Los Amantes Pasajeros - recensie

Los Amantes Pasajerosis een turbulente komedie die alle kanten op vliegt, maar tegelijkertijd in cirkeltjes rond blijft vliegen.

Pedro Almodóvar keert terug met een hysterische komedie die ons meeneemt aan boord van vlucht 2549. Een vlucht vol seks, drugs en alcohol om de goede orde te bewaren. In veel uitingen wordtLos Amantes Pasajerosvertaalt naar de Engelse titelI’m So Excited, de gelijknamige soundtrack van de Pointer Sisters, maar vertaald vanuit het Spaans komen we op een iets minder aantrekkelijke, maar wel duidelijkere titel:Lover Passengers.

Peninsula vlucht 2549 is onderweg van Madrid naar Mexico City als de passagiers in business class te weten komen dat er door een technisch mankement het risico bestaat dat ze neer gaan storten. Om de goede orde te bewaren, doen de stewards hun best om de reis voor de passagiers, maar eigenlijk ook vooral voor zichzelf, zo aangenaam mogelijk te maken. Terwijl iedereen wacht op een oplossing, maken we kennis met het bonte gezelschap dat zich in de kleine ruimte van de business class van vlucht 2549 bevindt. Onder andere een waarzegster, witteboordencrimineel, dominatrix, huurmoordenaar en acteur moeten de tijd met elkaar slijten. Bovendien is er maar één werkend telefoontoestel aan boord, die in uiterste noodgevallen gebruikt mag worden, om de wereld, vijf kilometer beneden vlucht 2549, te bereiken.

Ongeveer 80% van de film speelt zich af in het vliegtuig, dat een interessant arena vormt; zoveel mensen in een kleine, haast claustrofobische ruimte. Het heeft wat weg van Polanski om zo’n kleine ruimte om te toveren tot een emotioneel mijnenveld, zoals Polanski dat bijvoorbeeld met zijn recente filmCarnagedeed. In de andere 20% van de film maken we kennis met de personen ‘beneden’, die een verbintenis hebben met de passagiers. Naar verloop van tijd komen een aantal van de passagiers erachter dat zij ook een verbintenis delen. Almodóvar heeft er voor gekozen om de individuele en onderlinge dramatiek te relativeren - voor zover het relativeren te noemen is - door hysterie.

Op absurdistische wijze wordt de draak gestoken met de lulligheden die een vliegreis met zich meebrengt. Angstige passagiers, veiligheidsinstructies van de stewards en stewardessen, stilzwijgende piloten, de rust bewaren en alcoholconsumptie onder het personeel. Symbolisch worden de meest primitieve gedachtes in de passagiers naar boven gebracht als ze horen dat het vliegtuig neer kan gaan storten: seks, de dood en voedsel (alhoewel dit vervangen is door alcohol en drugs) voeren de boventoon inLos Amantes Pasajeros.

Als komedie valt er genoeg te lachen om Los Amantes Pasajeros. In eerste instantie is dit te danken aan het acteerwerk dat ontzettend knap is, want ondanks de absurdistische rollen blijven alle castleden volledig in hun rol. Het is haast niet voor te stellen dat er op de set niet flink wat is afgelachen. Maar ook het regiewerk is humoristisch. Almodóvar kiest voor met seks gevulde shots en onbeschaamde dialogen die de conventionele filmkijker hardhandig uit zijn comfortzone trekken. Een rondblik in de zaal zal op deze manier een toneelstuk op zich zijn. Helaas blijft dit naar verloop van tijd - evenals het vliegtuig - in rondjes cirkelen en vlakt de interesse die de film in het begin oproept langzaam af. De verhalen die we van de personages te weten krijgen, kabbelen voort en brengen ons niet tot een hoogtepunt. De film wordt niet zozeer saai, maar wel voorspelbaar in de zin dat het vast wel goed komt, en dat daar vast wel weer wat raars bij zal gaan gebeuren.

Het is een lastige en gewaagde poging om de interesse van de kijker beet te houden bij een film die zich voor 80% in dezelfde ruimte afspeelt. Almodóvar levert metLos Amantes Pasajeroseen aparte en vooral op hysterie geënte komedie af die vergelijkbaar is met een snack: het stilt voor even de honger, maar het is niet voedzaam genoeg.