Mama - recensie

Twee zusjes worden voor vijf jaar alleen in het bos achtergelaten. Maar hoe alleen waren ze?

We hebben er eventjes op moeten wachten, maar eindelijk is er weer een horrorfilm die ons positief verrast. Al in de eerste tien minuten van de film wordt namelijk duidelijk datMama geen doorsnee horrorfilm is. Mamais gebaseerd op de gelijknamige korte film van de Spaanse regisseur Andrés Muschietti. Voorheen produceerde hij reclames, maar met zijn korte film bewees hij ook met donkere verhalen goed overweg te kunnen. Guillermo del Toro (Pan´s Labyrinth, Hellboy) was zo onder de indruk van de korte film, dat hij als uitvoerend producent zich inzette om er een lange film van te maken. Muschietti regisseert metMamazijn eerste speelfilm.

De twee zusjes Victoria en Lilly worden na een auto-ongeluk alleen achtergelaten in het bos en hebben beide ouders verloren. Na vijf jaar vermist te zijn, worden ze eindelijk gevonden. Oom Lucas en zijn vriendin Annabel willen hun nichtjes wel in huis nemen. Victoria en Lilly zijn volledig verwilderd en Lucas en Annabel moeten veel moeite doen om de zusjes weer op het normale pad te krijgen. Maar wie heeft er die vijf jaar voor ze gezorgd in het bos? Hoe hebben ze kunnen overleven en waarom hebben de zusjes het steeds over ‘Mama’? Vooral Annabel, die het stiekem best wel jammer vindt dat ze haar basgitaar nu wat vaker moet laten staan, weet moeilijk een band met de meisjes op te bouwen. Ondanks dat zet ze haar beste beentje voor, maar ze is vastberaden om te weten komen waarom de meisjes zo’n afwijkend gedrag vertonen en over wie ze het hebben als ze praten over ‘Mama’. Gaandeweg vermoedt ze dat ze niet alleen Lily en Victoria in huis heeft genomen.

Jessica Chastain speelt haar rol als de rockende, redelijke laconieke vriendin van oom Lucas erg overtuigend en bewijst een actrice te zijn die uiteenlopende rollen kan spelen zonder dat dit afdoet aan de geloofwaardigheid. Ze is een goede keuze geweest voor deze rol, wantde handen-in-het-haar-momentendie je bij veel horrorfilms krijgt als gevolg van voorspelbare en onlogische handelingen van karakters, blijven gelukkig uit. Ook de twee zusjes spelen hun rol goed, zo goed zelfs dat vooral de jongste het bloed onder je nagels vandaan haalt, wat ongetwijfeld de bedoeling is geweest van Muschietti.

Eerlijk toegegeven,Mama is de zoveelste film met paranormale verschijnselen in het repertoire van horrorfilms na o.a.Paranormal Activity 4, The Possession enSinister, maarMama neemt afstand van de uitgemolken clichés. Vooral de setting waarbij de ene partij niet gelooft in het paranormale en de andere partij gefrustreerd het tegendeel probeert te bewijzen is erg vermoeiend geworden en alles behalve interessant. Het is een goede keuze van Muschietti geweest, bijna een verademing, om dit geen onderdeel te laten zijn van zijn film. In plaats daarvan heeft Muschietti gekozen voor een origineel verhaal. Samen met zijn zus Barbara Muschietti is hij verantwoordelijk geweest voor het schrijven van het verhaal en dat is goed te merken in de cinematografische vertaling hiervan.

Muschietti heeft alle zeilen bijgezet om het verhaal zo goed mogelijk over te brengen op de kijker en dit merk je aan de details die de film bevat. Er wordt subtiel gespeeld met het contrast tussen licht en donker, bewegelijke shots en stille shots, maar ook suggestieve geluidseffecten en oorverdovende stiltes. Deze details makenMama een sfeervolle horrorfilm. Het meest fraaie van de film is de sterke combinatie van de camera bewegingen en het geluid, dit was ook al te zien in de korte film van Muschietti. De soundtrack van de film is ijzersterk in elkaar gezet en de afwisseling van muziek, geluidseffecten en (heel erg belangrijk!) stiltes gaan gepaard met dynamisch camerawerk, waardoor je gedesoriënteerd door trapportalen, donkere gangen en kamers heen wordt geleid. Dit zorgt er voor dat schrik momenten onvoorspelbaar zijn en geeft de film in het algemeen veel spanning mee.

Mama zit boordevol spanning en schrik momenten die goed gedoseerd zijn. De aandacht voor details zorgt ervoor datMama een sfeervolle horrorfilm genoemd mag worden. Het is jammer dat de film tegen het einde afzwakt en bij een aantal gebeurtenissen in de film blijven er teveel vraagtekens in je hoofd rondspoken. Gelukkig maakt de sfeer een heleboel goed en isMama een film die je als horror fanaat niet mag missen. Kijk zeker ook de korte film van Muschietti, deze laat goed zien hoe spannend de combinatie van het camerawerk en geluid is.