Jobs is een dertien-in-een-dozijn biopic over de man die een hekel had aan dertien-in-een-dozijn.
Hoewel de verering van Steve Jobs (en Apple) soms overdreven vormen aanneemt, kan niet ontkend worden dat Jobs één van de grootste innovators van de moderne tijd is. Nu we zijn producten iedere dag gebruiken, vergeten we soms hoe ongelofelijk en bijzonder uitvindingen als de iPod en de iPad zijn. Dankzij de iPhone hebben we nu de mogelijkheid om al onze favoriete muziek, films en foto's op een simpel apparaatje te zetten, waardoor we waar en wanneer we maar willen er naar kunnen kijken en luisteren. We kunnen feitelijk de beschikking hebben over de gehele populaire cultuur van de afgelopen honderd jaar. Dat was tot voor kort volkomen onvoorstelbaar. Het is jammer dat hetJobs, geregisseerd door Joshua Michael Stern, nooit lukt om te laten zien hoe bijzonder dit allemaal is. Het lijkt soms alsof de film gemaakt is door mensen die wel weten dat Steve Jobs een belangrijk man was, maar niet echt weten waarom hij dan belangrijk was.
Revolutionair
Het begint allemaal nog veelbelovend. Na een korte openingsscène waarin we zien hoe Steve Jobs (een goed acterende Ashton Kutcher) in 2001 de eerste iPod presenteert aan enthousiaste Apple-medewerkers, gaan we terug naar Jobs' jeugd in de jaren '70. Wanneer zijn vriend Steve Wozniak (Josh Gad) een nieuw besturingssysteem ontwikkelt waarmee het programmeren eenvoudiger wordt, haalt Jobs hem over om een presentatie te geven bij Homebrew, een club voor computergeeks. De presentatie verloopt niet geweldig, maar één verkoper raakt toch geïnteresseerd en bestelt 50 computers bij Jobs en Wozniak. Aangezien ze deze binnen een maand moeten leveren, hebben ze wat extra mankracht nodig. Jobs haalt een paar whizzkids van de straat en zo wordt, in de kelder van Jobs' ouderlijk huis, Apple Computers geboren. De film heeft veel plezier met het tonen van de genialiteit en de rebelse natuur van Jobs en zijn eerste 'collega's' bij Apple. Geholpen door een heerlijke jaren '70 soundtrack presenteert de film ze als een stel eigenzinnige genieën die beseffen dat ze de wereld kunnen en gaan veranderen. Dit zijn de enige momenten in de film die weten over te brengen dat wat Jobs deed écht revolutionair en bijzonder was. In de leukste scène van de film zien we Jobs wanhopig bellen naar potentiele investeerders in Apple. Hij doet dit op een ouderwetse telefoon met draaischijf. Al bellend loopt hij geirriteerd door het huis, maar is daar natuurlijk beperkt in vanwege de draad die er aan vastzit. We zijn sindsdien, mede dankzij Jobs, ver gekomen.
Lege begrippen
Na de goede eerste twintig minuten, tot het moment dat Apple een serieus bedrijf wordt, gaat het daarna fout met de film. Het lukt de filmmakers simpelweg niet om te laten zien waarom Jobs' werk bij Apple zo bijzonder is. Bovendien focust de film zich teveel op Jobs' ruzies met de aandeelhouders. Dat zou niet zo heel erg zijn als die ruzies niet zo saai waren en allemaal hetzelfde stramien volgen. De aandeelhouders zeggen dat Jobs te roekeloos met geld omgaat, Jobs verdedigt zich door op het belang van creativitieit, inventiviteit en eigenzinnigheid te wijzen. En wij worden dan geacht om sympathie voor hem te hebben. Dat lukt, maar voornamelijk vanwege het feit dat wij bekend zijn met de echte Steve Jobs. De filmmakers laten Jobs constant iets zeggen over het belang van creativitieit, innovatie en eigenzinnigheid. Maar het probleem is dat ze hier betekenisloze begrippen van maken. Ze laten nooit zien wat deze begrippen nu eigenlijk betekenen voor Steve Jobs, of hoe ze naar voren komen in zijn innovaties. Op een gegeven moment wordt Jobs geframed onder een portret van Albert Einstein, wat een nogal domme nietszeggende scène oplevert. We weten dat Jobs groots was. We willen echter weten wat hem in de visie van de filmmakers groots maakte.
Conclusie
Het lukt deze biopic over het leven van Steve Jobs niet om duidelijk te maken waarom Jobs nu zo belangrijk was. De film roept ook de vraag op waarom Steve Jobs nu zo belangrijk was voor de filmmakers. Zij lijken zelf vrij weinig waarde te hechten aan begrippen als eigenzinnigheid en creativiteit. Dit is een dertien-in-een-dozijn biopic die slaafs Jobs' leven volgt vanaf de oprichting van Apple tot zijn terugkeer na te zijn weggestuurd door de aandeelhouders. Er wordt netjes stilgestaan bij alle bekende episodes van zijn leven zonder dat daar een bijzondere draai aan wordt gegeven. De film is feitelijk amper meer dan een verfilming van Steve Jobs' Wikipedia-pagina.
