Insidious: Chapter 2 - recensie

Insidious: Chapter 2is vooral meer van hetzelfde en weet sporadisch te verrassen. Alleen voor fans van het origineel.

Insidiouswas het kindje van horrorspecialist James Wan (Saw), die eerder dit jaar metThe Conjuringal heeft laten zien over stalen zenuwen te beschikken. Voordat hij volgend jaar een overstap maakt naar het actiegenre met het zesde deel inThe Fast and the Furious-reeks levert hij nog evenInsidious 2af.Insidious: Chapter 2, zoals de volledige titel luidt, is het directe vervolg op het succesvolle eerste deel uit 2010. In die film verhuisden Josh en Renai Lambert (Patrick Wilson en Rose Byrne) met hun kinderen Dalton, Foster en Cali naar een mooie vrijstaande villa waar niets hun geluk in de weg leek te kunnen staan. Totdat Dalton in een coma raakte.

Zo begonInsidiousmeteen spannend. Dalton bleek een magneet te zijn voor geesten die via zijn lichaam weer een weg terug probeerden te vinden naar het leven. Hij bleek samen met zijn vader Josh over een speciale gave te beschikken, waardoor ze contact konden leggen met het hiernamaals door als het ware uit hun lichaam te stappen tijdens de slaap. Aan het einde van het eerste deel leek Dalton verlost te zijn van zijn plaaggeesten. Het tweede deel begint dan ook met de pogingen van de familie Lambert om hun leven weer op de rails te krijgen. Natuurlijk blijkt al snel dat Dalton nog niet is verlost van zijn nachtmerries. Ook Josh lijkt opgejaagd te worden door oude kwelgeesten.

Gemixt resultaat

Josh blijkt regelmatig bezoek te hebben van een geest die hem ook als kind niet met rust kon laten. Net als in het eerste deel moet Renai proberen om haar familie te redden. Deze keer natuurlijk ook weer met behulp van de ervaren ghostbusters Specs en Tucker (Leigh Whannel en Angus Sampson). Nieuw in dit deel is oude rot Carl (Steve Coulter), die als paranormaal expert in de voetsporen moet treden van de in het eerste deel overleden Elise Rainier (Lin Shaye). Wat volgt is een zoektocht naar de bron van het kwaad via verschillende oude huizen, verlaten ziekenhuizen en krakende zolders. Er zit dus meer afwisseling in de locaties ten opzichte van het eerste deel. Ook bevat de film een aantal leuke verwijzingen naar klassiekers uit het genre, zoalsPsycho, Poltergeist en meer recente films zoalsParanormal Activity.

Krakende trappen, babyfoons, vanzelf spelende piano’s, poppen, donkere zolders en kelders zijn allemaal aanwezig in dit tweede deel. Net zoals in het eerste deel worden deze niet bijzonder originele aspecten op momenten effectief ingezet. Het niveau van het eerste deel wordt echter zelden gehaald. Helaas zijn ook sommige plotwendingen erg ongeloofwaardig. Renai weet dat haar man als kind een gave had om contact te leggen met het hiernamaals, maar ziet niet dat hij ook nu weer bezeten is. Als kijker zie je dit al lang aankomen. Als Josh dan eindelijk los mag gaan is hij wel weer een effectieve versie van Freddy en Jack Torrance. Here’s Josh!

James Wan heeft als regisseur aangetoond erg goed uit de voeten te kunnen met het horrorgenre.Insidious 2is helaas niet één van zijn beste films geworden. Hij weet door bepaalde camerashots de spanning effectief op te bouwen, maar de film wil zoals veel sequels eigenlijk net iets te veel van alles. Daarnaast is de soundtrack dit keer wel heel overdreven aanwezig en doet daardoor afbreuk aan de impact van bepaalde scènes. Gelukkig zijn Rose Byrne en Patrick Wilson goed op dreef en zijn Specs en Tucker af en toe erg grappig, waardoor de film nooit verveelt.

Conclusie

Insidious 2is een redelijke horrorfilm geworden, zonder de spanning van het eerste deel te evenaren. Dat is vooral te danken aan de vele gebruikte clichés, waardoor je schrikmomenten al van ver aan ziet komen. De muziek is nu eens niet sfeerverhogend, maar leidt juist af. Daarnaast is de film op momenten wel grappig en spannend en zit het tempo er goed in. Vooral leuk dus voor fans van het eerste deel