Comme un Homme - recensie

Een familietragedie beïnvloed de levens van vader en zoon voor altijd.

Comme un Hommelaat er geen gras over groeien: hij begint meteen met de ontvoering van een lerares op een Franse middelbare school. De twee beste vrienden Greg en Louis willen Camille (Sarah Stern), hun lerares Engels, maar al te graag een lesje leren, nadat Greg van school is gestuurd omdat hij haar bedreigd heeft met een schaar. De twee besluiten om haar een nacht op te sluiten in het zomerhuisje van de ouders van Louis. Vanaf het begin is duidelijk dat Louis moeite heeft met de ontvoering en dat Greg uit is op pure wraak. Als Greg besluit de lerares langer op te sluiten, beginnen de echte problemen.

De ontvoering is een katalysator voor datgene waar het in deze film daadwerkelijk om draait: de vader-zoon relatie tussen Louis en zijn vader Pierre. Dat vader Pierre schooldirecteur is, maakt het er voor Louis niet makkelijker op. Van hem wordt immers verwacht dat hij zich als een perfecte zoon en leerling gedraagt. Louis is echter een typische tiener zoals deze vaker worden neergezet in fil Hij heeft onverwerkte emoties die hij niet kan uiten tegenover zijn vader en bezwijkt makkelijk onder de druk van zijn beste vriend Greg. Net op het moment dat de twee moeten besluiten wat te doen met de lerares is Greg betrokken bij een auto-ongeluk, waardoor Louis er alleen voor staat. Vanaf dat moment wordt Louis gedwongen om voor de lerares te zorgen.

Langzaam komt de ware aard van deze film naar boven als blijkt dat de moeder van Louis betrokken is geweest bij een vergelijkbaar auto-ongeluk. Zoals we vaker hebben gezien in vergelijkbare films werd de auto bestuurd door zijn vader, iets dat de onderlinge verhoudingen natuurlijk niet ten goede komt. Louis kampt door de dood van zijn moeder overduidelijk met een onverwerkt trauma. Door de gebeurtenissen raken de twee steeds verder van elkaar verwijderd. Vader Pierre kan alleen maar machteloos toekijken hoe zijn zoon verder wegzakt in de ellende. Louis weet zich geen raad met de ontvoerde lerares. Hij besluit haar te verzorgen en brengt haar bijvoorbeeld kleren van zijn moeder om onderkoeling te voorkomen. Uiteindelijk ziet Louis maar één uitweg. Tot dat moment wordt de spanning vakkundig opgebouwd. De gebeurtenissen daarna zetten de verhouding tussen vader en zoon nog meer op scherp. De grote vraag is natuurlijk of de twee uiteindelijk elkaar kunnen vergeven.

De rollen van Louis en Pierre worden overtuigend gespeeld door Emile en Charles Berling, in het echte leven ook vader en zoon. Dit geeft hen de mogelijkheid om sterke emotionele scènes af te leveren zonder dat dit alles verzandt in melodrama. Beiden hebben weinig woorden nodig om hun gevoelens ten opzichte van elkaar te uiten en hun gezamenlijke scènes behoren dan ook tot de beste van de film. Zeker aan het einde levert dit enkele mooie plaatjes op, zonder dat woorden nodig zijn. Safy Nebbou regisseert het geheel met vertrouwen. Hij zorgt voor een sterke sfeer door scènes ruimte te geven en de spanning langzaam op te bouwen. Daarnaast maakt hij ook goed gebruik van klassieke muziek, die het geheel sfeervol ondersteunt. Alleen komt op een aantal momenten de geloofwaardigheid in het geding als clichés in het verhaal de overhand dreigen te krijgen. Gelukkig zijn deze nooit zo lang dat ze echt afleiden.

Comme un Hommeis een combinatie van familiedrama en psychologische thriller. Het verhaal is niet bijster origineel en in zekere mate ook voorspelbaar. Toch blijft de film door de sfeervolle inkleding, de onderhuidse spanning en het spel tussen vader en zoon interessant tot het - onvermijdelijke - einde.