Identity Thief - recensie

De zoveelste komedie uit de mediocratie die Hollywood vaak is.

De promotie vanIdentity Thiefbelooft heel wat: de regisseur van het zeer sterkeHorrible Bosses, de producer van het leukeTED, de actrice uitBridesmaids, en de acteur van het eerdergenoemdeHorrible Bossesworden behoorlijke verwachtingen gecreëerd voor deze komedie. Maar zoals wel vaker geldt voor films die het voor de promotie moet hebben van grote namen van acteurs en makers van succeskomedies blijkt ook in het geval vanIdentity Thiefdat in het verleden behaalde prestaties geen garantie bieden.

Acteur Jason Bateman heeft een aardige carrière ontwikkeld als het gaat om komedies. Naast goede komische films (zoalsJunoenHorrible Bosses) heeft hij ook een aantal keren de plank flink mis geslagen met films alsThe Change-Up enCouples Retreat. Zoals bijna altijd speelt Bateman ook in deze film een doorsnee hardwerkende modelburger, genaamd Sandy Patterson. Sandy woont in Denver en is het type persoon dat de regels gedwee volgt en een vlekkeloze reputatie heeft. Zijn leven verandert al na vijf minuten in de film in een ware nachtmerrie. Dit alles wordt veroorzaakt door Diana (gespeeld door Melissa McCarthy) die Sandy’s identiteit vervalst en nu dus door het leven gaat als Sandy Patterson. Diana leeft in Florida in weelde van haar vervalste creditcards en al snel komt de echte Sandy erachter hoe de vork in de steel zit. De politie laat blijken niet erg zwaar te tillen aan de zaak en dus besluit Sandy naar Florida te reizen om Diana te confronteren en eigenhandig naar Denver te slepen om haar te laten berechten.

Identity Thiefis geïnspireerd door roadmovies alsPlanes, Trains & AutomobilesenMidnight Run. Het overgrote deel van de film bestaat dan ook uit de roadtrip die Sandy met Diana maakt om haar naar Denver te krijgen. Dit gaat uiteraard gepaard, zoals dat hoort bij een roadmovie, met ontmoetingen met rare snuiters en een steeds penibel wordende situatie. Daarbij komt dat de twee ook nog eens achtervolgd worden door een premiejager en twee vuurgevaarlijke criminelen. Dit alles wordt ingezet door de filmmakers om de relatie tussen Sandy en Diana te onderzoeken en te ontwikkelen. Zo leert de stijve Sandy wat het is om de regels te breken en leert Diana om te gaan met de identiteitscrisis waar ze zich op meerdere manieren in bevindt.

Ook Melissa McCarthy heeft net als Jason Bateman veel ervaring op het gebied van komedies. Ook zij wisselt goede (zoalsBridesmaids) en minder goede (zoalsThis Is 40) komedies met elkaar af. Dat de twee nu samen in een film spelen is natuurlijk een gemakkelijke optelsom geweest voor de producenten in Hollywood. Bateman en McCarthy spelen de rollen die we inmiddels wel van ze kennen. Het plot is verder nogal standaard en kan niet tippen aan de films die de makers van deze film hebben geïnspireerd. Soms veer je als kijker op en wordt het leuk (vooral wanneer de figuur Big Chuck ten tonele verschijnt) maar vaker dan dat volgen hierop teveel doorsnee en simpelweg gemakzuchtige scènes.

Identity Thief valt in de categorie komedies die, zoals de Engelsen dat zeggen, ‘a dime a dozen’ zijn. Jason Bateman en Melissa McCarthy spelen de rollen die we van ze kennen, en doen dat zeker goed. Helaas is de verhouding tussen erg grappige en doorsnee scènes onder de maat. Door het matige niveau zakken ook de treurige en serieuzere momenten er helaas doorheen.