Et maintenant, on va où? - recensie

Een tweestrijd van een dorp en een regisseur die niet kan kiezen.

Er was eens een dorp waar Moslims en Christenen vredig naast elkaar leefden. Totdat er via een tv-toestel de buitenwereld binnendrong. Deze bracht naast een hoop verderfelijke beelden ook nieuws naar binnen van onlusten in de buurt. Zou dit dorp standhouden of ook bezwijken aan interne ruzies en conflicten?

Dit is in het kort het synopsis van Et maintenant, on va où?van de in Libanon geboren regisseur Nadine Labaki. De titel betekent zoveel als "Waar gaan we nu heen?" en slaat op de strijd tussen de verschillende religies in de film, maar ook of het moderne leven altijd weg te houden is van het traditionele of in een mannenmaatschappij de vrouwen het voor het zeggen moeten krijgen. Een intrigerend uitgangspunt, waar veel uit te halen is, maar waar Labaki - die tevens meespeelt - in plaats van een organisch geheel er een ratjetoe van maakt.

De film begint op een poëtische manier waardoor je als kijker meteen de film wordt ingetrokken. Al in het begin zien we de vrouwen als groep optrekken. Ondanks hun verschillen - van huisvrouw tot burgemeestersvrouw - werken ze samen om, als het mis dreigt te gaan, met een list het dorp weer de goede kant op te duwen, zelfs met een groep Oost-Europese 'dames van lichte zeden' aan hun zijde. De mannen daarentegen zijn over het algemeen goedzakken of lopen hun lust achterna. Deze stereotypering aan beide kanten maakt het verhaal niet echt geloofwaardig. De zaken die de film wil bestrijden, onbegrip en clichées, gaat notabene zelf met de film aan de haal.

Daarnaast wil Labaki teveel verschillende genres in de film stoppen. Er zitten (melo)dramatische momenten in, die worden afgewisseld met een aantal komische scènes. Maar als na wat pogingen tot scherpe visies over religie en samenleven de vrouwen tot drie keer toe uitbarsten in musicalgezang, kan je niet anders dan dit meewarig gadeslaan. De plank wordt hierdoor misgeslagen, ondanks een aantal mooie momenten die fragmentarisch aanwezig zijn. Het acteren is over het algemeen ook aardig en het geheel wordt met flair in beeld gebracht. Zo intrigeert de openingsscene meteen door de combinatie van voice-over en de straatbeelden. Ook de tv-avonden waar het hele volk zich voor een oude flikkerende tv opstelt, levert aardige beelden op. Maar deze positieve noot verdampt bij de rest vanEt Maintenant. De film eindigt met een groot dilemma en houdt dan plotseling op, terwijl het dan pas echt intrigerend wordt.

Et maintenant, on va où? is op het eerste gezicht een interessante film die op een onconventionele manier de verdeeldheid in een groep of samenleving aan de kaak wil stellen. Helaas weet regisseur Labaki geen keuzes te maken en is de film van alles wat en zo dus niets van alles. Het is een hutspot van genres die nogal onhandig door elkaar is gemengd. De stereotypen die de film wil bestrijden, drukken zelf als een loden last op de film. Zo slaat de titel onbedoeld op de film zelf: En wat nu?