Het leven van de 15-jarige Mia wordt op zijn kop gezet wanneer ze de nieuwe vriend van haar moeder ontmoet.
Fish Tank gaat over het opgroeien in de onderlaag van de Britse maatschappij in een Engelse achterstandswijk. Mia woont met haar bijdehante zusje en alcoholverslaafde moeder in een kleine flat in een buitenwijk van Essex. Haar grote mond zorgt ervoor dat ze van school wordt getrapt. En dat haar vriendinnen haar buitensluiten. Dan komt de nieuwe vriend van haar moeder in haar leven. Mia raakt diep onder de indruk van de mysterieuze Connor en geniet van de aandacht die hij aan haar besteedt. Maar als ook Connor haar teleurstelt, moet Mia proberen haar leven zelf weer op de rails te krijgen.
Rauw Realisme
De film won al verschillende prijzen, onder andere de Jury Prijs in Cannes en kreeg lovende kritieken waarin vooral de acteerprestaties en de regie werden bejubeld. De wijk Essex wordt realistisch en vakkundig door regisseuse en scenarioschrijfster Andrea Arnold ( Red Road ) in beeld gebracht. Het treurige landschap en de trieste mensen in de wijk zorgen ervoor dat de woede en de machteloosheid waar Mia in verkeert meteen duidelijk worden. Dat zij haar leven en de dingen om haar heen wil veranderen blijkt als ze een uitgemergeld en, in haar ogen, mishandeld paard probeert te bevrijden. In werkelijkheid is het dier gewoon oud. Haar pogingen om het paard te bevrijden mislukken. Het illustreert de machteloosheid van een 15-jarige die niet precies weet hoe ze moet ontsnappen uit haar situatie. Dansen is de enige mogelijkheid die ze lijkt te hebben; in een verlaten flat met haar discman en een beetje alcohol legt ze al haar emotie in haar danspasjes en lijkt ze de wereld om zich heen te vergeten.
Dat Mia wil ontsnappen aan haar huidige situatie blijkt ook als ze de nieuwe vriend van haar moeder ontmoet. Ze ziet in Connor een kans op een beter leven. Maar net als bij het paard weet ze niet goed om te gaan met de situatie en blijkt al snel dat ze Connor verkeerd inschat. Wat niet zo verwonderlijk is voor een 15-jarig meisje. Fish Tank voelt dan ook realistisch aan door de keuzes die Mia maakt. Het realisme brengt ook een groot probleem met zich mee. Het is de bedoeling dat je begrip krijgt voor de keuzes die Mia maakt en voor de manier waarop ze zich gedraagt. De achterbuurt van Essex staat zo ver van ons vandaan dat het moeilijk is om je in te leven in de situatie. Haar grote mond en haar eigenwijze gedrag zetten haar dan ook neer als een vervelende puber. Een puber die niet goed wordt opgevoed door haar verslaafde moeder. En die gezien haar situatie eigenlijk alleen maar domme keuzes maakt, die voor buitenstaanders niet te begrijpen zijn. Ook voor de kijker kan het lastig zijn om gegrepen te worden door wat de hoofdrolspeelster overkomt. En dat is essentieel voor een film die het moet hebben van het meeslepende drama, waar het bloed van de kijker harder door moet gaan stromen.
Feit en Fictie
De acteurs zetten stuk voor stuk uitstekende rollen neer. Vooral hoofdrolspeelster Katie Jarvis maakt indruk. De 17-jarige werd gecast voor de rol van de 15-jarige Mia. Ze werd ontdekt op het perron van een treinstation waar ze met haar vriendje stond te ruziën. Arnold koos haar omdat ze een bepaalde onschuld en kwetsbaarheid uitstraalde die nodig was voor het karakter, daarbij kwam ze uit de buurt waar het verhaal zich zou afspelen. Jarvis speelt haar rol overtuigend en komt authentiek over. Het is knap dat iemand die van de straat werd geplukt zich zo staande weet te houden in een film waar haar karakter in bijna elke scène voorkomt. Ze draagt de film met verve. Hoe ver fictie en werkelijkheid van elkaar af staan is nog maar de vraag. De 17-jarige hoofdrolspeelster kon niet bij de première in Cannes aanwezig zijn, omdat ze thuis moest blijven vanwege haar twee weken oude kindje. Zij lijkt dus niet zo heel ver af te staan van haar personage.
is zeker een goed gemaakte film. Met een ijzersterke cast en een uitstekende regisseuse. Het realisme waarmee het leven in Essex zowel in beeld als in verhaal wordt getoond, getuigd van veel talent bij Andrea Arnold. Het is dan ook niet zo heel verwonderlijk dat deze film lovende kritieken heeft gekregen en de nodige filmprijzen heeft gewonnen. Ondanks dat het in principe een goed gemaakte film is, werd ik niet gegrepen door . Dit kwam vooral door Mia, die in feite een vervelende puber is. Waardoor ik persoonlijk niet meeleefde met alles wat haar overkomt; het bloed ging bij mij niet sneller stromen. Laat dit je echter niet tegenhouden voor een bezoekje aan deze film. Als je gegrepen wordt door een meisje met een grote mond en een groot hart dan is dit zeker een aanrader.
