Dallas Buyers Club - recensie

In de voor een Oscar genomineerde biografiefilmDallas Buyers Clubvan Jean-Marc Vallée staat er voor de zelfingenomen Ron Woodroof de les en de uitdaging van zijn leven te wachten.

Onder de tribune van een rodeoshow bereidt Ron Woodroof zich op geheel eigen manier voor op zijn rodeoritje: hij heeft een vluggertje met twee groupies, rookt een sigaret, drinkt wat whisky en gebruikt nog wat heftiger spul. Het rodeorijden waar hij zich op voorbereidt, is echter kinderspel vergeleken met wat hem echt te wachten staat. Hij belandt door een ongeluk in het ziekenhuis en wordt daar gediagnosticeerd met aids. Hij heeft nog maar dertig dagen op de teller staan. Het is 1985 en het leven dat Woodroof in Dallas had, is in een klap omgetoverd tot een permanente rodeorit waarin hij niet worstelt met stieren, maar met ziekenhuizen, nare medicijnen, homofobie en natuurlijk zijn verschrikkelijke ziekte.

Woodroof’s worsteling wordt briljant vertolkt door McConaughey, wat hem terecht een Golden Globe en een Oscarnominatie heeft opgeleverd. McConaughey’s carrière leek metMud enThe Wolf of Wallstreet al op zijn top te zijn, maar metDallas Buyer’s Club speelt hij echt de rol van zijn leven. McConaughey’s Woodroof is een pragmatische en egocentrische zakenman die - ondanks zijn toestand - alsnog de drang heeft om geld te verdienen. Hij begint met het smokkelen en verkopen van (toen nog) zeldzame en afgekeurde medicijnen tegen aids. Zijn grootste doelgroep, de door aids getroffen homoseksuele gemeenschap van Dallas, moet echter niets hebben van een homofobe en op geld beluste trailer-trasher. Woodroof moet eerst leren om van zijn vooroordelen af te komen voordat hij hen als klanten kan krijgen.

Rayon

Die les leert Woodroof echter niet in zijn eentje. Hij ontmoet de sympathieke transgender Rayon (Jared Leto), die gaandeweg de film Woodroofs ogen opent over zijn vooroordelen. Daarnaast dient Rayon ook als een kompas in de gay-scene van Dallas en zorgt hij voor potentiële klanten voor Woodroof. Jared Leto geeft net als McConaughey in deze film de beste prestatie van zijn carrière en heeft voor zijn rol dan ook eveneens een Golden Globe en een Oscarnominatie binnen gesleept. Leto’s Rayon is een tedere man die zich profileert als een trotse vrouw, maar stiekem kampt met een identiteitscrisis. Waar Rayon aan Woodroof leert om open te staan voor anderen, leert Woodroof hem standvastig en sterk te zijn. De dynamiek tussen de twee personages voelt hierdoor erg natuurlijk aan. Het grootste genot van de film is om de twee samen op het scherm te zien bekvechten, kibbelen en ruzie maken, terwijl ze een steeds belangrijker rol in elkaars leven spelen.

Urgentie

Het knappe acteerwerk is overigens niet het enige paradepaardje van deze film. Jean-Marc Vallée’s prachtige visuele stijl zorgt dat het Dallas van de jaren '80 echt tot leven komt. Het enige wat echt aan de film aan te merken valt, is de spanningsboog van het verhaal. Als Woodroofs leven door het aanslaan van zijn medicijnen toch nog jaren verder gaat, verliest de film enigszins zijn urgentie. Woodroof raakt dan steeds meer verstrikt in een generiek kat-en-muis-spel met de autoriteiten en de medicijnindustrie die proberen zijn handel te stoppen. De film neemt dan meer een soort gangsterverhaal aan dat een stuk minder goed werkt dan het persoonlijke drama van daarvoor.

Conclusie
Regisseur Jean-Marc Vallée heeft metDallas Buyers Club een krachtige en belangrijke film gemaakt die de kijker even veel kan leren als dat Woodroof zelf in de film opsteekt. Nog steeds worstelen mensen met aids en discriminatie enDallas Buyers Club laat zien hoe zwaar dat kan zijn. Vallée verpakt deze les in een prachtige film, die terecht meedingt voor de Oscars.