Conan the Barbarian is een barbaarse film geworden, in de meest negatieve zin van het woord.
Volgens IMDb vertrouwde Hollywood maar liefst 70 miljoen dollar toe aan de filmploeg die Conan the Barbarian naar de 21e eeuw moest slepen. En die dollars zie je terug… heel so Denk aan prachtige vergezichten en naadloze computeranimaties, die terug doen denken aan de grandeur van de klassieke Conan-covers door Frank Frazetta . Volgens sommige fans van de boekenserie zijn deze covers de voornaamste reden van Conans populariteit. De film doet geen moeite om dat statement te veranderen.
Keizersnede in 3 seconden
De reboot begint op zich niet slecht, omdat je denkt dat je alleen nog naar een vluchtige proloog kijkt in plaats van een holle film die zo snel mogelijk naar de credits raast. We zien baby-Conan die z’n eerste zwaardaanval incasseert, in de baarmoeder. Ron Perlman speelt Conans vader en ziet zijn dodelijk gewonde vrouw bevallen op het slagveld. Wat ze daar überhaupt doet, wordt nooit verteld. Perlman doet zonder te kijken een keizersnede van drie seconden en laat zijn doodbloedende vrouw de baby zien. Daarna houdt hij Conan in de lucht terwijl om hen heen de vijand doorvecht. Gelukkig zijn de strijders zo aardig om geen misbruik te maken van de vreemde situatie. Conan groeit op tot een sterke jongeman en in een uit de hand gelopen trainingssessie blijkt dat hij de Albert Einstein van het moorden is. Tot op dit punt heeft onze hoofdpersoon nog niks gezegd. En zelfs wanneer zijn dorp wordt uitgemoord en Perlman levend verbrandt, komt er verdacht weinig uit de knul z’n strot.
Insert revengeplot here
Vanaf daar begint de film eindelijk in het heden en kun je wel raden hoe de plot verder gaat. Er zit geen enkele onverwachte kronkel in de screenplay. Zelfs de Perlman-doder, Khalar Zym (Stephen Lang), werkt niet met een verborgen agenda. Hij heeft een MacGuffin-kroon in elkaar gelijmd die de doden weer tot leven brengt. En het enige wat hij nodig heeft is een vrouw met het ‘pure bloed’. Raad eens wie er toevallig in Conan’s armen valt en zijn love interest wordt? Nee, Khalar Zym niet. Dan had deze film automatisch een extra ster gekregen.
The Scorpion Conan
Regisseur Marcus Nispel werkt al een tijdje in Hollywood en heeft, op een videoclipcompilatie van Cher na, vooral remakes van horrorfilms gemaakt. The Texas Chainsaw Massacre, Friday the 13th ; achteraf gezien waren het redelijk nutteloze projecten omdat ze hun originelen niet wisten te overtreffen. Hetzelfde kan eigenlijk niet gezegd worden van Conan omdat dit geen remake maar een reboot (voorloper) is. Niettemin vertelt de Arnold Schwarzenegger-film uit 1982 praktisch hetzelfde avontuur, maar dan beter. Er zitten twists in het verhaal verwerkt, personages groeien zienderogen en uiteindelijk blijkt de strijd om meer te gaan dan alleen een stompzinnig wraakspel. Daar komt bovenop dat filmcomponisten nog altijd veel respect hebben voor Basil Poledouris’ soundtrack en Arnolds Conan simpelweg veel meer te doen krijgt in de film. Jason Momoa bewees in Game of Thrones een interessante barbaar te kunnen spelen, maar als Conan is ie saaier dan The Rock in The Scorpion King .
Conclusie
Conan the Barbarian heeft het recht om een nieuwe kans te krijgen in de huidige filmcultuur. De laatste films zijn oud en door velen vergeten, fantasy is populairder dan ooit. Met 70 miljoen dollar in de pocket, enthousiaste acteurs, een getalenteerde 3D-studio om de plaatjes in te kleuren komen ze met een beledigend simplistische film, waarin bijna constant gevochten wordt zonder doel. Hoe smakeloos Transformers: Dark of the Moon ook was, sommige personages – hoe irritant ze ook waren - ontwikkelden zich tenminste nog. Conan the Barbarian is gemakkelijk de domste film van het jaar. Hier kun je niet meer mee aankomen in de 21e eeuw. Sterker nog, hier kon je ook niet mee aankomen in 1982!
