Men in Black 3 - recensie

10 jaar na dato zijn Mr. Smith en Mr. Jones weer terug in het derde deel. Kan de aarde nog steeds niet zonder de mannen in zwarte pakken?

Op papier is Men in Black III bij voorbaat al een slecht idee. Het tweede deel van de reeks kwam precies tien jaar geleden uit. Will Smith is niet meer de ster die hij vroeger was, hij maakte de afgelopen vijf jaar slechts een handjevol fil En daar komt nog eens bij dat er een ijzeren Hollywood wet is die stelt dat het derde deel in een reeks zelden een goede film oplevert. Toch vond de studio het weer tijd voor een nieuw deel en werd regisseur Barry Sonnenfeld (Get Shorty,Men in Black I & II) wederom aangewezen als regisseur en zijn ook Tommy Lee Jones en Will Smith weer van de partij (ondanks Jones's vermeende pensioen in de vorige film). Als je de Amerikaanse vak- en roddelbladen mag geloven, verliep de productie verre van soepel. De opnames begonnen al zonder dat het script af was, de release werd uitgesteld en er was commotie rond het diva-gedrag van Will Smith, onder andere door zijn camper ter grootte van een vrachtwagen die op de set werd gesignaleerd. Is er uiteindelijk iets te merken van al die tegenslagen?

Zoals misschien wel bekend, is de Men (en women!) in Black organisatie een soort immigratie en naturalisatiedienst voor buitenaardse wezens op aarde. Zij controleren, arresteren, faciliteren en deporteren buitenaardse wezens. Op een geheime gevangenis op de maan ontsnapt echter een zeer gevaarlijke buitenaardse crimineel genaamd Boris, die wraak wil nemen op de agent die hem zijn arm en zijn vrijheid ontnam: Agent K (Tommy Lee Jones). Hij gaat terug in de tijd en K's partner J. (Will Smith) komt er achter dat K. van de een op de andere dag verdwenen is. Ook J. gaat terug in de tijd om op zoek te gaan naar Boris en K. en stuit dan eind jaren '60 op de jonge versie van K. (Josh Brolin). Samen gaan zij op zoek naar Boris en proberen zo de wereld te redden.

De lol van de eerste film in de reeks was het feit dat een bloedserieuze Tommy Lee Jones recht tegenover een op het irritante af lollige Will Smith kwam te staan die alleen maar bezig was met gekke bekken trekken. Het eerste half uur van de film is hopeloos bezig om deze lolligheid nog eens dunnetjes over te doen. Dit mislukt compleet. Sterker nog, het bloedeloze en inspiratieloze begin van de film is misschien wel een nieuw dieptepunt in de carrière van alle betrokkenen. Het verhaal komt maar niet op gang, geen enkele grap is leuk en de kijker verveelt zich rot. Na een dergelijk dieptepunt krabbelt de film een beetje op, maar het is niet genoeg.

Een zeer amusante bijrol is er voor Michael Stuhlbarg (Hugo, A Serious Man) als een alien met vooruitziende blik en Josh Brolin is goed gecast als de jongere en hilarisch nors kijkende versie van Tommy Lee Jones. Dat het script aan alle kanten rommelt en mogelijk steeds weer is herschreven, blijkt wel uit het feit dat de film meer een samenraapsel is van losse onderdelen die slechts door de personages bijeengehouden wordt. De uiteindelijke climax op Cape Canaveral is visueel aardig maar nogal abrupt. Daar komt nog is een geforceerd 'begrijp-ik-dit-nou-goed?' moment overheen. Hoogtepunt is echter wel weer de grote variëteit aan buitenaardse wezens en hun prachtige make-up en prosthetics van de hand van filmlegende Rick Baker.

De vloek van 'het derde deel' heerst ook over deze film.Men in Black 3is futloos, inspiratieloos; kortom een rommeltje. Vooral Will Smith zal toch echt beter zijn best moeten doen en niet alleen moeten leunen op het trekken van gekke bekken. Het publiek wordt er namelijk net zo chagrijnig van als zijn partner in de film.