Michiel de Ruyter - recensie

Een episch spektakelstuk van on-Nederlandse proporties.

Het waren woelige tijden die vooraf gingen aan het rampjaar 1672. Tot nu toe zagen we dit niet vaak terug op het witte doek.Michiel de Ruyter heeft deze leemte nu ingevuld. De film doet uitgebreid verslag van alle gebeurtenissen voorafgaand aan 1672 en de consequenties die daarop volgden. Michiel de Ruyter is dan ook meer dan een biopic over het leven van de nationale zeeheld, het is een verfilming van een tijdperk waar Michiel Adriaansz. de Ruyter een niet onaanzienlijke rol in had.

De Nederlandse gouden eeuw is op haar hoogtepunt. De wereldzeeën worden bevaren door schepen onder Nederlandse vlag in eigendom van de Verenigde Oost-Indische Compagnie, 's Werelds eerste multinational. Het geld stroomt via meerdere kanalen de Lage Landen binnen en creëerde daarmee veel afgunst bij de omringende landen. Niet alleen de ongelofelijke rijkdom, maar wellicht nog meer de vrijheid van denken en vrijheid van godsdienst binnen de jonge republiek waren een doorn in het oog van de door traditionele adel geleide landen, zoals Engeland en Frankrijk, die de opkomst van de republiek als een bedreiging van hun macht zagen. De Engelse oorlogen waren hier een direct gevolg van. Deze oorlogen werden volledig op zee uitgevochten en is aan De Ruyter te danken dat de Nederlanden niet zijn vervallen tot een Engelse provincie.

Tweespalt

Zijn ongekend strategisch inzicht en vindingrijkheid maakten hem tijdens zijn leven al tot een legendarisch en (inter)nationaal gerespecteerd man. Dit alles speelt zich af tegenover de tweespalt waar de Republiek in verzeild was geraakt. Aan de ene kant de prinsgezinden, de aanhangers van de prins van Oranje Willem III, en aan de andere kant de staatsgezinden onder leiding van de gebroeders De Witt. De strijd om de macht die uitmondt in de schandalige moord op de gebroeders De Witt is de achtergrond van dit verhaal waarbij de rol van De Ruyter de rode draad is. De productie heeft er voor gekozen om zo waarheidsgetrouw te zijn als mogelijk en het is leuk om te zien dat de rol van Willem III, een puike rol van Egbert Jan Weeber, niet word gespaard. Zijn rol in de moord op de gebroeders is tot op de dag van vandaag onduidelijk en geeft aanleiding tot menig verhit debat.

Conclusie

Michiel de Ruyter is een episch spektakel stuk van on-Nederlandse proporties. Frank Lammers zet moeiteloos een geloofwaardige De Ruyter neer en wordt prima ondersteund door een all-star cast, waarbij de rol van Roeland Fernhout als Cornelis de Witt in positieve zin opvalt. Daarnaast doet de aanwezigheid van gelauwerd internationaal talent als Charles Dance (The Imitation Game) in de rol van een heerlijke vileine King Charles II en Rutger Hauer als generaal Tromp de film meer dan goed. De gehele productie brengt eer aan het tijdperk waarbij er niet op de verkeerde dingen is bezuinigd. De film ademt authenticiteit en kent diverse verwijzingen naar de schilderkunst van die tijd. Zo zien we in een oogwenk het melkmeisje van Vermeer en de oplettende kijker zal Rembrandt zien rondlopen met de Staalmeesters onder zijn arm. De zeeslagen zijn spectaculair te noemen waarbij de CGI niet storend is en een prima bijdrage levert aan de levensechte ambities van Roel Reiné, die verantwoordelijk is voor de regie en cinematografie.

Het is knap wat Reiné en producent Klaas de Jong klaar spelen metMichiel de Ruyter. Hoewel de film geen Hollywood budget heeft, heeft de film wel degelijk Hollywood allure en dat is voorwaar een prestatie van formaat. Zeker als daar ook de score van Trevor Morris bij word opgeteld. Het is dan ook jammer dat de zeegevechten, die een belangrijk onderdeel vormen van de film, te veel van het hetzelfde zijn. Hoewel spectaculair komen ze niet echt binnen en blijft het geweld op een afstand. Dit komt met name omdat er geen slachtoffers vallen onder de hoofdrolspelers en het gebruik van bloed, in toch doorgaans bloederige gevechten, zeer beperkt is. Het zorgt er allemaal voor dat de vechtscenes op een gegeven moment langdradig worden. En dat is niet positief voor een film met een lengte van 151(!) minuten.