Le Magasin des Suicides - recensie

Uw leven mislukt? Maak van uw dood een succes.

De animatiefilmLe Magasin des Suicidesopent met een vrolijk niets-aan-de-hand muziekje. We zoomen in op een grote stad. Alles is er grijs. Koerende duiven begeleiden de muziek. We kijken en luisteren nog iets beter. De vrolijkheid is slechts schijn. We horen gekrijs en zien mensen bij bosjes van flatgebouwen springen. Genoeg klandizie dus voor de speciaalzaak in zelfmoordartikelen van het echtpaar Tuvache. Ontmoet vader Mishima en zijn vrouw Lucrèce. Ze bekijken het leven liefst van de allerzwartste kant. Als ze er zelf een einde aan konden maken, deden ze dat onmiddellijk. Helaas moeten ze blijven, om hun klanten een mooie dood te kunnen bieden. Dat geldt ook voor hun kinderen Vincent en Marilyn, zij moeten straks de zaak van hun ouders overnemen. Het noodlot treft de Tuvaches: ze krijgen een zoontje met een chronisch goed humeur. Iets ergers had hen niet kunnen overkomen.

Als enige plek in de stad is de zelfmoordwinkel in de vrolijkste kleuren geschilderd, alsof het om een snoepwinkel gaat. Het assortiment is er zeer gevarieerd, de neerslachtige medemens zal hier zeker iets van zijn gading vinden: touwen in alle varianten (ook van nylon, al is dat niet biologisch), gif (momenteel zeer trendy!), vuurwapens in alle soorten en maten, gas, harakiri zwaarden plus kimono, hele gifslangen. Voor de armlastige klanten zijn er gratis plastic zakjes, wel goed inhaleren hoor! Op Valentijnsdag zijn er speciale partnerarrangementen, voor als je gezellig met z’n tweeën wilt sterven. Cadeaupapiertje eromheen?

Te midden van al deze morbiditeit is de stralende Alan een schande voor de klanten. Wat moet het echtpaar Tuvache met zo’n jongen? Ten einde raad probeert Mishima zijn zoontje aan het roken te krijgen, heel goed voor de gezondheid. Maar de vrolijkheid van Alan is niet te stuiten. Samen met zijn vriendjes beraamt hij een plan. Anders zijn ze straks allemaal wees.

Magasin des Suicides is een adaptatie van het gelijknamige boek van Jean Teulé. Het is de eerste animatiefilm van regisseur Patrice Leconte. Leconte werd al eerder voor deze klus benaderd, maar achtte de graphic novel onverfilmbaar. Later kwam nogmaals het verzoek, deze keer voor een animatiefilm. Dat vond Leconte wel haalbaar, omdat dan veel meer mogelijk is qua zwarte humor. De uiteindelijke film (de totstandkoming kende een doorlooptijd van 4 jaar) zit inderdaad vol met zwartgallige grappen van het kaliber: ‘Onze klanten zijn tevreden – er is nog nooit iemand terug gekomen.’ Daar moet je wel de humor van in kunnen zien. Leconte is voormalig striptekenaar, wat goed te zien is aan de film; sommige ‘personages’ zien er haast uit als stripfiguurtjes. Alsof het allemaal nog niet origineel genoeg is, zitten er ook nog meerstemmige liedjes in de film (Van een recessie komt depressie). Al met al biedtMagasin des Suicideseen bijzondere kijkervaring. Een film over zelfmoord kan wel degelijk vrolijk en grappig zijn.

Magasin des Suicidesis een orginele en charmante animatiefilm. Het bijzondere verhaal wordt doorspekt met bedriegelijk vrolijke liedjes. Een film over zelfmoord kan wel degelijk grappig zijn, als je tenminste van zwarte humor houdt.