Kan The Fall -regisseur Tarsem Singh overweg met een budget van 70 miljoen?
Na de visuele pareltjes The Cell en The Fall komt Tarsem Singh met een film die door de trailer aan 300 deed denken en met een budget van 75 miljoen een grotere film is dan zijn eerdere werk. Hij heeft voor Immortals wederom zijn vaste kostuum designer Eiko Ishioka (ook bekend van Coppola’s Dracula ), opgetrommeld en heeft met Mickey Rourke en John Hurt twee bekende namen gestrikt. Maar is dit genoeg om ook van Immortals een goede film te maken?
Hyperion op oorlogspad
Immortals vertelt het verhaal van de moordlustige koning en titaan Hyperion (Rourke) die met zijn leger een groot deel van Griekenland in de as legt. Zijn doel: het vinden van de boog van Epiru. De mythische boog zou tijdens een gevecht tussen de titanen en de goden in de mensenwereld terecht gekomen zijn. Met deze boog kan hij de gevangengenomen titanen opnieuw vrijlaten en zo de goden aanvallen, aangezien de titanen de enigen zijn die de - schijnbaar toch niet zo onsterfelijke - goden kunnen doden. De goden kijken noodgedwongen toe, op interventie met de mensen staat namelijk de doodstraf. Zeus (Luke Evans) omzeilt deze regel door zich als oude man (John Hurt) uit te geven en de potentiële leider in het gevecht tegen Hyperion, Theseus (Henry Cavill), op te leiden tot een uitstekende vechtmachine. Samen met het orakel Phaedra (Freida Pinto) trekt Theseus er op uit om Hyperion te stoppen.
Trouw aan de mythe?
Als het om de Griekse mythologie gaat, blijkt Hollywood het niet zo nauw te nemen met de gestelde werken. Zo schoof Troy de Ilias aan de kant en gaf zijn eigen interpretatie van de mythe zonder rekening te houden met het originele verhaal. En vorig jaar was Clash of the Titans wel érg losjes gebaseerd op de Griekse mythe van Perseus. Hoewel Immortals een vrij oppervlakkig script heeft, misbruikt de film gelukkig nauwelijks origineel bronmateriaal. Er wordt simpelweg een verhaal verteld over de titaan Hyperion - die nauwelijks aandacht krijgt in de klassieke Griekse mythes - en Theseus. Hoewel dit verhaal dus niet gebaseerd is op een bekende mythe, worden wel enkele elementen uit andere mythes van Theseus overgenomen. Zo zit het gevecht met de Minotaur, de bekendste mythe van Theseus, op een eigen manier in de film verwerkt. Ook het uiteindelijke lot van Theseus is trouw aan de oorspronkelijke mythes. Daarnaast is het fijn om te zien dat de goden dit keer, in tegenstelling tot Troy , niet genegeerd worden.
Visueel pareltje
Degene die The Cell en The Fall hebben gezien weten dat de naam Tarsem Singh garant staat voor een visuele stijl om van te watertanden. Ook in Immortals zullen je ogen weer volop genieten: prachtige aerial shots, symmetrische establishing shots en haarscherpe close-ups, vol met prachtige goudtinten en geweldige over-de-top kostuums van Ishioka. In nagenoeg elk shot wordt rekening gehouden met het 3D aspect van de film. Zo wordt er constant diepte gecreëerd, waardoor het 3D-effect zeer goed werkt. Vooral in de actiescènes wordt het meer dan een gimmick, je krijgt echt een beter gevoel van de schaal en de intensiteit van de gevechten. Tijdens één van de hoogtepunten van de film, waarin de goden tot actie overgaan, wordt met effectief gebruik van slow-motion en dieptewerking een ontzettend brute en tegelijk prachtige vechtscène voorgeschoteld. Terwijl het ene hoofd van de vijand op de achtergrond nog uit elkaar spat, wordt de volgende vijand door één van de goden al weer doormidden gereten. Je kijkt dus door de twee helften van de badguy naar het uit elkaar gesplashte hoofd van de achterste badguy. Geweldig!
Slechte casting
De film heeft een niet al te indrukwekkend plot: goodguy versus badguy op een grote schaal en zonder al te veel nuance. En aangezien de casting behoorlijk slecht gedaan is, levert dat soms wat mindere momenten op in de film. Zo lijken de goden in de film, waaronder oppergod Zeus en godin van oorlog en wijsheid Athena, een stel jonkies die vooral om hun uiterlijk gecast zijn. Nergens zijn ze charismatisch of memorabel. Alleen hun brute vechtscènes laten hun goddelijkheid zien, maar verder doen ze nergens denken aan de beelden die van Zeus of Athena bestaan. Ook Theseus is behoorlijk zwak gecast. Cavill heeft - buiten zijn looks en sixpack - te weinig charisma. Ook zijn speech op het slagveld komt weinig overtuigend over. Wél goed is Mickey Rourke als slechterik Hyperion. Hij zet een vreselijk en smerig persoon neer. Nagenoeg de hele film knauwt hij ranzig op stukken fruit of noten en spuugt alles even smerig weer uit. Hij bedreigt zijn onderdanen en doet niet moeilijk over een doorgesneden keeltje meer of minder. Zijn ziekste scène, waarin hij impliciet dreigt met het verkrachten van zo veel mogelijk vrouwen, is dan ook goed om hem tot op het bot te verachten. John Hurt is ook prima in deze film, maar zijn rol is gewoon te klein om echt indruk te maken.
Conclusie
Tarsem Singh heeft met The Cell en The Fall bewezen een regisseur met veel potentie te zijn. Met Immortals heeft hij nu ook zijn strepen verdiend als grote Hollywood regisseur die visueel lekker extreem durft te zijn. Nu nog een betere scriptschrijver en casting en Singh zou nog wel een zéér interessante film kunnen maken in de toekomst. Immortals is een audiovisuele achtbaanrit in het oude Griekenland, vol met goud, prachtige kostuums en camerawerk met gevoel voor diepte.
