Lucy - recensie

Een leuk idee levert niet altijd een leuke film op.

Lucy's pitch was vermoedelijk vrij simpel: 'Sexy actrice krijgt nieuwe drugs toegediend, waardoor ze superslim wordt en de schurken te lijf gaat.' Dit is het soort simpel concept dat een heerlijke, maar ietwat hersenloze, pulpy actiefilm kan opleveren. Luc Besson was dan ook de logische keus om Lucy te regisseren Als regisseur vanLeon en producent van de Taken-films heeft Besson ruim ervaring met het succesvol afleveren van zulke fil Dat Lucy niet zo goed is als bijvoorbeeld Leon is geen schande; dat is een van de betere actiefilms van de jaren '90. Helaas ontsijgt Lucy echter ook niet het niveau van de gemiddelde Hollywood-actiefilm, hoe zeer Scarlett Johansson ook haar best doet in de hoofdrol.

De problemen van de film beginnen al bij het begin. Het duurt relatief lang (de film duurt amper 90 minuten) voordat Lucy, op vakantie in Taiwan, de drugs toegediend krijgt. Deze scenes die de film moeten opzetten zijn echter zeer ongeïnspireerd. Lucy's vriend dwingt haar om een klus voor hem te doen, waarna hij vermoord wordt en zij in de handen van de schurken belandt. Zulke scenes hebben we vaker gezien in dit soort films en Besson lijkt geen enkele poging te hebben gedaan om ze onderscheidend te maken. Zowel de dialogen als het camerawerk zijn zeer banaal. Besson maakt wel enkele aardige keuzes in de montage, door tussen de scenes waarin Johansson wacht op de schurken, enkele clipjes te monteren waarin we metaforische scenes uit de wildernis te zien krijgen. Zo zien we hoe een antilope beslopen wordt door een tijger. Ondertussen laat Besson ons ook enkele scenes zien van een college waarin professor Norman (wie anders dan Morgan Freeman) vertelt hoe wij, mensen slechts tien procent van onze hersens gebruiken. Hij vertelt hoe anders ons leven zou zijn als we 20, of zelfs 30 procent zouden kunnen gebruiken. We zouden controle hebben over mensen en materie. Eenmaal gevangen genomen wordt Lucy opengesneden en wordt er een zakje drugs in haar buik gestopt, die ze terug naar de VS moet nemen. Het zakje scheurt echter, de drugs komen in haar bloed terecht. Hierdoor krijgt Lucy toegang tot een steeds groter percentage van haar brein. Ze besluit wraak te nemen op de schurken.

Het probleem is nu dat Besson ambitieuzer is dan nodig is, maar die ambitie niet weet waar te maken. Besson gebruikt professor Norman's ideeën over het brein (waarvan hij overigens wel weet dat ze in werkelijkheid totale onzin zijn) om wat semi-filosofische vraagstukken op te werpen. Dat is geen enkel probleem, maar het gebeurt op een zeer incoherente wijze, waarbij Besson van de hak op de tak springt. Wat overigens niet wegneemt dat Besson's overpeinzingen best leuk zijn. Dit levert namelijk enkele scenes op die zo (intentioneel) over-the-top zijn dat ze best origineel zijn, zoals het einde van de film. Het levert echter ook enkele scenes op die oprecht interessante onderwerpen aansnijden en ook emotioneel sterk zijn, zoals een telefoongesprek tussen Lucy en haar moeder, waarin Lucy vertelt dat ze zich alle kusjes die ze ooit van haar moeder heeft gekregen kan herinneren. Scarlett Johansson laat hier ook zien dat ze een zeer goed actrice is. Ze overtuigt als fysiek sterke actiester, maar ze weet ook goed duidelijk te maken hoe zeer ze worstelt met de situatie waarin ze zich bevindt. Ze weet zo van een flinterdun personage een - in de context van de film - realistisch persoon te maken. Lucy weet niet hoe haar situatie zich zal ontwikkelen en ze voelt dat ze haar menselijkheid aan het verliezen is. Johansson weet haar angst en onzekerheid goed voelbaar te maken.

Vreemd genoeg, gezien Bessons staat van dienst, faaltLucyechter vooral als actiefilm. Daarvoor haalt de film veel te weinig uit zijn concept. Er zijn ten eerste eigenlijk maar heel weinig scenes waarin we een superslimme Scarlett Johansson haar bovenmatige intelligentie zien gebruiken om de schurken te lijf te gaan. Nog problematischer is het dat veel van deze scenes heel saai zijn. Besson relateert namelijk paranormale gaven aan bovenmatige intelligentie. Lucy hoeft maar naar iemand te wijzen en die persoon sterft. Het levert enkele van de meest voorspelbare, en saaie, actiescenes die je ooit zult zien op. Afgezien van een mooie achtervolging door Parijs zijn de beste en spannendste actiefilms in de film dan ook conventionele scenes, waarin Lucy niet meedoet in de actie.

Conclusie

Lucyhaalt als actiefilm vrij weinig uit zijn concept. Het is niet spannend en niet al te boeiend in beeld gebracht. Daarnaast is het plot, zeker aan het begin van de film behoorlijk afgezaagd. Besson's filosofische uitstapjes zijn wat leuker, maar doordat ze zo incoherent zijn, kan de film ook daardoor niet gered worden.