In Another Country - recensie

Drie keer dezelfde personages, drie keer een ander verhaal.

De kunst van het vertellen, gecombineerd met de liefde voor vorm. Zo zou het werk van de Zuid-Koreaanse filmmaker Hong Sang-soo het beste kunnen worden omschreven. Hij maakte zijn filmdebuut in 1996 op het International Film Festival Rotterdam met The Day A Pig Fell Into The Well. Sindsdien maakte hij meer dan een dozijn films die op grote festivals in première zijn gegaan, maar hier niet werden uitgebracht.In Another Countrydraaide vorig jaar in het hoofdcompetitieprogramma van Cannes en haalt nu pas de Nederlandse bioscoop. Het is zijn eerste film die hier wordt gedistribueerd en het feit dat Isabelle Huppert een hoofdrol speelt, zal hier zeker aan hebben bijgedragen.

In Another Countryis opgezet als een drie-luik, waarbij telkens dezelfde acteurs in hetzelfde huis en aan hetzelfde strand verschillende personages uitbeelden, met Anne (gespeeld door Huppert) als centrale persoon. De drie delen worden aan elkaar gelijmd door een Koreaans meisje met filmambities dat de verhalen aan de keukentafel verzint. In het eerste stuk speelt Huppert een succesvolle filmmaakster, in het tweede deel heeft ze een affaire met een Koreaanse regisseur en in het derde deel probeert ze na een scheiding de draad weer op te pakken. Het levert scènes op die subtiel van elkaar verschillen, maar waar ook telkens weer dezelfde elementen terugkeren: de zoektocht naar een vuurtoren, de flirt met de knappe strandwacht en de misverstanden door taal- en cultuurbarrières.

Het is duidelijk dat de vorm en het spelen ermee voorop staat. Het acteren is soms wat houterig en de dialogen wat geforceerd. Toch weet de film te boeien doordat regisseur Hong Sang-soo op innemende manier zware thema's als relaties, jaloezie en dronkenschap weet te koppelen aan een lichte vorm vol humor en ongemakkelijkheid over taal- en cultuurverschillen. Gedurende de film komen de personages ook steeds meer tot leven, al zijn ze telkens iemand anders. Het gaat om de ontdekkingstocht, niet om het einddoel. Zo is op een gegeven moment de kleine vuurtoren in beeld, maar wordt er verder geen woord aan vuil gemaakt.

De cameravoering is eenvoudig met mooie shots van de badplaats Mohang. Alleen als soms de camera schokkerig inzoomt, lijk je ineens in een home movie beland te zijn. Het spelen met vorm en film-over-film is de laatste jaren meer terug te zien in de Koreaanse art-house cinema. Hiermee is de film ook meer dan de drie hoofdstukken. Want wat is werkelijkheid en wat is verzonnen? Het doet denken aan Groundhog Day (waarbij de weerman elke dag aan dezelfde dag moet beginnen) gecombineerd met Copie Conforme(waarbij een man en een vrouw spelen dat ze een echtpaar zijn, of toch niet). Daarmee wordt de titel van de film ook een mooie metafoor.

In Another Countryis een speelse zoektocht naar vorm en werkelijkheid. Het acteren is soms wat houterig en de dialogen ietwat onnatuurlijk, waardoor een deel van de geloofwaardigheid verdwijnt. Maar de film is door de vertelstructuur zodanig innemend, dat je daar makkelijk overheen stapt. Hoe ongemakkelijk maar charmant miscommunicatie kan zijn, dat laat de film mooi zien, te beginnen al met de titel.