Regisseur en scenarioschrijver David Ayler heeft nogal wat politiefilms op zijn naam staan. Met het politiekoppel Taylor (Jack Gyllenhaal) en Zavala(Micahel Pena) heeft hij een duo gecreëerd dat tot het beste in het genre behoort.
De twee agenten zijn al jaren lang de beste vrienden. Ze crossen met hun dienstwagen door de achterbuurten van Los Angeles om de orde te handhaven. Ze houden van hun vak en zijn vaak roekeloos in hun acties, niet om de held uit te hangen - ook al worden ze onderscheiden - maar omdat ze echt geloven in wat ze doen. Iedere dag weer begeven ze zich samen in de frontlinie van misdaad en geweld. Daarbij gaat het er hard aan toe. Ze bevrijden vastgebonden kinderen, redden mensen uit een brandend huis en krijgen dagelijks te maken met geweld, straatbendes, drugs en mensenhandel. Wanneer ze op inspectie gaan bij een bejaarde vrouw met hartkwalen ontdekken ze een kelder vol met afgehakte lichaamsdelen. Het zijn vaak gruwelijke taferelen, al maakt Ayer het niet zo bont als Oliver Stone in zijn onlangs in Nederland uitgebrachteSavages. Evenals in de film van Stone spelen Mexicaanse drugskartels inEnd of Watch een gewelddadige rol. De hispanics nemen het territorium van de zwarte bendes in Los Angeles steeds meer over. De beide cops raken verstrikt in deze strijd tussen de 'kipverkopers' en de 'tacoverkopers', ook omdat ze meer riskeren dan verstandig is.
Boven de middelmaat
Dit actiedrama bevat een aantal ingredienten die het geheel beter maken dan de doorsnee buddy-cop film. Zo heeft regisseur Ayler het personage van Gyllenhaal een videocamera meegegeven. Hij filmt veel van wat hij en zijn collega meemaken. Daardoor ontstaat een documentaire stijl, waardoor het soms lijkt alsof we midden in een realityserie zitten over het werk van de politie in Los Angeles. Dit realistische en authentieke karakter wordt nog versterkt doordat sommige beelden afkomstig zijn van bewakingscamera's. Als toeschouwer zit je zo direct op de actie. Jammer alleen dat Ayler daarin af en toe te ver doorschiet, zodat de kijker soms even niet meer weet waarvan de beelden afkomstig zijn. En dan zitten er ook nog heel traditioneel gefilmde scenes tussen.
Priveleven
Die registrerende privécamera speelt ook een grote rol in de interactie tussen de beide helden. In hun dienstwagen creëren de agenten een heel eigen sfeer. We proeven hun vriendschap, hun sterke band en we merken dat ze hun leven voor elkaar in de waagschaal zouden willen stellen. We horen hun inside grappen, hun gepraat over sekservaringen en huiselijke besognes. En we constateren dat ze erg tegengesteld zijn aan elkaar. Dat is een filmduo natuurlijk eigen, maar Ayer heeft dat contrast ook met die verschillende camera's intelligent vorm gegeven. Die privéregistratie geeft hem bovendien de mogelijkheid om voor een verrassend sterk slot te zorgen. Door middel van een goed gedoseerde afwisseling tussen enerverende actie en momenten van rust en intimiteit vermijdt Ayler alle valkuilen van de gemiddelde politiefilm. Als kijker ga je echt geloven in de twee mannen. Door wat ze doen maar vooral ook door wat ze al of niet grappend vertellen over hun vrouwen en hun idealen en dromen. Die mogelijkheid tot identificatie wordt versterkt door het uitstekende spel van Gyllenhaal en Pena, tussen wie gaandeweg de film een aanstekelijjke chemie ontstaat.
Conclusie
End of Watch is een genrefilm die verrast door een aantal elementen die je niet direct in het buddy-cop genre zou verwachten. De documentaire stijl en de uitgebalanceerde afwisseling tussen actie en intieme privésfeer geven de actiefilm een duidelijke meerwaarde, die nog wordt versterkt door het uitstekende acteerwerk van Gyllenhaal en Pena. Daardoor komt de uiteindelijke afloop ook harder aan dan in de gebruikelijke politiefilm.
