Jackass Presents: Bad Grandpa - recensie

Do not try this at home, or anywhere else for that matter.

Jackass is altijd een soort anti-MacGyver geweest. In plaats van grote problemen op te lossen met alledaagse voorwerpen, proberen de mannen van de MTV-hitshow deze voorwerpen te gebruiken om de meest irrationele experimenten uit te voeren. Uiteraard het liefst zo gevaarlijk en pijnlijk mogelijk. Of de stunt daadwerkelijk wordt uitgevoerd, doet er niet zoveel toe. Het opzoeken van het gevaar zelf was de crux, niet het overwinnen ervan. In de titel van de vierde film wordt de naamJackass vergezeld door de ondertitelBad Grandpa. In dit nieuwe werk in de serie doet men grotendeels afstand van het pure non-fictie standpunt van de franchise, althans, tot op zekere hoogte.

In het centrum vanBad Grandpa staat Irving Zisman, een tachtigjarige opa die van de makers het label ‘bad’ toebedeeld heeft gekregen. Waarom dit is, blijkt al snel: opa Zisman is niet de meest pedagogisch verantwoorde voogd voor zijn kleinzoontje Billy. De taak voor hem te zorgen wordt hem opgelegd wanneer Billy’s crackverslaafde moeder het gevang in wordt gestuurd. De kleine man zal hierdoor richting de andere kant van het land moeten worden vervoerd om hem bij zijn biologische vader te krijgen. Voor Zisman komt dit echter op een ongelukkig tijdstip. Zijn vrouw is namelijk kortgeleden overleden, waarna hij hoopte eindelijk van zijn nieuwe vrijheid te kunnen genieten. Dat kan hij voorlopig even vergeten.

Verborgen camera

Tot zover het fictionele gedeelte. Behalve dit bescheiden plot blijft de film op microniveau gewoon bestaan uit een serie sketches, aan elkaar gelinkt door de aanwezigheid van dezelfde karakters. In de sketches zelf wordt echter niet zozeer gefocust op het uithalen van sadistische stunts. In de plaats daarvan zijnCandid Camera-achtige sequenties gekomen waarin alle extra’s niet op de hoogte zijn van het om zich heen spelende narratief. Dit werkt wellicht in het bite-sized formaat op televisie, inBad Grandpa zorgt het voor een merkwaardige mix van genres dat niet altijd even goed uitpakt.

De eerste misstap doet zich al snel voor in de vorm van een greep naar het vulgaire. In één van de eerste sketches bevindt opa zich namelijk in een penibele situatie: zijn jongeheer is vast komen te zitten in de frisdrankautomaat. Zogenaamde hilariteit ontstaat wanneer hij onwetende omstanders vraagt hem te helpen. De meeste van dit soort momenten gebruiken dezelfde grondstof ter opwekking van de lach als Benidorm Bastards: de wat vreemde combinatie van een bejaard personage en een absurde situatie. Deze put staat na een aantal sketches al vrij snel droog. Na de zoveelste oude-man-loopt-mannelijke-stripclub-binnen of jong-kind-zuipt-samen-met-opa-in-het-park scène heb je het als kijker wel weer gezien.

Toch isBad Grandpa niet volledig zonder daadwerkelijke humor. Dit is voornamelijk te danken aan de kleine momentjes tussen de twee hoofdrolspelers. Er komt een zekere vermakelijke rebellie voort uit het opmerkelijke duo dat doet denken aan films alsPaper Moon,The ProfessionalenTrue Grit. Jackson Nicoll, de jongen die Billy speelt, is erg charismatisch en vervult de rol van bijdehand ventje erg goed. Wanneer hij alleen over de straten van de stad strompelt, tegen een willekeurige voorbijganger verklarend dat deze vanaf nu zijn vader zal zijn, werkt hij overtuigend affectie en een lach op. Ook lijktJackass-veteraan Johnny Knoxville – die overigens door de make-up vrijwel niet te herkennen is – daadwerkelijk lol met de jongen te trappen. Als er dan nog een zoetsappig indienummer onder gegooid wordt, ontstaan er wat oprechte feel good momenten. Hier wordt duidelijk dat er ergens een stevig idee aan de basis vanBad Grandpaligt.

Conclusie

Bad Grandpa is een geval apart. De film kent diepe dalen, maar daar tegenover staat de goed werkende chemie tussen de twee hoofdrolspelers die wordt gecomplementeerd door een sterke soundtrack. Het aaneen verbinden van de sketches door middel van een simpel plot is geen slecht idee, maar het gat tussen de twee werelden blijft toch te groot. Deze vreemde spin-off kent zijn momenten, maar is als geheel een onsamenhangend rommeltje.