Hitchcock - recensie

De ene na de andere biopic over muzikanten en acteurs schiet uit de grond, maar zeer zelden krijgen we een blik op regisseurs. MetHitchcockhebben we het dan ook niet over de minste.

Na zijn nieuwste filmNorth by Northwestvalt regisseur Alfred Hitchcock in een diep dal. Zijn criticasters twijfelen of hij het nog in zich heeft om een goede film te maken. Hitchcock is inmiddels namelijk zestig jaar en de laatste jaren heeft hij steeds vaker de overstap gemaakt naar (het als inferieur geziene) televisie gemaakt. Daarnaast was zijn recente filmVertigoeen flop aan de box office. Hitch – zoals de regisseur door zijn vrienden genoemd wordt – is naarstig op zoek naar een nieuw en tegelijkertijd vernieuwend project, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Gelukkig heeft hij zoals altijd zijn vrouw Alma Reville als steun en toeverlaat aan zijn zijde. Maar dan krijgt hij plotseling de romanPsychovan schrijver Robert Bloch onder ogen, dat gebaseerd is op de ziekelijke seriemoordenaar Ed Gein. Hoewel zijn omgeving het hem afraadt, besluit de dwarse regisseur datPsychozijn nieuwe film zal worden. Maar hij vindt de nodige tegenslagen op zijn pad. Paramount wil dit duistere verhaal niet produceren, de censuur houdt nauwlettend in de gaten of hij niet over de schreef gaat en zijn financiële zekerheid staat op losse schroeven. Als klap op de vuurpijl drijft Hitchcock’s norse gedrag zijn vrouw Alma bij hem weg.

Alfred Hitchcock is zonder twijfel één van de beste en meest geliefde regisseurs aller tijden. Deze ‘Master of Suspense’ maakte een hoop klassiekers en zijn duistere gevoel voor humor wist deze een eigen gezicht te geven. 32 jaar na zijn dood besloot men dat het leven van Hitchcock interessant genoeg was om een film te dragen. Hiervoor neemt de relatief onervaren regisseur Sacha Gervasi de periode waarin Hitchcock beslootPsychote maken, misschien wel zijn bekendste werk, dat niet zonder slag of stoot gemaakt kon worden.Hitchcockwerd gebaseerd op het boekAlfred Hitchcock and the Making of Psycho.

Inmiddels is natuurlijk bekend dat de film uiteindelijk één van zijn grootste successen is, mede dankzij een uitgekiende reclamestrategie. Het is dan ook aan te raden omPsychote zien voordat je aanHitchcockbegint, want hoewel het slechts een deel van de film beslaat, gaat de regisseur er vanuit dat de kijker bekend is met dat werk. Toch is de reis van Hitchcock tijdens deze film niet het belangrijkste aspect. De kern draait namelijk om de relatie met zijn vrouw Alma en dan met name over zijn obsessie met actrices en haar onderhuidse spanning met scenarist Whitfield Cook.

Voor de liefhebber van Hitchcock valt er voldoende te genieten. Zijn unieke benadering van het filmmedium is interessant om te zien, met name door de fantastische acteerprestaties. Met behulp van meesterlijke make-up transformeert Anthony Hopkins in Alfred Hitchcock. Zelden heb je het idee dat je hier naar acteerkanon Hopkins zit te kijken; altijd ís hij Hitchcock. Maniertjes, stemgebruik en manier van bewegen zijn nagenoeg perfect geïmiteerd. En gelukkig krijgen we hier niet alleen zijn positieve eigenschappen te zien. Naast hem schittert Helen Mirren als zijn breekbare echtgenote Alma Reville, die zichtbaar moeite heeft met ouder worden. Verder zijn er zeer sterke bijrollen voor Danny Huston als de charmante scenarist Cook, Michael Wincott als seriemoordenaar Ed Gein en mag Kurtwood Smith (vader Red uitThat ‘70s Show) zijn kunstje – in positieve zin – herhalen als norse censuurvoorzitter. Als vrouwelijk schoon inPsychozien we ten slotte Scarlett Johansson en Jessica Biel.

Toch is de film jammer genoeg geen meesterwerk geworden. Het grootste mankement is dat men in ruim anderhalf uur veel te veel informatie en zijlijntjes wil proppen. Die zijn voor het grootste deel interessant, maar omdat men te weinig tijd heeft om ze naar behoren uit te werken, voelt het eindproduct fragmentarisch aan. Daarom krijgt de prent nooit het gewicht dat het verdiend had en blijft alles wat aan de oppervlakte hangen.

Hitchcockis een alleraardigste blik in de keuken van ‘s werelds meest geliefde regisseur. Er zijn nadelen te noemen, zoals de fragmentarische opbouw, maar de positieve punten wegen veel zwaarder, met als hoogtepunt het acteerwerk. De liefhebber van biopics zal met deze film wel aan zijn trekken komen. Voorwaarde is echter wel dat jePsychogezien hebt en enigszins affectie hebt met Alfred Hitchcock, want anders wordt het een lange zit.