De Marathon - recensie

“You never walk alone” was zelden meer van toepassing dan op deze puur Rotterdamse film.

Een oude garage in een echte Rotterdamse volksbuurt. De mannen die er werken - Gerard, Leo, Kees, Nico en Youssoef - hebben het niet erg druk, gezien de tijd die ze besteden aan klaverjassen, bier drinken, fastfood naar binnen werken en bovenal echt Rotterdams ouwehoeren. Alleen Youssoef, van oorsprong een Egyptenaar en daarom door de rest ‘de kameel’ genoemd, zien we regelmatig aan auto’s sleutelen. Gerard, de eigenaar van de garage die hij van zijn vader nog heeft overgenomen, vindt het zo moeilijk om onder ogen te zien hoe slecht de garage loopt, dat hij alle rekeningen en aanmaningen in een doos wegstopt. Daar komt nog bij dat de gezondheid van Gerard bergafwaarts gaat, waarmee het drama compleet is.

Met de berg aan schulden is het opdoeken van de garage onvermijdelijk. Tenzij er op korte termijn €40.000 op tafel komt. Deze tamelijk uitzichtloze situatie wordt plotsklaps doorbroken door een gouden idee van Youssoef. Voordat hij een ongeluk kreeg waarbij zijn voet werd geraakt, was hij een fanatiek marathonloper. Als hij vertelt over de sponsorbedragen die hij ervoor kreeg, ziet de rest ineens het licht. Een makkie, even de marathon van Rotterdam uitlopen en het geld stroomt binnen. Totdat er inderdaad een sponsor wordt gevonden en de mannen nu echt aan de bak moeten om de garage en daarmee hun baan én hun leven overeind te houden. Met als ‘trainert’ Youssoef op de brommer die de mannen in een half jaar klaar moet stomen voor 42 kilometer hardlopen.

Net als de filmhitRabat(2011) - waar de film qua sfeer en balans tussen drama en humor veel overeenkomsten mee vertoont - gaatDe Marathonover een reis die vrienden samen doormaken. Alleen blijft het hier binnen de stadsgrenzen van de havenstad - op een uit de hand gelopen uitstapje naar de hoofdstad na - en zijn deze vrienden wat meer op leeftijd. De trainingsmissie is de rode draad van de film, maar hierdoorheen zijn op een mooie manier de losse verhalen van de mannen verweven; Gerard (Stefan de Walle) die zich met zijn ziekte geen raad weet, Leo (Martin van Waardenberg) die zijn zoontje bijna alleen moet opvoeden, Kees (Frank Lammers) die klem zit in een christelijk milieu en Nico (Marcel Hensema) die worstelt met zijn seksualiteit. Stuk voor stuk karakters die door hun uitgewerkte achtergrond het verhaal diepgang en persoonlijkheid meegeven en door de cast overtuigend worden neergezet. En niet alleen de hoofdrollen, ook de bijrollen blinken uit in sterk acteren, met onder meer Ariane Schluter, Georgina Verbaan en Annet Malherbe, allemaal in onvervalst Rotterda

De Marathonis het speelfilmdebuut van Diederick Koopal. Als reclamemaker won hij al vele prijzen voor campagnes als Rolo en de olifant, vier uur Cup a Soup en de AH spots met de supermarktmanager. Een paar jaar geleden besloot hij het reclamevak in te ruilen voor het witte doek - net als Johan Kramer een paar jaar geleden met de filmJohan Primerodeed. En met een mooi resultaat. Het sterke en gelaagde scenario van Martin van Waardenberg en Wim Meuldijk heeft Koopal op zodanige wijze verfilmd, dat het een goede afwisseling van humor en tragiek is. Er zitten scènes in, zoals de verjaardag buiten in de tuin, die wat mij betreft tot de meest hilarische in de Nederlandse film mogen worden gerekend. In een effectieve montage worden dit soort momenten afgewisseld met pijnlijk mooi drama, zonder een spoor van sentimentaliteit of melodrama. En met een gedurfd einde.

De Marathonis een verrassend debuut van voormalig reclamemaker Diederick Koopal. Met een goed gevoel voor balans tussen tragiek en humor, een overtuigend script en een ijzersterke cast wordt je van de eerste tot de laatste minuut de film ingezogen. En met zo’n einde de kijker met een mengeling van een lach en een traan de zaal doen verlaten, is iets wat zelfs sommige filmroutiniers niet voor elkaar weten te krijgen.