De Superheld - recensie

Een zeldzame kinderfilm over pesten die ontzettend vet genoemd kan worden.

Het is makkelijk voor te stellen hoeDe Superheldeen goedbedoelde, maar ietwat saaie kinderfilm over pesten kon zijn. Regisseur Christian Lo behandelt in de film uitgebreid de oorzaken en gevolgen van pesten. Daarbij laat hij zien dat de pestende kinderen vaak dezelfde kinderproblemen hebben als diegenen die gepest worden. Dit is zeker een nuttige boodschap voor kinderen, maar we hebben het alleen vaker gezien. En veel films hierover zijn vrij onopvallende, clichématige kinderdrama's die de problematiek rond het pesten op een sentimentele, versimpelde manier presenteren. Lo verpakt zijn boodschap echter in een fantastische parodie op - en hommage aan - de Amerikaanse 'mannenfilms', waarbij hij vooral de western, de oorlogsfilm en deRocky-films op de hak neemt.

De film begint echter als een parodie op de superheldenfilms van tegenwoordig. Hoofdpersoon Modulf wordt op school gepest door bullebakken Frank en Jurgen. In voice-over horen we hem echter vertellen dat hij dat niet erg vindt. Hij zegt dat hij zich door hen gewillig laat pesten, omdat hij een soort moderne superheld is. Als hij immers gepest wordt, zullen de andere kinderen niet gepest worden. Zijn voice-over wordt vergezeld door strip-achtige beelden waarin we zien hoe Frank en Jurgen Modulfs hoofd in de wc-pot stoppen en allerlei andere nare dingen met hem uithalen. Op de soundtrack horen we het soort muziek wat we in superheldenfilms zouden horen wanneer de superheld door een heldhaftige daad een glorieuze overwinning behaalt. De film is dan nog geen vijf minuten bezig en Lo zet al gelijk een (treurig) aspect van de pestproblematiek op de kaart. Dat doet hij echter op een zeer originele wijze, zonder daarbij sentimenteel te worden.

Lise

Voor sommigen zal dit sterke begin niet als een verrassing komen. Christian Lo's vorige, en eerste film was het zeer goed ontvangenRafiki.Ook dat was een film die zich bezig hield met kinderproblemen. Daarin vertelde Lo een verhaal over drie vriendinnen, waarvan één het land uit moet, nadat haar asielaanvraag is afgewezen. Het uitbeelden van kindervriendschappen lijkt dan ook een sterk punt van Lo te zijn.De Superheldwordt alleen maar beter wanneer Lise naast Modolf komt te wonen. Zij is ook 11 jaar en woont alleen met haar vader, een militair (terwijl Modolf alleen met zijn moeder woont). Lise en haar vader hebben in Japan gewoond, waar ze de vechtsport Aikido heeft geleerd. Wanneer zij er achterkomt dat Modolf gepest wordt, vertelt hij haar ook dat hij een superheld is. Zij pikt zijn verhaal niet en vertelt hem glashelder dat hij zichzelf voorliegt en gewoon gepest wordt. Ze dwingt hem er toe wat aan te doen. Wat volgt is een briljanteRocky-achtige trainingsmontage, dat op meerdere niveaus werkt. Het is ten eerste een geweldige en grappige parodie op Rockyen andere sportfil Ten tweede is het een prachtige presentatie van de vriendschap die zich ontwikkelt tussen Lise en Modolf. Ten derde biedt het een les over hoe je voor jezelf op moet komen.

Parodie

Na deze trainingsmontage is het tijd voor Modolf, met Lise als 'mentor' om een eind te maken aan de pesterijen die hij te voortduren krijgt. De rest van de film volgt Modolfs niet altijd even sucesvolle pogingen om dit voor elkaar te krijgen. Vanaf dit moment is de film een bijna perfecte parodie op een actie/oorlogsfilm uit Hollywood, waarbij vooral de muziek op een fantastische manier wordt gebruikt. Zo is deze niet alleen herkenbaar bombastisch, maar ook horen we bij belangrijke confrontaties het geluid van bonkende kerkklokken, zoals we dat kennen uit Amerikaanse westerns. En het zijn niet alleen de individuele scènes die de conventies van de oorlogsfilm gebruiken, ook de structuur van het script volgt dezelfde conventies. Zo zijn er enkele treurige scènes die op vrij onsubtiele wijze enkele belangrijke punten over pesten aankaarten. Door de herkenbare parodie-elementen, zijn deze scenes tegelijkertijd zowel aangrijpend als heel grappig. Lo houdt zijn stijl succesvol tot het einde vol. Sterker nog, de laatste twee scènes zijn misschien wel de beste.

Christian Lo heeft metDe Superheld één van de meest originele (kinder)films van de laatste tijd afgeleverd. Hij weet het pestprobleem niet alleen op een serieuze en intelligente manier te belichten, ook is het op een geweldig grappige manier een parodie op Amerikaanse actie- en oorlogsfilms, waar hij duidelijk veel liefde voor heeft. Dit is een kinderfilm over pesten, die ontzettend vet genoemd kan worden. En dat is een zeldzaamheid.