Een film die speelt met verwachtingen en de kijker bevredigd achter laat.
Vooroordelen, het grootste thema rondom Jordan Peele's (van het komische duo Key & Peele) debuutGet Out. Niet alleen letterlijk het onderwerp van de film, maar gezien alle recensies en lovende reacties heeft de film zelf ook een hoop te bewijzen. Want met vrijwel enkel positieve klanken heeft de film zich snel uit de schaduw naar een plek in de spotlight weten te dringen. Maar is dat ook terecht of wordt er te snel geoordeeld?
Familieweekend
De film draait om de jonge Amerikaan Chris Washington (Daniel Kaluuya), die voor het eerst de ouders van zijn vriendin Rose Armitage (Allison Williams) gaat ontmoeten. Een klein dingetje... ze heeft ze niet verteld dat hij zwart is. In de ogen van Rose een totaal overbodig feit, maar Chris heeft het vermoeden dat het spanningen op kan leveren. Eenmaal aangekomen op het landhuis van de Armitages wordt Chris hartelijk onthaald door de ouders van Rose. Zijn afkomst lijkt geen probleem, maar toch heeft hij het gevoel dat er iets niet helemaal klopt. De aanwezigheid van twee vreemde afro-Amerikaanse bedienden draagt niet bij aan zijn twijfels en langzaam maar zeker begint Chris door te krijgen dat er meer aan de hand is dan hij in eerste instantie had verwacht.
Get Out had niet op een beter moment gemaakt kunnen worden. De kritische ondertoon naar hoe er wordt omgegaan met de zwarte bevolking in Amerika is duidelijk aanwezig, hoewel er ook subtiele irritaties worden aangehaald die laten zien dat er ook in ogenschijnlijk tolerante situaties nog gediscrimineerd wordt. Daniel Kaluuya blinkt echt uit in zijn rol, de manier waarop hij zijn ongemak laat zien, maar ook hoe hij zich zichtbaar in probeert te houden in vervelende situaties om confrontaties te vermijden. Zijn rol als de beleefde, artistieke Chris is dan ook echt een van de hoogtepunten van de film. Hij is zo geloofwaardig en heeft een enorme gunfactor, waardoor je makkelijk mee kunt gaan in zijn wantrouwen. De situaties die worden geschetst zullen pijnlijk herkenbaar zijn voor de doelgroep van Peele, zonder dat anderen worden buitengesloten. De film laat zien dat er in een post-Obama tijdperk nog steeds veel winst valt te behalen in de onderlinge omgang en zet dit om in een moderne dreiging die zowel grappig als confronterend is.
Conclusie
In tegenstelling tot veel horrorfilms die claimen verfrissend en vernieuwend te zijn, maaktGet Outalle verwachtingen waar. Er zijn zo veel elementen aan de film die het tot een hoger niveau tillen en er zijn nauwelijks minpunten te ontdekken. Als er een kritische noot geplaatst mag worden is het dat het Nederlandse publiek wellicht minder de maatschappijkritische onderlaag mee zal krijgen. Maar zelfs dan heeft de film zo veel te bieden. De onderhuidse spanning is continu aanwezig, er wordt verfijnd met horror clichés gespeeld maar de film blijft verrassen. De combinatie van een absurde (maar ergens ook geloofwaardige) dreiging, subtiele humor en een ijzersterke cast zorgen er voor datGet Out met kop en schouders boven andere horrorfilms van de afgelopen jaren uitstijgt. Of het echt een horrorfilm te noemen is valt te betwijfelen, maar de film luidt definitief een nieuw tijdperk in. Een tijdperk waarin horror niet meer enkel berust op uitgebreide martelscènes en makkelijke schrikeffecten. Waarin het kwaad niet per se schuilt in een bezeten pop of kind, maar in de menselijke aard. Als het debuut van Jordan Peele een voorbode is voor wat er nog komen gaat, mogen we ons schrap zetten voor misschien wel de meest intelligente golf van horrorfilms in tijden.Get Out is niet shockerend of transformerend, maar nagenoeg perfect in concept en uitvoering. Vijf sterren, welverdiend.
