Gloria - recensie

Waarom zou een vrouw op leeftijd niet vol in het leven staan?

Waarom zou een 58-jarige vrouw geen seks mogen hebben? En waarom zou ze niet naar de disco gaan? Gloria, de hoofdpersoon van deze gelijknamige film, ziet geen enkele reden waarom ze deze dingen niet zou doen. En deze zeer goede film van de Chileense regisseur Sebastian Lelio geeft haar groot gelijk.

Gloria is geen ongelukkige vrouw. Ze is weliswaar tien jaar geleden gescheiden, nadat haar man een inzinking kreeg en het gezin verliet, maar dat huwelijk heeft haar twee kinderen opgeleverd met wie ze nog steeds een goede relatie heeft. Ze is inmiddels oma, heeft een goede baan, een mooi appartementje en gaat regelmatig langs bij vrienden. Haar leven is dus goed op orde, maar toch zou ze best graag nog een man hebben met wie ze haar leven kan delen. Ze gaat vaak naar een disco waar oudere Chilenen samenkomen om te dansen op de popmuziek van hun jonge jaren. Op een dag ontmoet ze daar Rodolfo, een gescheiden man die nu van zijn vrijheid wil genieten. Na een romantische nacht (waarbij regisseur Lelio niet schroomt om de oude naakte lichamen van de twee hoofdrolspelers te tonen) wordt Gloria gebeld door Rodolfo, die verliefd op haar is geworden. Ze beginnen een relatie, die wordt geproblematiseerd door het feit dat Rodolfo zich schuldig voelt over het feit dat hij zijn gezin heeft verlaten.

De grootste kracht van de film is dat Gloria nooit gepresenteerd wordt als een vrouw die zich bevindt in een midlifecrisis. Het toont dat oudere mensen ook kunnen genieten van (dansen op) goede muziek, seks, alcohol, paintball en jointjes. En de film betoogt dat ouderen net zo veel recht hebben op dat plezier als jongeren. Dat lijkt misschien geen bijzonder inzicht, maar het is er een die in bijzonder weinig films naar voren komt. De gemiddelde clichematige (Hollwood)film over een vrouw als Gloria zou een nogal slonzige comedy zijn over een licht-depressieve vrouw die haar wilde kant wil ontdekken. Na een hoop geëxperimenteer van haar kant eindigt de film dan met een hoop sentimentaliteit waarbij de vrouw beseft dat haar jonge jaren voorbij zijn, haar ouderdom accepteert en zich gaat gedragen zoals, volgens de film, oude vrouwen zich horen te gedragen. Gloria daarentegen krijgt van regisseur Lelio de volledige vrijheid om zich te gedragen zoals zij zelf wil, zonder dat daar een oordeel over wordt geveld. Dat leidt haar soms naar geluk en soms ook niet, iets wat de film zeer levensecht maakt..

Goed acteerwerk

De film zou niet werken zonder het geweldige acteerwerk van Paulina Garcia, die Gloria speelt. Terecht kreeg ze eerder dit jaar de Zilveren Beer voor beste actrice op het Filmfestival van Berlijn. Zij weet sympathie op te wekken doordat zij altijd de indruk weet achter te laten dat het een doodnormale, aardige vrouw is die niets abnormaals wil. Ze wil gewoon een leuk leven hebben. Garcia wekt ook de altijd de indruk dat het wel goed komt met Gloria. Ze heeft weleens tegenslag, en is soms verdrietig, maar gaat nooit bij de pakken neerzitten.

Gloria als metafoor voor Chili

Lelio heeft gepoogd Gloria's leven in de context van een veranderend Chili te zetten. Beter gezegd, de sociale onrust onder de Chileense jongeren wordt gespiegeld aan het leven van Gloria. Er is niet heel veel mis met de sociale situatie in Chili. Het is zeker beter dan vroeger, toen dictator Pinochet aan de macht was. Maar de jongeren van dit moderne Chili zijn niet tevreden met alleen maar 'beter dan onder Pinochet.' Ze beseffen dat er maar een klein beetje nodig is om in een echt prachtig land te wonen. Net als er voor Gloria maar een heel klein beetje nodig is om een prachtig leven te hebben. En net als Gloria proberen zij er wat aan te doen, door bijvoorbeeld te protesteren. Het idee om Gloria als een soort metafoor voor Chili te gebruiken is intrigerend, maar werkt helaas niet echt. Deze scènes hangen er een beetje bij en zijn half uitgewerkt, net als een subplotje over Gloria's bovenbuurman die een inzinking heeft. Deze scènes hadden of meer uitgewerkt of beter weggelaten kunnen worden.

Gloriais een goede film over een vrouw op leeftijd die beseft dat ze nog een mooi leven voor zich heeft waar ze met volle teugen van probeert te genieten. Dankzij het mooi uitgewerkte hoofdpersonage en de zeer goede prestatie van hoofdrolspeelster Paulina Garcia krijg je veel sympathie voor Gloria. Regisseur Lelio poogt haar leven te spiegelen aan de sociale situatie van Chili. Dat lukt niet echt, maar het idee is goed. Als het werkte was de film een meesterwerk geweest. Nu is het een zeer goede film, die het bekijken meer dan waard is.