Dead Man Down - recensie

Hoe een wraaklustige man en een Franse dame nog geen sterke film maken.

Na het sterkeThe Girl With the Dragon Tattoo(het origineel, niet de Amerikaanse remake) van de Deense regisseur Niels Arden Oplev waren de verwachtingen voor zijn volgende film hooggespannen. Zeker omdat ook hier een grote rol is weggelegd voor Noomi Rapace die als Lisbeth Salander een indrukwekkende rol neerzette. Ook metDead Man Downblijft Oplev bij het thriller- en aktiegenre. De vraag is alleen of hij met deze film even sterk het verhaal weet te vertellen als zijn voorgaande film.

Het leven van Victor (Colin Farrell) raakt in een nachtmerrie als bij een aanslag op zijn gezin zijn vrouw en dochter allebei om het leven komen. Hij zweert wraak op de daders en maakt van de jacht op hen een levensmissie. Hierbij komt hij in contact met een meisje dat hij vanuit zijn raam in een appartment aan de overkant van de straat vaak ziet staan. Het is Beatrice die er met haar Franse moeder (Isabelle Huppert) woont. Tussen Victor en Beatrice ontwikkelt zich een broeierige verhouding. Maar als het net zich langzaam sluit rond de dader van de aanslag, worden het echt partners-in-crime.

Aan de cast ligt het niet dat de film zijn doel voorbij schiet. Naast Farrell, Rapace en Huppert zien we ook nog Terrence Howard en Dominic Cooper voorbij komen. Wel verantwoordelijk hiervoor is het matige script van J.H. Wyman, die naastThe Mexicanuit 2001 vooral voor tv-films en -series schreef. Het scenario zwalkt vaak alle kanten op en weet geen keuze voor het genre te maken. Dan weer is het een aktie-film, dan weer een komedie, dan weer een suspense-achtige thriller. Maar de geloofwaardigheid valt helemaal weg met de dialogen. Deze zijn soms zo plat en cliché dat het haast lachwekkend wordt. Ook de verwijzing naarRear Windowvan Hitchcock met de tegenover elkaar liggende appartmenten doet na het kijken vanDead Man Downhaast oneerbiedig aan.

Zoals gezegd weet de cast het nog enigzins te redden. Farrell is als altijd de charmante maar sterke pion die een bepaalde spanning weet op te roepen. Ook Rapace weet zich wat te ontworstelen aan haar wat platte rol in het script. De enige die het echt niet lukt, is Isabelle Huppert. Zij weet als dove moeder die vaker Frans dan Engels praat, totaal geen indruk te maken. Het feit dat ze het ene moment doof is en het andere moment ineens goed hoort, werkt hier ook niet echt aan mee. De komische noot waar ze voor had moeten zorgen, valt pijnlijk weg in de rest van het verhaal. Met haar rare rol en slecht uitgewerkte karakter kan ze weinig anders doen dan er een soort stripfiguur van te maken.

Na het sterkeThe Girl With The Dragon TattoovaltDead Man Downrauw op de maag. Een slecht script en tenenkrommende dialogen zijn hier voor het grootste deel verantwoordelijk voor. De cast met namen als Farrell, Rapace en Cooper trekken het niveau nog enigzins omhoog, al is voor een rasactrice als Huppert zelfs dit niet mogelijk. Een aktie-film die zichzelf niet serieus neemt, is een gerespecteerd genre. MaarDead Man Downmist helaas de relativering om hiervoor in aanmerking te komen.