Io Sono L'Amore - recensie

De Italiaanse aristocratische familie Recchi staat op het punt een aantal veranderingen te ondergaan. "Ik hou niet van veranderingen", bromt grootvader Recchi. En dat is een uitspraak die voor vele familieleden opgaat.

De van oorsprong Russische Emma (Tilda Swinton) heeft haar plek veroverd in de aristocratische Italiaanse Recchi familie. Nadat ze haar man Edoardo (Gabriele Ferzetti) drie kinderen heeft gebaard en deze tot intelligente succesvolle volwassenen wist op te voeden, rest haar niets anders dan de perfecte huis- en gastvrouw te spelen. Emma zit gevangen in het leven van de Recchi's, een zekerheid die haar steeds meer begint te vervelen. Als de familie samenkomt voor een uitbundig diner ter ere van de verjaardag van grootvader Recchi, blijkt dat de toekomst van Emma niet zo zeker is als die lijkt. Opa maakt zijn verrassende plannen voor de bedrijfsovername bekend, kleinzoon Edoardo (Flavio Parenti) stelt zijn kersverse verloofde Eva (Diane Fleri) voor aan de familie en tevens stelt hij zijn moeder, Emma, voor aan zijn vriend Antonio(Edoardo Gabbriellini) die als chefkok werkt. De onconventionele bedrijfsplannen laten de gecontroleerde manieren van de familie Recchi verbleken. Emma raakt in de ban van de kookkunsten van chefkok Antonio. De veranderingen binnen de familie doen de spanningen hoog oplopen terwijl ze allemaal moeten accepteren dat die onvermijdelijk zijn.

Twintig jaar
Ongeveer twintig jaar geleden stuurde regisseur Luca Guadagnino een bericht naar Tilda Swinton met het idee voor een film over een vrouw die gevangen zat in een aristocratische familie. Guadagnino wilde Swinton voor de rol, en niemand anders, maar Swinton reageerde nooit op het bericht en de film werd niet gemaakt. Acht jaar later ontmoetten Swinton en Guadagnino elkaar op de set van The Protagonists in Londen. Swinton vroeg hem hoe het is afgelopen met de film, waarop Guadagnino antwoordde dat de film nooit gemaakt is omdat Swinton nooit op zijn aanbod was ingegaan. Het kan schuldgevoel of oprechte interesse zijn geweest, maar vanaf dat moment ging het balletje voor Io Sono l'Amore rollen. In 2003 werd de trein ook echt op de rails gezet en begon de productie met research voor de film waarbij Swinton telkens nauw betrokken was. Deze betrokkenheid was broodnodig omdat Swinton voor de rol Russisch en Italiaans moest leren. Een uitzonderlijke prestatie die aangeeft hoeveel energie ze bereid was te stoppen in dit project.

Kijkersmagneet
"Ik hou niet van verandering", bromt de gedateerde grootvader als hij het verjaardagscadeau van zijn kleindochter in ontvangst neemt. De oude man was gewoon prachtige, zelfgemaakte schilderijen van zijn kleindochter te krijgen, maar nu moet hij genoegen nemen met een ingelijste oude foto. De familie Recchi doet een beetje denken aan de familie in Festen . In beide films dient een eettafel als decor wanneer de veranderingen binnen de familie worden onthuld. In Io Sono l'Amore draait het echter meer om familiedrama zonder thriller elementen.Tilda Swinton eist alle aandacht op zodra ze in beeld verschijnt; haar altijd ijzige voorkomen, het verfijnde acteren en de toewijding die ze in deze rol legt zijn een ware kijkersmagneet. Een must, want aangezien de film voor het leeuwendeel om haar karakter draait is het noodzaak om Emma te kunnen begrijpen en te volgen. Films over vreemdgaan roepen doorgaans weinig sympathie op voor de vreemdganger, het is anders als een vrouw het doet. Het is anders als het in een Zuid-Europees land gebeurt. Vrouwen lijken in de regel meer hun hart te volgen, vreemdgaan als resultaat van opgestapelde passie en begeerte. Wanneer het dan eindelijk gebeurt, kunnen we niets anders dan opgelucht adem halen.

Echte rimpels
Kluun is een klootzak en elke andere man die op zijn Hollands buiten de deur wil neuken, is veroordeeld tot datzelfde genre. Maar vrijen tussen de Italiaanse bergen terwijl de bijen zoemen, dat is vanzelfsprekend. Niet alleen acteerprestaties maar de prachtige camerabeelden en de Italiaanse omgeving zijn gewoon een excuus om het vreemdgaan als een logische stap te zien. De seksscènes in Io Sono l'Amore verdienen een apart vermelding. Ze zijn zo realistisch en toch kunstzinnig in beeld gebracht. Echte lijven met rimpels en haar vloeien al schitterend in elkaar over. De camera filmt veel plekjes, maar stopt net op de momenten dat je nieuwsgierig wordt naar meer. Een kleinschalig erotisch spel met de kijker, als je er van houdt natuurlijk.
Verandering is het thema dat centraal staat in Io Sono l'Amore , voor elk personage verandert er iets en Emma lijkt hierbij een bindende factor. Vanwege deze factor blijven de minder belangrijke verhaallijnen minstens zo interessant. Io Sono l 'Amore draait vooral om de personages en hun innerlijke worstelingen met de veranderingen. Dat laat weinig ruimte over voor spanningsopbouw of bijzondere plotwendingen. Uiteindelijk stevent het verhaal dan ook op een onvermijdelijke climax af. Maar ach,we hebben inmiddels al aardig wat climaxen achter de rug om die laatste te vergeven.

Weinig mensen houden van veranderingen, maar ze zijn onvermijdelijk. laat de veranderingen in liefde, dood en leven zien door de ogen van het intrigerende personage; Emma. Tilda Swinton weet alle aandacht op zich te vestigen door haar geweldige spel en verschijning. Niet alleen de acteerprestaties maar ook de prachtige beelden en dramatische muziek maken van deze vrouwelijke vreemdganger een sympathiek personage dat eindelijk het pad naar haar vrijlating bewandelt. Dat de film uiteindelijk geen bijzondere plotwendingen verzorgt, kunnen we hem, net als Emma, wel vergeven.