Jack the Giant Slayer - recensie

Een spannend verhaal voor het slapengaan.

De afgelopen jaren kan het toch niemand ontgaan zijn dat er zoveel sprookjes in de bioscopen zijn verschenen. Onlangs verscheen nog een nieuwe versie van Hans en Grietje en vorig jaar verscheen Sneeuwwitje zelfs tweemaal op het witte doek. Nu is het de beurt aanJack the Giant Slayerwaarin twee wat onbekendere sprookjes worden vermengd tot een prima avonturenfilm.

Op een regenachtige koude avond leest de vader zijn zoontje Jack een verhaal voor. Het vertelt over gigantische reuzen die boven het wolkendek leven en op een dag een weg naar de mensenwereld weten te vinden door van een plotseling gegroeide bonenstaak naar beneden af te dalen. De mensenetende giganten worden uiteindelijk overwonnen door Koning Erik die over een magische kroon beschikt die de reuzen tot onderdanigheid dwingt. De jonge Jack is gefascineerd door de legende van Koning Erik, maar is het wel een legende? Jack groeit op als arme boerenjongen en als hij op een dag voor het eerst de stad ingaat om het werkpaard van zijn oom te verkopen, raakt de film in een stroomversnelling en kan het avontuur echt beginnen.

Jack the Giant Slayer is zoals vermeld een vermenging van een paar minder bekende sprookjes, te weten Jack and the Beanstalk (in Nederland bekend als Sjaak en de Bonenstaak) en het puur Britse sprookje Jack the Giant Killer. Door de eeuwen heen is het sprookjes genre verworden tot een kinderlijk genre dat vooral geschikt is voor de jongste onder ons. Vooral Disney, een van de machtigste filmstudio’s vanaf de jaren '20, heeft deze ontwikkeling in een stroomversnelling gebracht als het gaat om sprookjes op het witte doek. Disney wist de soms eeuwenoude sprookjes zoals Doornroosje, De Kleine Zeemeermin, en Sneeuwwitje om te toveren tot lieflijke tekenfilms waaromheen een waar commercieel imperium werd gebouwd. Een paar jaar geleden kondigde Disney nog aan te willen stoppen met sprookjesverfilmingen maar daar zijn ze toch op teruggekomen aangezien de sprookjes in een nieuwe verpakking een groot succes bleken. Geen tekenfilms of animatie maar gespeelde films waarin de nieuwe technieken van de 21e eeuw zoals 3D en verfijnde CGI de mogelijkheden boden om de sprookjes in volle glorie tot leven te wekken.Jack the Giant Slayeris weliswaar van Warner maar behoort tot deze ware revival van het sprookje alhoewel regisseur Bryan Singer beweert dat hij al voor de herleving van het sprookjesgenre bezig was met deze film.

Met Bryan Singer (bekend vanThe Usual Suspects, en een reeksX-men films) als regisseur zou je kunnen verwachten een op zijn minst degelijke film te krijgen voorgeschoteld. En dat isJack the Giant Slayerzonder meer, hoewel je niet aan de indruk kan ontkomen dat vele andere regisseurs deze formulefilm ook wel hadden kunnen maken. Het idee van de bonenstaak die kilometers de hemel ingroeit en naar een nieuwe wereld leidt waarin wraaklustige reuzen wonen is erg leuk en ook goed uitgewerkt. Ook de 3D in de scènes waarin de bonenstaak wordt beklommen is nuttig gebruikt. De giganten worden ook prima vertolkt met de grappige acteur Bill Nighy in de rol van de grote leider.

Jack the Giant Slayer is de zoveelste film in het vernieuwde sprookjesgenre en levert een humorvolle, leuke, lichtzinnige, maar redelijk standaard avonturenfilm op. Alles wat je verwacht van dit soort films wordt dan ook opgediend, zoals grappige punchlines, een onmogelijke liefde die toch mogelijk blijkt, en genoeg adequate actiescènes die deze film tot een leuk hapsnap avontuur maken.