Detachment - recensie

De comeback van Tony "American History X" Kaye?

Henry Barthes (Adrien Brody) heeft maar een lastig beroep, als invaldocent leidt hij een nomadenleven maar hij is er tevreden mee. In de korte tijd die hij telkens met zijn leerlingen en docenten heeft, hoopt hij toch wat verschil te kunnen maken. Helaas is dat kort genoeg om alles op een afstandje te houden, dat praat hij zichzelf aan. Hij wordt aangesteld voor twee maanden op een probleemschool in een buitenwijk van New York. Scheldpartijen, pesterijen, agressie, bedreigingen zijn vaste onderdelen van de dag en de leerlingen zal het een worst wezen wat de docent te vertellen heeft. Een troosteloze werkomgeving voor de docenten, maar ook voor die paar leerlingen die wel wat met hun leven willen, en dan dient er ook nog bezuinigd en geherstructureerd te worden. Hoewel Barthes deze ellende geregeld heeft doorstaan, wordt zijn geïsoleerde leven ditmaal wel opgeschud.

De naam Tony Kaye zal bij een enkeling wel een belletje doen rinkelen, in 1998 maakte hij namelijk diepe indruk met zijn speelfilm debuutAmerican History X, maar daarna werd het behoorlijk stil rondom Kaye. Hij heeft sindsdien nog wel enkele films gemaakt, maar geen van de titels kwam ook maar in de buurt van het succes vanAmerican History X. MetDetachmenthad hij in ieder geval een sterke cast ter beschikking om er een succes van te maken. Het acteerwerk is dan ook uitstekend, Lucy Liu, Christina Hendricks, Marcia Gay Harden zetten hun deprimerende personages stuk voor stuk overtuigend neer en James Caan zorgt met zijn rol voor wat broodnodige humor in de film. Maar buiten deze grote namen valt ook de 16-jarige Sami Gayle op, die haar rol als de minderjarige prostituee Erica angstaanjagend realistisch speelt.

De enige acteur die niet overtuigt, is hoofdrolspeler Adrien Brody, maar eigenlijk komt dit vooral door het script en de structuur van de film. De film kent namelijk een documentaire-achtige aanpak waarin je tussen de normale scènes een interview met Barthes ziet, en aangezien de film alles behalve luchtig en vrolijk is zit je veel te vaak naar de deprimerende blik van Brody te kijken. Nu kan Brody dat heel overtuigend, zie ookThe Pianist, maar de combinatie met de constante klagende voice-overs en de taaie interviews maakt dat het gewoon te veel wordt.

Je begint je op een gegeven moment gewoon te ergeren aan het sombere gejammer, en de overdaad aan sentimentele scènes helpt daar ook niet bij. Door Brody’s constante aanwezigheid lijkt het haast meer een karakterstudie van Barthes dan een film over het brakke Amerikaanse onderwijssysteem. En dat terwijl dat laatste juist zo veel interessanter is dan Barthes constante mineur.

Detachmentgaat over een razend interessant onderwerp dat helaas om zeep geholpen wordt door de vertelstructuur en de overdaad aan Brody’s sombere blikken en sentimentele scènes. Op een gegeven moment is de hoeveelheid drama genoeg, maar helaas weet Kaye hier niet zo goed mee om te gaan als in het vele malen sterkereAmerican History X.