Mickey Cohen, een notoire gangster, brengt niets dan ellende naar Los Angeles. Het is aan de Gangster Squad om Cohen voor eens en altijd te verdrijven.
Terwijl rechtschapen Amerikaanse mannen hun gezinnen in de steek lieten om voor vrede te vechten in Europa gedurende de Tweede Wereldoorlog, bleef de rotte ziel van Mickey Cohen (Sean Penn) achter om zijn terrein te claimen: Los Angeles. Tegen de tijd dat de soldaten weer terugkeerden naar de plaats waar ooit de engelen heersten, had Cohen de duivel al lang en breed heerser gemaakt.
Feest
John O’Mara (Josh Brolin) is een ex-soldaat die na zijn dienst aan de slag gaat als brigadier bij de politie. Hij ontdekt al snel dat Los Angeles zo zijn eigen Hitler kent en hij begint aan een hopeloze missie om Cohens zaakjes te dwarsbomen. Dit tot grote ergernis van zijn meerderen, aangezien zij allemaal door Cohen zijn omgekocht. Gelukkig is de corruptie nog niet doorgedrongen tot de hogere rangen en als politiebaas Bill Parker (Nick Nolte) lucht krijg van O’Mara’s edelmoedigheid geeft hij hem de opdracht een special team samen te stellen dat een einde maakt aan het oneindige feest dat Cohen al een aantal jaren aan het vieren is in de stad.
Graag geziene gasten
Gangsters, we vinden ze niet zo aardig, maar we vinden ze wel heel leuk. Dat blijkt wel uit het feit dat we gangsterfilms hoog in onze top 10 lijstjes hebben staan. Vito Corleone, Henry Hill en Li’l Zé zijn graag geziene gasten op het witte doek en we kunnen er maar geen genoeg van krijgen. Dus nu presenteert Ruben Fleisher (30 Minutes or less, Zombieland) de Sean Penn-versie van Mickey Cohen, want Penn is niet de eerste of de laatste die deze rol op zijn naam heeft staan. Harvey Keitel speelde Cohen inBugsyen kreeg daar zelfs een Oscarnominatie voor en Paul Guilfoyle mocht stoer doen onder Cohens naam inL.A. Confidential. Penns interpretatie van Cohen verschilt enigszins ten opzichte van de biografieën. Die schetsen Cohen als een zeer charismatische man die altijd in was voor een kletspraatje of lolletje met de media. De Cohen van Penn is een meedogenloze bromsnor. Naast de vormgeving van Cohen heeft Fleisher voornamelijk aandacht besteed aan het visuele plaatje. De sets en kostuums moesten bijvoorbeeld aanvoelen alsof ze echt uit de jaren ’50 zouden komen, terwijl de beeldkwaliteit modern moest blijven. Volgens Fleisher moest die keuzeGangster Squadonderscheiden van de andere klassiekers in dit genre.
Haarscherp
Over die beeldkwaliteit heeft Fleisher geen woord te veel gezegd. Het beeld is zo haarscherp dat je de poriën van Ryan Gosling bijna kunt tellen, maar vanwege de sublieme belichting, maquillage en kostuums is dat gelukkig net niet aan de orde. Daarnaast zijn de art-deco sets waanzinnig. Ze stralen zonder meer de hoopvolle tijd uit die de jaren ’50 was. Tegelijkertijd is er ook iets grimmigs in het kleurgebruik, waardoor het zeurende onderbuikgevoel nooit helemaal verdwijnt.
Aimabel
De cast vanGangster Squadis net zo bad-ass als de echte leden van het team. Naast Sean Penn, Josh Brolin en Ryan Gosling, zetten ook Emma Stone, Michael Pena en Giovanni Ribisi sterke rollen neer. De film draait om Sean Penn en de acteurs die de Gangster Squad vormen en het zijn ook die acteurs die er het meest toe doen. Het is bewonderenswaardig hoe aimabel de karakters allemaal zijn, met name omdat ze individueel weinig tot geen tijd krijgen om hun motivaties toe te lichten. Het enige karakter dat wat flauwtjes smaakt, is dat van Emma Stone. Meer dan een paspop voor mooie jurken en een belangrijk wapen tegen het einde van de film is ze niet. Er is echter één grote maar. Fleisher heeft blijkbaar een grote vinger in de pap willen houden, want hij heeft er een handje van om te over-regisseren. Veel handelingen van de karakters zijn cool, maar zijn absoluut niet realistisch. Ze zijn enkel toegevoegd vanwege een hogere stilistische waarde. Hierdoor komt het soms wat te doordacht over.
Conclusie
Ga ngster Squad is een lust voor het oog. Zowel de sets als de manier van filmen zijn daar verantwoordelijk voor. Daarnaast staat er een ijzersterke cast die voor niets of niemand wijkt. Alleen staat regisseur Fleisher er soms zo stevig in, dat het geheel hier en daar wat te geregisseerd overkomt. De geschiedenis heeft al bewezen dat gangsters volle zalen trekken en Gangster Squadis mans genoeg om dat ook te doen, maar of hij de vader van alle gangsters van de nummer 1 positie weet te verslaan? Waarschijnlijk niet, want daarvoor is Fleisher te weinig vernieuwend.
