De verfilming van Nelson Mandela’s autobiografie komt uit op een heel belangrijk moment. Kan regisseur Justin Chadwick de verwachtingen waarmaken?
Het lijkt bijna toeval: twee weken voor de premiere vanMandela: Long Walk to Freedom overlijdt de man waar de hele film om draait. De wereld raakte weer in de ban van Mandela en dagenlang was hij niet meer weg te slaan uit de media. Voor regisseur Justin Chadwick (The Other Boleyn Girl, 2008) is het overlijden van Mandela dan ook zowel een vloek als een zegen: al de aandacht voor Mandela zorgt voor een enorme publiciteitboost voor de film, maar daar tegenover staat dat deze zich nu extra hard moet bewijzen. Dit is namelijk voor nu de film die bepaalt hoe we ons Mandela herinneren.
Van de hak op de tak
Van het volwassenheidsritueel van zijn Zuid-Afrikaanse stam tot en met zijn inauguratie als president;Mandela: Long Walk to Freedombestrijkt bijna heel Mandela’s turbulente leven en voor een film is dat erg veel. Door de vele gebeurtenissen die elkaar snel opvolgen, springt de film dan ook iets te vaak van de hak op de tak. Lang staat Chadwik nooit stil bij een gebeurtenis waardoor de kijker toch de nodige diepgang mist. De meeste situaties en personages om Mandela heen lijken in de film alleen maar te dienen om hem te verheerlijken of om het verhaal weer een beetje vooruit te duwen. Uiteindelijk krijg je wel een indruk van Mandela’s complexe leven, maar de film gaat helaas niet een stap verder.
Idris Elba
De film zet Mandela zelf wel overtuigend neer en dat is vooral te danken aan hoofdrolspeler Idris Elba. De acteur vertolkt het leven van Mandela uitstekend waardoor je snel vergeet dat je kijkt naar de man die ooit Stringer Bell speelde inThe Wire of Heimdall inThor. Hij is echt Nelson Mandela en dat is een grote prestatie. Elba heeft dan ook een unieke uitstraling die erg lijkt op die van Mandela: iconisch en verheven, maar toch heel menselijk. Het is maar goed ook dat Elba die uitstraling bezit, want de film zet Mandela niet alleen als een icoon, maar ook als een mens neer. De vele goede daden in zijn leven worden afgewisseld met momenten van menselijk tekortkomen: hij is ontrouw aan zijn vrouw, verwaarloost zijn kinderen en denkt veel aan het hooghouden van zijn eigen ego. Zulke menselijke eigenschappen geven het personage wat meer inhoud en maken hem herkenbaarder voor het publiek.
Conclusie
Mandela: Long Walk to Freedomis een typische biografiefilm met zijn bijhorende plus- en minpunten. Op zijn best geeft de film een goede indruk van het leven van Nelson Mandela. Op zijn slechtst speelt de film als een lange best-of compilatie, die elk hoogte- en dieptepunt in Mandela’s leven even laat zien, maar nooit echt stilstaat bij het belang van al die gebeurtenissen. Al met al geeft regisseur Justin Chadwik ons een goede herinnering aan een groots man, maar voor een volwaardig eerbetoon aan Mandela mist de film te veel diepgang.
