De adembenemende 3D-effecten, de stoere actie en het lekkere tempo verdrijven de ietwat dunne verhaallijn naar de achtergrond.
Het is onmogelijk dat er kinderen of volwassenen zijn die tijdens het zien van Kung Fu Panda uit 2008 zich niet hebben afgevraagd hoe het komt dat hoofdpersoon Po de Panda een gans als vader heeft. Niet dat het storend was, in tegendeel, maar het bleef een onbeantwoorde vraag. De filmmakers bij Dreamworks deelden die mening en besloten een vervolg te maken. Geholpen door zijn vrienden van de ‘Furious Five’ ontdekt Po in Kung Fu Panda 2 zijn herkomst, maar dat gaat niet zonder slag of stoot – letterlijk.
In de proloog zien we een tweedimensionaal getekende legende over de pauwenprins Shen (Gary Oldman) die wegens ongehoorzaamheid verbannen wordt door zijn ouders. Hij wil de macht terug wil, maar zal verslagen worden door ‘de zwarte met witte kracht’. Vanaf het eerste moment kun je niet anders dan genieten van de 3D-effecten, verwerkt in de film. Zowel van de diepte in de ‘plat getekende’ proloog en flashbacks, alsook van de bijzonder gedetailleerd vormgegeven locaties en figuren. Elk moment, elk shot is een feest van kleuren, vormen en details in de derde dimensie. Het 3D-effect is meer dan optimaal benut en is het beste sinds Avatar te noemen.
Onoriginele origine
Ondertussen komt panda Po (Jack Black) erachter dat hij geadopteerd is. Samen met de Furious Five (Angelina Jolie, Jackie Chan, Seth Rogen, Lucy Liu en David Cross) moet hij echter China redden van de duistere pauw Lord Shen met zijn vuurwerkwapen, zijn ganzenvader in angst over hun vader-zoonrelatie achterlatend. Jammer genoeg gaan de makers daar de mist in. Jennifer Yuh Nelson, voormalig head of story en nu debuterend regisseur, koos voor een voorspelbare en onoriginele achtergrond voor de Kung Fu Panda. Bij elke flashback weet je wat er komt en ver voor het einde kun je de zogenaamd losse eindjes aan elkaar knopen.
Vergeten en vergeven
Toch stoort de vlakke verhaallijn niet en daar zijn twee oorzaken voor. Ten eerste besef je je dat het een kinderfilm is en dat de doelgroep zich geenszins zal ergeren aan de simpele oplossingen. Ten tweede ligt het tempo van ontwikkelingen in het verhaal zo hoog, dat je je nooit verveelt. Altijd is er een heerlijk droge opmerking van Jack Black of een fantastisch gechoreografeerde actiescène die je de fletsheid van de vertelling doet vergeten en vergeven.
Imponerend aanzicht
Waar deze film echter nog het beste van alle animatiefilms van het laatste decennium in slaagt, is de personificatie van de dieren. Dreamworks blijkt bij machte om bijvoorbeeld een pauw karikaturaal te animeren, te voorzien van een gepaste mensenstem en – dat lukt maar weinig films - de minimale karaktertrekjes van een echte pauw ergens in die figuur te verwerken. Het imponerende aanzicht van de pauwenogen in de staart of kleine, dierlijke beweginkjes in een nek tillen de film naar een hoger niveau. Een niveau dat niet iedereen van Dreamworks gewend is of verwacht.
Conclusie
Wat Kung Fu Panda 2 vooral een goede film maakt, is de manier waarop er met de karakters omgegaan is. Zelden zag je karikaturaal vormgegeven dieren een rol zo menselijk vertolken, hun animale karaktertrekjes en bewegingen behoudend. Bovendien sluit elke stem naadloos aan op die van de bijbehorende dieren.
De adembenemende 3D-effecten zorgen voor een constant, plezierig achtbaangevoel in je buik, omdat de effecten je prachtig dieptegevoel en een volledig nieuwe beleving van actiesequenties geven. Bovendien zag je nooit zulke fantastische animatieactie. Jammer genoeg gaat het meer dan fascinerende uiterlijk ten koste van het verhaal waarin panda Po (Black) op zoek gaat naar wie hij is. De clichématige vertelling daagt je misschien als kind nog wel uit, maar als volwassene geen moment.
Kung Fu Panda 2 is een actiekomedie met de mooist vormgegeven personages en locaties, de beste 3D-effecten sinds Avatar en een uptempo verhaallijn die de franchise een opstapje geven naar een vervolg, wat na het zien van dit deel zeer welkom is.
