Management - recensie

Een langzaam opbloeiende romance tussen een eigenaardige motelmanager en een reizende carrièrevrouw.

Deze film is het regisseursdebuut van schrijver Stephen Belber. Hij heeft meegeschreven aan een kort drama ( The Things We Know ) en een misdaadfilm ( The Larabie Project ). Alleen van zijn hand zijn de drama's Drifting Elegant en Tape . Dit laatste heeft Belber ook geproduceerd. Verder heeft hij voor de dramatische komedieserie Rescue Me en de misdaadserie Law and Order: Special Victims Unit een aflevering geschreven en staan er drie films in de planning.

Sue (Jennifer Aniston) heeft niet de meest spectaculaire baan, maar ze neemt haar werk als vertegenwoordigster van ‘hotelkunst’ wel erg serieus. Mike (Steve Zahn) is assistentmanager in het motel van zijn ouders. Een nog saaiere job, dus grijpt hij iedere kans op verandering in zijn leven met beide handen aan. Het moment dat Sue het motel in loopt ziet hij in haar zijn kans, nu hoeft hij alleen nog maar te zorgen dat het enthousiasme wederzijds is!

Laat volwassen
Je kunt geruime tijd het idee hebben dat Mike niet helemaal bij zijn volle verstand is. Zijn gedrag is uitermate kinderachtig en hij ziet er nu niet bepaald uit als iemand van rond de dertig. Zijn vader (Fred Ward) zou in het dagelijks leven nog zijn vader kunnen zijn, maar moeder (Margo Martindale) is in het echt zevenenvijftig en Zahn is eenenveertig. Dat zou net kunnen, maar je vraagt je toch af welke leeftijd hij in het verhaal eigenlijk heeft; iemand van rond de veertig gedraagt zich waarschijnlijk niet zo. Toch ga je Mike wel steeds schattiger vinden naarmate de film vordert. Er vindt ook een verandering plaats; hij wordt verstandiger en slimmer. Dit komt helemaal duidelijk naar voren in de zeer emotionele scène als Sue komt vertellen dat ze zwanger is van Jango en met hem gaat trouwen omdat hij haar zekerheid biedt. Nu komt Mike voor de eerste keer niet meer over als groot dom kind, maar als een serieuze en verliefde man.

Stalker
Mike bestempel je snel als een stalk-achtige nerd. Nu heeft Sue er een beetje zelf om gevraagd, want eerst niets doen, vertrekken en dan terugkomen om even seks met hem te hebben in het washok, zou voor iedereen verwarrend zijn. Dan koopt Mike vrij impulsief een enkeltje (niet genoeg geld voor retourtje) naar de woonplaats van Sue en gaat meteen naar haar werk. In eerste instantie is Sue hier totaal niet van gediend, maar ze laat zich wel heel gauw overhalen als Mike vraagt of ze vrij neemt om wat leuks te doen. Zijn zijn overredingstechnieken iets om van te leren? Het komt wel een beetje raar over want op dat moment heb je nog geen vonken zien overspringen van de kant van Sue. Je vermoedt dat Mike nog nooit een vrouw heeft gehad en zij is best een aardige vangst. Er volgen sowieso geen spetterende vonken.

Zelfs als Sue met haar ex Jango (Woody Harrelson) gaat trouwen, staat Mike haar vanuit de bosjes te begluren met een verrekijker. Inmiddels heeft hij dan wel een partner in 'stalking' gevonden, genaamd Al (James Hiroyuki Liao). Hij heeft Mike aan een baan geholpen en hij heeft kennelijk ook geen eigen leven zodat het misschien leuk kan zijn met een ouder persoon de liefde van diens leven te gaan stalken.

Komisch?
Deze film moet onder romantische komedie vallen, maar schaterlachen wordt het niet. Het romantische gedeelte is nog voorstelbaar en goed uitgewerkt. De grappen komen door de traagheid van de film niet goed over. Af en toe wel leuk, maar hilarisch wordt het geen enkel moment. Dat Mike aan de kont van Sue mag zitten, moest natuurlijk een grappige situatie opleveren maar niet iedereen zal een glimlachje kunnen opbrengen. Dat de film wordt afgesloten met het eindshot dat Sue haar hand op het achterwerk van Mike legt, levert wederom geen romkom lach op.

Jennifer Aniston zet Sue neer op een geloofwaardige manier; ze is in het verleden vaak teleurgesteld en wil nu een goede toekomst tegemoet gaan. Ondanks dat Aniston de laatste jaren niet meer zulke grappige rollen heeft gespeeld als die van Rachel uit Friends , bezit ze nog altijd een bepaalde charme. Handig voor haar personage; ook al doet Sue zo haar best een bitch te zin, haar lieve kant laat zich niet wegduwen. Aniston is een sympathieke actrice die goed een en al emotie kan uitstralen. Haar gezicht spreekt vaak boekdelen en dit mimische talent maakt haar zeer geschikt voor deze rol.

Margo Martindale is de moeder van Mike. Een kleine rol, maar wel haar tweede samenwerking met Belber. Zij had in 2002 namelijk een rolletje in The Larabie Project , hierin heette haar personage overigens ook Trish. Bij het grote publiek is ze bekend vanwege haar rol als ijskoude moeder van Hilary Swank in Million Dollar Baby . Verder zorgt Lia ( Prison Break ) voor de nodige vaart in de film en zien we Woody Harrelson weer als, waar hij tegenwoordig vaak voor wordt gecast, een aandoenlijk en maf, maar niet al te slim persoon. Hij was de eerste en enige keus van de filmmakers.

Conclusie
De film heeft een goede start met een gemoedelijk muziekje en een soort van introductie van het saaie stadje waar het motel is gevestigd waarvan Mike de nachtmanager is. Sue, de reizende verkoopster van schilderijen ontmoet hem wanneer ze hier gaat overnachten. Sue raakt echter zwanger van haar ex Jango maar Mike gaat er alles aan doen om haar voor zich te winnen. Er zit weinig vaart in de film maar de acteerprestaties zijn goed en zorgen dat het boeit. Management wordt geen kaskraker, maar je ziet wel aanwezig potentieel in deze schrijvende regisseur. De grappen zijn niet hilarisch maar als je de capaciteiten van Aniston waardeert, is Management zeker een aanrader voor een aangename bioscoopavond.