een hoop stress aangezien hij vier kinderen moet onderhouden en zijn vrouw opnieuw zwanger is van een tweeling. Er moet een groter huis komen, en dan is het drugsgeld waar Sal iedere dag mee in aanraking komt een onweerstaanbare verleiding.

Film te koop
Het was in 2001 toen Antoine Fuqua een keiharde en onvergetelijke Denzel Washington regisseerde in Training Day . Het leverde Washington ook terecht een Oscar op. Ethan Hawke deed toen ook al mee en kon een Oscarnominatie op zijn naam zetten. Wellicht hoopte Hawke met Brooklyn's Finest een nominatie te kunnen verzilveren. Brooklyn's Finest is geschreven door Micheal Martin, een jonge man die zelf opgroeide in Brooklyn. Fuqua was enthousiast over het script omdat het de psychologische sores van een politieagent reëel weergeeft; steeds meer politieagenten in New York plegen zelfmoord en Fuqua wil met Brooklyn's Finest aandacht aan deze ontwikkeling besteden. Met een solide cast en een speelduur van 140 minuten draaide Brooklyn's Finest voor het eerst op het Sundance festival van 2009. Fuqua had toen nog geen distributeur en gebruikte Sundance om zijn film te slijten. Fuqua versierde een deal met Senator film, een distributeur die helaas in de loop van het jaar over de kop ging. Daarna nam Overture de distributie over maar dat bracht, helaas voor Fuqua, wel met zich mee dat hij de film met 15 minuten moest inkorten en zijn einde moest aanpassen.

Vergelijkbaar anders
Wanneer je tegen iemand de synopsis van Brooklyn's Finest vertelt, zullen er heel wat lampjes gaan branden. Het plot is namelijk vergelijkbaar met een handvol soortgelijke films: Training Day, Donnie Brasco, Traffic, de serie The Wire , enzovoorts. Gelukkig weet de film zich te onderscheiden door de verhaallijnen afzonderlijk in te zetten en de vertelstijl hier op aan te passen. Fuqua noemt de film ook niet voor niets een cop-opera, met verschillende karakters die ieder te maken hebben met een enorme psychische druk, wat uiteindelijk resulteert in een tragisch einde. De verhaallijnen hebben elk hun charme, en vooral Don Cheadle en Ethan Hawke zorgen regelmatig voor kippenvel. Het blijft toch wennen om Richard Gere in een serieuze rol te zien, ook al wordt hij steeds beter. Wanneer de kraaloogjes van Gere een stralende Diane Lane aankijken in een romantische komedie, is het allemaal in orde. Maar als Gere in een aftands flatje gepijpt wordt door een andere hoer dan 'Julia Roberts', wordt het wel een beetje ongemakkelijk. Het lukt de verhaallijn van Tango het beste om de kijker mee te sleuren in Brooklyn. Met gedegen tegenspel van Snipes, die in het echt ook heeft kunnen leren hoe een boefje zich gedraagt (hij is recent veroordeeld tot drie jaar cel wegens belastingfraude), wordt er een authentieke spanning opgebouwd. Het sterkste van de film is de manier waarop de verhaallijnen worden afgewisseld en gecombineerd. De problemen waar de verschillende agenten mee te maken hebben zijn heftig en ze worden daarbij tegengewerkt door hun werk op verschillende manieren. De keuzes die ze daardoor moeten maken hebben te maken met moraal. Wat is goed, wat is slecht en hoe kan ik mezelf verantwoorden? Per slot van rekening speelt Brooklyn's Finest zich af in Brooklyn, en dat zie je. Figuranten die rechtstreeks van de straat zijn geplukt en deprimerende huizenblokken zetten de toon voor een duistere sfeer.

Laat ze maar lachen
De sluimerende spanningsopbouw wordt helaas teniet gedaan door het bombastische einde. Uiteraard kan ik daar niet teveel over loslaten, maar het is duidelijk dat Fuqua de finale gewoon met rust had moeten laten. De slotscène is gefilmd zoals de rest van de film, grauw en met afwisseling. De ontknoping is echter een zwart circus; er zit teveel in en het is ook nog eens ongeloofwaardig. Terwijl de hele film een serieuze en donkere indruk probeert achter te laten, en momenten weet te creëren waarbij je met kippenvel op de armen een scène aanschouwt, krijgt de slotscène het voor elkaar om de kijker te laten lachen. En dat is vast niet de bedoeling geweest.

"It's a case of righter or wronger." De boodschap in de eerste scène van staat centraal voor de hele film. is clichématig in de basis maar uitzonderlijk in de uitwerking. De vertelstijl en grauwe sfeer sleuren je mee Brooklyn in en positioneren je te midden van situaties die je kippenvel bezorgen. De acteurs zijn op dreef en vooral Cheadle en Hawke weten de aandacht goed vast te houden. Een serieuze film die de kijker een zware last meegeeft die er aan het einde van de film echter weer afgelachen wordt. En dat is een geval van wronger.