Ook stoere mannen kunnen genieten van deze aandoenlijke zoetsappige Franse romantische komedie.
Momenteel vindt er in een aantal steden het Franse filmfestival Ciné Premières plaats. MovieSense is erbij en bezoekt een aantal hoogtepunten uit het programma, waaronder Les Émotifs Anonymes . Dit betekent vrij vertaald de Anonieme Romantici (zoals in Anonieme Alcoholisten). Hoofdpersoon Angélique (Isabelle Carré, Se Souvenir De Belles Choses ) speelt een met angsten vervulde fragiele dame die uitzonderlijk goed chocola kan maken. Niemand mag echter weten dat zij dat kan. Ze bedenkt constructies waardoor ze haar beroep toch kan uitoefenen. Haar problemen deelt ze met haar zorggroep, de gevoelsmensen. Haar mannelijke tegenhanger wordt vertolkt door de komische Jean-René Van Den Hugde (Benoît Poelvoorde, Rien À Déclarer ) die tijdens sessies met zijn psychiater toegeeft van vrouwen te houden maar als veertigplusser nog nooit intimiteit heeft gekend. Uiteraard komen deze twee tot elkaar.
Rien À Déclarer
Allereerst is het opmerkelijk dat Rien À Déclarer , waar Poelvoorde een komisch tandem speelde met Dany Boon, dit voorjaar al te bezichtigen was in de Nederlandse bioscopen en dat Les Émotifs Anonymes nog steeds niet uitgebracht is, terwijl de film zeker aan te raden is. Het zijn tachtig minuten vluchtige, luchtige dialogen aangevuld met een frisse cinematografie.
Allereerst is het opmerkelijk dat Rien À Déclarer , waar Poelvoorde een komisch tandem speelde met Dany Boon, dit voorjaar al te bezichtigen was in de Nederlandse bioscopen en dat Les Émotifs Anonymes nog steeds niet uitgebracht is, terwijl de film zeker aan te raden is. Het zijn tachtig minuten vluchtige, luchtige dialogen aangevuld met een frisse cinematografie.
Géén pretenties
Les Émotifs Anonymes is geen intellectuele of gecompliceerde film, daar worden we als kijker meteen vanaf het begin op geattendeerd. Regisseur Jean-Pierre Améris ( Je M'Apelle Elisabeth ) heeft geen pretenties. Hij biedt echter een duidelijk alternatief voor Amerikaanse romantische komedies. Zo hebben de twee hoofdpersonen hun leven, dat in het teken staat van angst, duidelijk niet goed georganiseerd. Op hilarische wijze gaat Améris hier op in door droge dialogen op te werpen en de twee hoofdpersonen beiden een lied te laten zingen waarin ze hun gevoelens uiten. Grappen over Jean-René's achternaam (Van Den Hugde) en Angélique's ontwetenheid (de eerste date beginnen met de vraag hoe Jean-René aankijkt tegen de huidige politieke situatie in het Midden-Oosten) zijn goed getimed. Jean-René's nervositeit resulteert in het aandoenlijk continu verwisselen van zijn met zweet doordrenkte overhemden voor schone zodat hij weer de moed kan opbrengen om Angélique te woord te staan.
Les Émotifs Anonymes is geen intellectuele of gecompliceerde film, daar worden we als kijker meteen vanaf het begin op geattendeerd. Regisseur Jean-Pierre Améris ( Je M'Apelle Elisabeth ) heeft geen pretenties. Hij biedt echter een duidelijk alternatief voor Amerikaanse romantische komedies. Zo hebben de twee hoofdpersonen hun leven, dat in het teken staat van angst, duidelijk niet goed georganiseerd. Op hilarische wijze gaat Améris hier op in door droge dialogen op te werpen en de twee hoofdpersonen beiden een lied te laten zingen waarin ze hun gevoelens uiten. Grappen over Jean-René's achternaam (Van Den Hugde) en Angélique's ontwetenheid (de eerste date beginnen met de vraag hoe Jean-René aankijkt tegen de huidige politieke situatie in het Midden-Oosten) zijn goed getimed. Jean-René's nervositeit resulteert in het aandoenlijk continu verwisselen van zijn met zweet doordrenkte overhemden voor schone zodat hij weer de moed kan opbrengen om Angélique te woord te staan.
Magisch
De chemie tussen Carré en Poelvoorde is magisch. Ze laten in Les Émotifs Anonymes zien dat ze beiden in staat zijn verschillende karakters te kunnen spelen. Poelvoorde stelt zich kwetsbaar op als de tegenpool van de macho, en Carré speelt de zichtbaar aangeslagen Angélique. Dit gegeven is één van de grootste argumenten om de film te gaan zien. Améris brengt dit alles op naturalistische manier in beeld door de camera zwoel mee te laten bewegen met de actie. Hij kiest voor pseudo-historische settings in de hedendaagse tijd en creëert daarmee alleen al een vorm van romantiek. Het mooie hotel, het gezellige restaurant en de chocoladefabriek dienen allen uitstekend als hulpmiddel en achtergrond voor de onwennige dialogen en goede grappen van Améris.
De chemie tussen Carré en Poelvoorde is magisch. Ze laten in Les Émotifs Anonymes zien dat ze beiden in staat zijn verschillende karakters te kunnen spelen. Poelvoorde stelt zich kwetsbaar op als de tegenpool van de macho, en Carré speelt de zichtbaar aangeslagen Angélique. Dit gegeven is één van de grootste argumenten om de film te gaan zien. Améris brengt dit alles op naturalistische manier in beeld door de camera zwoel mee te laten bewegen met de actie. Hij kiest voor pseudo-historische settings in de hedendaagse tijd en creëert daarmee alleen al een vorm van romantiek. Het mooie hotel, het gezellige restaurant en de chocoladefabriek dienen allen uitstekend als hulpmiddel en achtergrond voor de onwennige dialogen en goede grappen van Améris.
Conclusie
Personen die weinig hebben met de romantische komedie worden in Les Émotifs Anonymes op het verkeerde been gezet. Améris geeft op eigenzinnige wijze een draai aan dit genre en zorgt ervoor dat zijn film daardoor laagdrempelig wordt. Poelvoorde en Carré spelen overtuigend de verliefdheid en de lichtvoetigheid voorkomt verveling bij het publiek.
Personen die weinig hebben met de romantische komedie worden in Les Émotifs Anonymes op het verkeerde been gezet. Améris geeft op eigenzinnige wijze een draai aan dit genre en zorgt ervoor dat zijn film daardoor laagdrempelig wordt. Poelvoorde en Carré spelen overtuigend de verliefdheid en de lichtvoetigheid voorkomt verveling bij het publiek.
