Een sequel die zijn voorganger evenaart.
Tot dusver hebben we dit jaar al vanCaptain America,The Amazing Spiderman, The Raiden21 Jump Street uitstekende vervolgdelen gezien. Ook de makers vanHow to Train Your Dragonweten vakkundig het niveau van het origineel door te zetten. De less-is-more uitspraak gaat voor veel sequels op, maar dit gegeven lijkt een omslag te gaan maken. Zo weten de bovengenoemde titels met een flink budget toch goed uit te pakken. Dit komt voornamelijk doordat de meerderheid van deze titels opzichzelfstaand aanvoelt, waardoor de kijkervaring even verfrissend is als de eerste keer dat je ermee in contact kwam.
Nieuw hoofdstuk
How to Train Your Dragon 2doet dit door middel van een uitstekende insteek. Zo zijn de karakters allemaal een tikkeltje volwassener geworden, met nieuwe uitdagingen en moeilijkheden. Hiccup, die wederom ingesproken wordt door Jay Baruchel, heeft een baardje laten staan en heeft de taak van Columbus in zijn fantasierijke wereld op zich genomen. Daarnaast is het dorpje Berk compleet veranderd doordat de inwoners allemaal hun eigen draak hebben gekregen en zij voor hun vermaak drakenraces organiseren, waarbij het de bedoeling is om in-de-lucht-geschoten schapen op te vangen en in mandjes te deponeren. De tijd die de schrijver/regisseur Dean DeBlois besteedt aan de uitleg van het vorige deel is miniem, maar doordat het verhaal zijn eigen weg opgaat, is het ook voor de nieuwe kijkers begrijpelijk en voelt het voor de fans als een warm welkom.
Drakentrainers
Dean DeBlois bewerkstelligt de avontuurlijke kant van Hiccup op een prachtige manier, die gepaard gaat met zijn spirituele verkenning en pacifistische overtuigingen. Hiccup is zelfverzekerd dat hij, net als hij in het eerste deel bij zijn vader deed, Drago Bludvist op een vredelievende manier kan overhalen om zijn buitenproportionele oorlog die hij is begonnen te stoppen. Drago is een soort Cesar Millan van de drakentrainers en onderwerpt hen - in tegenstelling tot de zachtaardige Hiccup - op een hardhandige manier, om ze vervolgens te gebruiken voor kwade doeleinden. Hierbij komt Hiccup allerlei geheimen te weten over de draken en zichzelf. Nu moet hij samen met zijn drakenmaatje Toothless tegen het kwaad vechten en een grote stap maken naar volwassenheid.
Conclusie
Deze gepresenteerde fantasiewereld werkt geweldig en opnieuw krijg je de drang om zelf ook een draak te willen gaan temmen. Hoewel dat in de realiteit natuurlijk onmogelijk is, moet je toegeven dat dit het grootste compliment is dat een animatiestudio als Dreamworks kan ontvangen. Van de eigenaardige humor tot de vindingrijke art design, over alles is tot in de puntjes nagedacht. Daarnaast zitten de verhaallijnen uitermate slim in elkaar en zorgt het hoge tempo, waarbij Dean DeBlois de verdiepingen van Hiccup snel afwisselt met de luchtige drakengekheid, voor een prettig avontuurlijke sfeer die zowel voor kinderen als volwassenen aanstekelijk kan werken. We wisten dit al met het vorige deel, maar met de hoeveelheid verassingen en een opzichzelfstaand verhaal weet het nogmaals dezelfde creatieve hoogte te bereiken.
